وضعیت خطرناک امروز کشور
سیداصغر ناظم‌زاده قمی، حوزه علمیه قم
ای دلسوزان کشور! و ای سیاستگذاران و تصمیم‌گیران ایران اسلامی!
این روزها به‌وضوح شاهدیم که کشور ایران و نظام اسلامی- یادگار خون صدها‌هزار شهید و حاصل هزار سال مجاهدت علمای شیعه و آزادی‌خواهان ملت- با تهدیدات جدی بین‌المللی روبه‌رو بوده و در سراشیبی خطرناکی قرار گرفته است که جدیدترین و نزدیک‌ترین آن، بازگشت دوباره تحریم‌های جهانی یا همان فعال‌شدن مکانیسم‌ماشه است.
این اقدام مرتبط با غنی‌سازی اورانیوم است. آیا کسی به فکر چاره‌جویی فوری برای این خطر بزرگ و ویرانگر هست؟
امروز ملت مظلوم ایران از هرسو در فشار و تنگنا قرار دارد و هرروز با وضعی تلخ‌تر از دیروز روبه‌رو می‌شود. در چنین اوضاع و احوالی، با اینکه امام‌خمینی حفظ نظام را از اوجب واجبات می‌دانستند و همچنین حفظ جمهوری اسلامی را از حفظ جان امام‌عصر(عج) مهم‌تر قلمداد می‌کردند اما اینک مسوولان نظام تنها نظاره‌گر تضعیف پایه‌های آن و ویرانی کشور هستند. بسی باعث تاسف است که سرمایه‌های ملت فدای آرمان‌هایی شد و می‌شود که یا دست‌نیافتنی است یا به مصلحت ملک و ملت نیست.
برای نمونه غنی‌سازی هسته‌ای، لااقل در شرایط فعلی ادامه آن یا ممکن نیست یا بسیار بعید است.
یا شعار محو رژیم‌صهیونیستی از کره زمین، بسیار پرهزینه بوده و هست. همچنین شعار مذاکره نکردن با دشمن و افتخارکردن به آن و فریادهای مرگ بر فلان و بهمان کشور، نه‌تنها سودی نداشت و ندارد بلکه عاملی برای انباشت کینه‌ها و دور شدن از هنجارهای بین‌المللی و خطری تازه بر سر کشور و ملت است.
آیا مگر امام‌حسن مجتبی علیه‌السلام با دشمن‌ترین دشمنان اسلام یعنی معاویه، برای حفظ اصل اسلام و خون مسلمانان صلح نکردند و لقب «یا مذلّ‌المؤمنین» را به جان نخریدند؟
و آیا مگر امام‌خمینی(ره) که می‌فرمود: «جنگ اگر تا ۲۰سال هم طول بکشد ادامه می‌دهیم»، وقتی مصلحت را در پایان جنگ دیدند، در سال هشتم «جام زهر» ننوشیدند تا جان مردم و اصل نظام حفظ شود؟
امروز در میان طوفان مشکلات اقتصادی و اجتماعی، ناترازی‌های ویرانگر، تهدیدات رژیم صهیونیستی، تحرکات نظامی آمریکا و هشدار اروپا درباره فعال‌کردن مکانیسم‌ماشه و تحریم‌های بین‌المللی، آیا باز هم باید دل به جابه‌جایی‌های صوری و شعارهای آتشین خوش کنیم تا ناگهان کشور، نظام، اسلام، روحانیت و ملت بی‌پناه را به ورطه نابودی بکشانیم؟
ای سران کشور! ای علمای بلاد! ای مدرسان حوزه و ای دلسوزان ملت! به داد ملت و مردم و انقلاب برسید. برای حفظ خودتان هم شده به فکر بیفتید و به‌هوش باشید. این مقطع تاریخی سرنوشت‌سازی است. از امروز و فردا کردن بپرهیزید. تصمیمی قاطع، نجات‌بخش و تاریخی بگیرید و نگذارید رنج‌ها، خون شهیدان و سرمایه‌های این ملت و اسلام بر باد رود. مبادا فردا در پیشگاه خدا و مردم شرمگین باشیم.
اگر تاکنون این کشور از بلایای گوناگون، با مدیریت‌های آزمون و خطا سالم مانده، به لطف خدای متعال و دعای حضرت ولی‌عصر(عج) بوده اما به‌نظر می‌رسد که فرصت رو به پایان است و از هرسو ندانم‌کاری‌ها سر برآورده و همه‌چیز در خطر است. گویی دیگر دعا و توسل نیز به‌خاطر کوتاهی‌ها و خطاهای ما کارساز نمی‌شود.
اکنون در این فرصت کوتاه تا فعال‌شدن مکانیسم‌ماشه و افزایش تهدیدات رژیم‌صهیونیستی برای جنگ‌های کور و ویرانگر و کشاندن مردم به آشوب، چاره‌ای جز اقدامات فوری و قاطع نیست.
من به‌عنوان طلبه‌ای کوچک، پیشنهاد می‌کنم یکی از این دو راه مورد توجه قرار گیرد:
ورود سریع و آشکار رهبر معظم انقلاب که ایشان با اختیارات ولایی و اتخاذ موضعی تاریخی- همانند تصمیم قاطع امام‌خمینی- برای پایان تهدیدات و جلوگیری از بحران‌های سنگین‌تر، حفظ آرامش و امنیت مردم و صیانت از اصل نظام اقدام کنند و تصمیمی صریح، قاطع و ماندگار بگیرند یا تشکیل هیات ملی از فرهیختگان و رجال کارآزموده با موافقت رهبری، شامل مسوولان مورد اعتماد مردم، شخصیت‌های معتبر ملی و سیاستمداران دلسوز کشور، با اختیارات کامل در امور صلح، جنگ و مذاکره با آمریکا و اروپا به میدان بیایند و اگر راه‌حل بهتر و سریع‌تری هست، فورا اقدام شود تا ملت و کشور از این تنگنای رنج‌آور به سلامت عبور کند.
