روزنامه جهان صنعت

 تصمیم‌گیری برای ورود به بازار سرمایه، سرمایه‌گذار را به‌طور همزمان در معرض ریسک‌های سیستماتیک و غیرسیستماتیک مربوط به صنایع خاص قرار می‌دهد.

 مذاکرات سیاسی میان ایران و آمریکا، همچون رگ حیاتی اقتصاد کشور، نقشی تعیین‌کننده در شکل‌دهی به فضای سرمایه‌گذاری و چشم‌انداز بازار سرمایه ایفا می‌کند.

زمانی که بر صندلی تصمیم‌گیری تکیه می‌زنیم، دچار وسوسه‌ای پنهان می‌شویم: میل به مداخله. نه برای اصلاح بلکه برای اثبات حضور خود در سیستمی که بر آن نظارت داریم.

یکی از مسائلی که در هفته‌های گذشته بیش از هر چیز بر عملکرد صندوق‌های اهرمی سایه انداخته، افزایش فاصله میان قیمت تابلو و خالص ارزش هر واحد دارایی (NAV) این صندوق‌ها بوده است.

 اقتصاد ایران به‌طور بنیادین با بسیاری از اقتصادهای جهان متفاوت است که این توافق ریشه در نبود ساختار اقتصاد آزاد دارد.

 امروز هوش‌مصنوعی دیگر صرفا یک ابزار کمکی نیست بلکه به‌عنوان یک مغز دوم برای اکوسیستم مالی ایفای نقش می‌کند.

پاسخ به این سوال که آیا روند صعودی بازار سرمایه، چه در صورت توافق در مذاکرات سیاسی و چه بدون آن، به پایان رسیده یا نه، مستلزم نگاهی دقیق‌تر به رفتار اخیر بازار و سناریوهای پیش‌رو است.

در کنار نااطمینانی‌های سیاسی که همچنان فضای بازار سرمایه را تحت‌تاثیر قرار داده، انتشار نامه‌ای بی‌پایه و اساس درباره توقف واگذاری‌ها، بار دیگر...

در شرایط فعلی بازار سرمایه ایران به نظر می‌رسد منشأ اصلی سردرگمی و نوسانات قیمتی را باید در سایه سنگین تحولات سیاسی داخلی و بین‌المللی جست‌وجو کرد.

در سال‌های اخیر روانشناسی و به‌خصوص رفتارشناسی جایگاه ویژه‌ای در تحلیل بازارهای مالی پیدا کرده‌اند.