سرآوا چرا رفت کجا هم رفت؟
یکم– سعید رحمانی، به‌عنوان یکی از سرمایه‌گذاران شناخته‌شده اکوسیستم استارتاپی ایران، در حالی وارد سرمایه‌گذاری در کشور عراق شده که سال۱۳۹۸ به‌دنبال برخی فشارها مجبور به ترک کشور شد.
در نهایت هم سال گذشته سرآوا، بخش قابل‌توجه سهام خود در شرکت‌های فناوری بزرگ نظیر دیجی‌کالا و گروه هزاردستان
(شرکت مادرِ دیوار) و همینطور شرکت‌های کوچک‌تر را فروخت و از ایران رفت. مراد از بازتاب این خبر در ستون پرسش روز چیست؟ پرسش نخست این است که آیا می‌دانیم سهامدار سرآوا به کدام کشور رفته است؟ شاید این خبر که کجا رفته چندان اهمیت نداشته باشد اما یک خبر تازه انتشاریافته این است که بخشی از سرمایه خود را به عراق برده و با یک شرکت عراقی برای توسعه سرمایه‌گذاری مشارکت کرده است.
دوم– چرا این خبر اهمیت دارد؟ واقعیت این است که به‌گفته مدیران و گردانندگان جمهوری اسلامی مهم‌ترین منبع قدرت کشور همین نیروی انسانی هوشمند و جسور و کارآفرین است بنابراین پرسش بعدی این است چرا این مدیر جسور از ایران رفت و پرسش بعدتر این است که آیا نمی‌شد با او مدارا کرد تا از ایران نرود؟ البته این پرسش‌ها در حوزه مسوولان سیاسی قرار دارد و کاش آنها جواب بدهند که چرا سرمایه نیرومند کشور با سرمایه‌اش از ایران رفته است.
سوم– آنچه نوشتید درباره روزگار سپری‌شده است حالا باید چه کرد؟ به‌نظر می‌رسد ایران برای عبور از بن‌بست اقتصادی به سرمایه و سرمایه انسانی نیاز دارد و نباید راه را برای کوچ نیروی ورزیده باز و کاری کرد آنها به سادگی میهن خویش را رها کرده و بروند در جایی دیگر و با امنیت بیشتر سرمایه‌گذاری کنند. کاش یکی از مقام‌های دولت چهاردهم این نوشته را ببیند و کاری کند.
