شگفت‌زدگی دانشمندان از تلسکوپ فضایی پرتاب‌نشده ناسا
جهان صنعت– زمانی که تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا در عرض ۱۲تا۱۸ماه آینده پرتاب شود در مسیر خود به‌سوی فراتر رفتن از انتظارات اولیه دانشمندان حرکت خواهد کرد. محققان تایید کردند که رومن باید بتواند امواج لرزه‌ای عظیم که در سطح بیش از ۳۰۰هزارستاره غول سرخ موج می‌زنند را اندازه‌گیری کند. رومن یک تلسکوپ پیمایشی بوده که آینه‌ای به قطر ۴/۲متر مانند تلسکوپ فضایی هابل دارد اما میدان دید آن ۱۰۰برابر بزرگ‌تر است. مطالعه ماده تاریک و انرژی تاریک یکی از بررسی‌های اصلی رومن خواهد بود. این تلسکوپ به جست‌وجوی سیارات فراخورشیدی خواهد پرداخت. ایده این است که از ریز همگرایی گرانشی به عنوان وسیله‌ای برای یافتن سیارات استفاده شود. همگرایی گرانشی روشی است که اغلب در اخترفیزیک برای مطالعه اشیاء دور استفاده می‌شود. به دلیل نحوه تاب‌خوردن فضازمان طبق نسبیت عام برخی از اشیای عظیم در فضا(مانند خوشه‌های کهکشانی) نوری را که در نزدیکی آنها حرکت می‌کند تاب می‌دهند. بنابراین منبع آن نور را که از طریق تلسکوپ‌های ما دیده می‌شود ریزهمگرایی گرانشی به همگرایی گرانشی در مقیاس‌های کوچک‌تر مانند یک سیاره اشاره دارد. رومن با خیره‌شدن به صدهامیلیون ستاره در برآمدگی کهکشان گاهی اوقات سوسوزدن‌هایی را مشاهده می‌کند که به‌طور موقت روشن‌تر می‌شوند زیرا گرانش یک سیاره نامرئی در پیش‌زمینه نور آنها را قابل بزرگنمایی می‌کند. با این حال ریزهمگرایی تنها پدیده‌ای نیست که می‌تواند باعث سوسوزدن نور یک ستاره شود. ستاره‌ها توده‌های ثابت و درحال پیچ و تاب از حباب‌های همرفتی عظیم هستند که به‌سمت سطوح جوشان خود بالا می‌روند. نوسانات همچنین در داخل آنها طنین‌انداز شده و آنها را تکان می‌دهند. فرکانس این نوسانات به دما، ساختار و ترکیب یک ستاره بستگی دارد و هنگامی که نوسانات به سطح رسیده می‌توانند باعث شوند که یک‌ستاره به‌طور موقت و نامحسوس روشن‌تر شود. ترور وایس، رهبر این مطالعه از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا-لانگ‌بیچ می‌گوید: با داده‌های اخترلرزه‌شناسی می‌توانیم اطلاعات زیادی در مورد ستاره‌های میزبان سیارات فراخورشیدی به‌دست آوریم و این به ما درک زیادی در مورد خود سیارات فراخورشیدی می‌دهد.
منبع: اسپیس
