امید شکننده در سوریه
جهان‌صنعت – همزمان با برگزاری اولین انتخابات پارلمانی در سوریه پس از سقوط حکومت اسد، روزنامه انگلیسی گاردین گزارش داد: پس از دهه‌ها حکومت خانواده اسد و جنگ داخلی، سوریه همچنان با خشونت فرقه‌ای، بی‌ثباتی و چالش‌های حکمرانی روبه‌رو است و امید به آینده، در گرو عدالت، گفت‌وگوهای مردمی و دولتی فراگیر باقی مانده است. این نشریه انگلیسی می‌نویسد: پس از پنج‌دهه حکومت خانواده اسد و تقریبا ۱۴سال جنگ داخلی، سوری‌ها می‌دانستند که ساختن آینده‌ای روشن «پرمشقت» خواهد بود.
بسیاری با هیجان از رییس جدید، احمد الشرع، جنگجوی سابق القاعده و رهبر گروه هیات تحریرالشام استقبال کردند، درحالیکه اقلیت‌ها با خوش‌بینی محتاطانه به او نگریستند. اکنون خشونتهای فرقه‌ای، امیدهای ضعیف اما واقعی به آینده‌ای بهتر را تهدید می‌کند.
در ماه مارس، صدها غیرنظامی عمدتا علوی در سواحل قتل‌عام شدند، پس از آنکه نیروهای امنیتی در کمینی که به هواداران بشار اسد و عضو همین فرقه منسوب شد، هدف قرار گرفتند. سپس در همین ماه، اختلافی میان قبایل عرب بادیه‌نشین و عضوی از اقلیت دروزی در منطقه سویدا واقع در جنوب سوریه، به سرعت به خشونت فرقه‌ای گسترده و هولناک تبدیل شد که نیروهای دولتی سوریه را نیز درگیر کرد. درگیری‌های مسلحانه، بمباران‌ها، اعدام‌های میدانی و سپس حملات هوایی اسرائیل، صدها نفر از جمله غیرنظامیان را به کام مرگ کشاند.»
گاردین می‌نویسد: «آنچه شاید از همه نگران‌کننده‌تر باشد، سرعت گسترش حوادث و ناتوانی یا بی‌میلی کابینه جدید در کنترل ساختاری است که بیشتر به مجموعه‌ای پراکنده از شبه‌نظامیان و جنگ‌سالاران شباهت دارد تا یک ارتش واقعی. احمد الشرع در جذب مخاطبان بین‌المللی خود مهارت نشان داده اما در تعامل با مردم داخل کشورش موفقیت بسیار کمتری داشته است.»
به گزارش ایسنا، این نشریه انگلیسی معتقد است که او به ظاهرسازی‌هایی برای شمول‌گرایی دست زده اما در عمل چیزی از محتوای واقعی دیده نمی‌شود. رهبری او باید با یک تناقض بنیادین دست‌وپنجه نرم کند؛ از یک‌سو باید پایگاه افراطی و فرقه‌گرای خود را حفظ کند – درحالیکه داعش و دیگر گروه‌ها سعی دارند اعضای آن را جذب کنند- و از سوی دیگر، به مردمی که کشوری متلاشی و زخمی را تجربه کرده‌اند اطمینان دهد که می‌تواند از آنان محافظت کرده و حداقل نیازهای اساسی‌شان را برآورده کند.»
گاردین می‌نویسد: فراوانی سلاح پس از سالها جنگ و تمایل سرکردگان شبه‌نظامی به دفاع از منافع خود، خطر را دوچندان کرده؛ همان‌گونه که رقابت بر سر منابع اقتصادی اندک نیز همین نقش را ایفا می‌کند. مداخله اخیر اسرائیل – ظاهرا به بهانه دفاع از دروزی‌ها که اقلیتی مهم در اسرائیل محسوب می‌شوند- بحران را تشدید کرده است. اسرائیل اراضی بیشتری را اشغال کرده و آشکارا در تلاش است تا توانایی‌های نظامی سوریه را تضعیف کرده و رهبری آن را ضعیف کند. هدف قرار دادن وزارت دفاع در دمشق، فقط پیامی درباره «رویدادهای سویدا» نبود بلکه حاوی اهداف کلان‌تری بود. به‌گزارش این رسانه، ایالات‌متحده که دریافته فروپاشی سوریه به سودش نیست، تلاش کرده رژیم صهیونیستی را مهار کند و باید به این تلاش ادامه دهد. در میان این چشم‌انداز تیره، هنوز کورسوی امیدی وجود دارد، به‌ویژه در تلاش‌های مردمی مداوم برای مقابله با خشونتهای فرقه‌ای از طریق گفت‌وگو و پیگیری عدالت انتقالی.
گاردین می‌نویسد: این دو اولویت به‌هم پیوسته‌اند؛ بدون پایان دادن به مصونیت عاملان وقایع اخیر و دهه‌های گذشته، سوریه نمی‌تواند به اعتمادی دست یابد که گفت‌وگوهای موثر به آن وابسته‌اند. دولت صرفا در کلام به عدالت انتقالی پرداخته اما هنوز نامی از مسوولان کشتار ماه مارس نبرده است آن‌هم با وجود شواهد موجود در شبکه‌های اجتماعی و اظهارات شاهدان.
کابینه احمد الشرع معروف به ابو محمد جولانی می‌گوید که «هیچ‌گونه مدارا» با تخلفات در سویدا نخواهد داشت و اقلیت‌های وحشت‌زده خواهان دیدن اثبات این ادعا خواهند بود.
این رسانه معتقد است پاسخگویی بهتر و تعهد به ساختن روابط میان جوامع، امتیازات مخصوص دوران‌های شادتر و ثروتمندتر نیستند بلکه سنگ‌بنای یک ملت موفق به‌شمار می‌آیند و سوریه‌ای که فراگیر و محافظ نباشد، امیدی به بقا و شکوفایی نخواهد داشت.
