چاره‌های نامعقول
محمدرضا رسولی- براساس آمار رسمی، نرخ تورم مواد غذایی در ۱۰ماه گذشته با جهشی وحشتناک از ۸/۲۳درصد به ۴/۴۷درصد رسیده است. آمارها نشان می‌دهد که حدود ۳۰درصد از جامعه زیر خط فقر قرار دارند و همه شواهد حاکی از آن است که فشارها بر اقشار مختلف جامعه هرروز نیز در حال افزایش بوده و مردم از نظر وضعیت اقتصادی و معیشتی در شرایط بسیار سختی به سر می‌برند. با این حال دولت چهاردهم در کمال ناباوری بدون توجه به اوضاع اسفناک معیشت مردم برای جبران ناترازی‌ها! و کسری بودجه، حذف یارانه نقدی از جمعیتی قابل توجه را آغاز کرده است.
آنطورکه احمد میدری وزیر کار می‌گوید؛ یارانه سه دهک پردرآمد! معادل حدود ۲۵میلیون‌نفر از جمعیت یارانه‌بگیر از شهریورماه سال جاری قطع خواهد شد.
اینکه در کشوری که خط فقر دو سال پیش از مرز ۳۰میلیون تومان در ماه عبور کرده و سبد معیشت حداقلی کارگران اکنون به ۲۴میلیون تومان رسیده چگونه فردی با درآمد ۳۰میلیون تومان در ماه در زمره ثروتمندان قرار می‌گیرد، سوالی است که تاکنون بدون پاسخ مانده است! به اعتقاد کارشناسان، سیاست حذف یارانه سه دهک، در صورت تداوم رویکردهای فعلی، نه‌تنها به کاهش فقر کمک نمی‌کند بلکه طبقات متوسط را نیز به پرتگاه سقوط نزدیک می‌کند و در شرایط کنونی که به‌دلیل تحریم‌ها، درآمدهای ارزی کشور به شدت کاهش یافته و مردم زیر بار فشار مشکلات معیشتی و تورم افسارگسیخته به زانو درآمده‌اند؛ تا زمانی که زیرساخت‌های اساسی برای فراهم کردن زمینه مقابله با تورم و گرانی صورت نگرفته باشد، هر اقدامی در این بخش پیامدهای سنگین اقتصادی و اجتماعی در پی خواهد داشت.
مسوولان باید به‌جای تامین کسری بودجه از طریق تشدید فشار به مردم با قطع یارانه، با اصلاح ساختار خویش و صرفه‌جویی اقتصادی در دولت با حذف بودجه هنگفت نهادها و ارگان‌هایی که حذف‌شان هیچ زیانی را متوجه نظام اداره کشور نمی‌کند، هزینه‌ها را کاهش داده و کسری بودجه خویش را جبران کنند.
چکیده کلام اینکه امروز نیازمند اصلاح در شیوه مدیریتی هستیم. روح و روان جامعه‌ای که به‌صورت مداوم با بسیاری از تنگناهای اقتصادی، معیشتی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کند خسته شده است. کشور ایران به‌لحاظ داشتن ذخایر گازی و نفت و با داشتن انواع منابع معدنی، پنجمین کشور ثروتمند دنیاست.
مسوولان باید بپذیرند وضعیتی که امروز برای ایران می‌بینیم، نه به‌دلیل کمبود منابع بلکه محصول سیاست‌ها و انتخاب‌های آنان بوده است و عامه مردم در شکل‌گیری آن هیچ نقشی نداشته و نباید تاوان این ناکارآمدی را با قطع یارانه نقدی پرداخت کنند.
مردمی که در طول این سال‌ها درآمدشان سالانه چند درصد بیشتر رشد نداشته اما تا چشم باز کرده‌اند اجاره مسکن و قیمت خودرو و ملک و زمین و مواد غذایی و… را مشاهده کرده‌اند که به‌سرعت نجومی رشد یافته سزاوار چنین رفتاری نیستند. عقل سیاسی اقتضا می‌کند متناسب با داشته‌ها، اقتضائات و منافع ملی، تصمیم گرفته و بهترین انتخاب را برای مردم ایران داشته باشیم.
