کلید شفافیت مالی بنگاه‌ها

جهان صنعت – شفافیت مالی بنگاه‌ها یکی از مهم‌ترین عوامل موفقیت در اقتصادهای امروز جهان است. با گسترش بازارهای مالی و افزایش تعاملات بین‌المللی، نیاز به زبان مشترکی برای گزارشگری مالی بیش از پیش احساس می‌شود. استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) این زبان جهانی را فراهم می‌کند که می‌تواند بنگاه‌ها را در مسیر ارائه اطلاعات مالی شفاف، دقیق و قابل مقایسه قرار دهد. پذیرش IFRS در بورس ایران به عنوان پلی برای ارتباط بهتر با سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی، اهمیت ویژه‌ای دارد. این استانداردها نه‌تنها موجب ارتقای کیفیت صورت‌های مالی می‌شوند، بلکه با کاهش ابهامات و افزایش شفافیت، اعتماد سهامداران و بازار سرمایه را تقویت می‌کنند. در واقعIFRS  به بنگاه‌ها کمک می‌کند تا صورت‌های مالی خود را به زبان جهانی و مطابق با معیارهای بین‌المللی ارائه دهند؛ زبانی که برای سرمایه‌گذاران خارجی آشنا و قابل فهم است. با این حال، چالش‌های پذیرشIFRS  در ایران شامل تفاوت‌های ساختاری با استانداردهای داخلی، نیاز به آموزش تخصصی و تطبیق سیستم‌های مالی است. با وجود این موانع، مزایای استفاده از این استانداردها، ازجمله افزایش جذب سرمایه‌گذاری خارجی و بهبود شفافیت، اهمیت تلاش برای همگام شدن با آنها را دوچندان می‌کند. حرکت به سمت IFRS  نه‌تنها راهی برای بهبود کیفیت گزارشگری مالی است، بلکه کلید باز کردن درهای توسعه پایدار و رقابت‌پذیری بنگاه‌های ایرانی در بازارهای جهانی به شمار می‌رود.

اهمیت IFRS در بورس ایران

استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) به عنوان چارچوبی جامع و پذیرفته شده جهانی برای تهیه و ارائه صورت‌های مالی، نقش بسیار مهمی در شفافیت، مقایسه‌پذیری و کیفیت اطلاعات مالی ایفا می‌کنند. در بازارهای سرمایه پیشرفته دنیا، استفاده از این استانداردها به‌عنوان زبان مشترک مالی، اعتماد سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی را جلب کرده و به رشد و توسعه اقتصادی کمک می‌کند. بورس اوراق بهادار ایران نیز با توجه به هدف جذب سرمایه‌گذاری بیشتر و افزایش شفافیت، اهمیت فراوانی برای پیاده‌سازی و تطبیق با IFRS قائل است.

یکی از مهم‌ترین دلایل اهمیت IFRS در بورس ایران، افزایش سطح شفافیت و قابل ‌اطمینان بودن اطلاعات مالی شرکت‌هاست. در شرایطی که شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی با سرمایه‌گذاران متنوعی روبه‌رو هستند، ارائه اطلاعات مالی دقیق و استاندارد شده، به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که تصمیم‌های سرمایه‌گذاری خود را بر پایه داده‌های معتبر و قابل اعتماد اتخاذ کنند. از سوی دیگر، گزارش‌های مالی مبتنی بر IFRS به صورت قابل مقایسه بین شرکت‌های مختلف و فراتر از مرزهای ملی ارائه می‌شوند که این ویژگی برای بورس ایران، به‌خصوص در شرایط جهانی شدن اقتصاد، بسیار حیاتی است. اهمیت IFRS در بورس ایران تنها به بهبود شفافیت محدود نمی‌شود، بلکه به ارتقای سطح حاکمیت شرکتی و افزایش مسوولیت‌پذیری مدیران نیز کمک می‌کند. استانداردهای IFRS الزامات روشنی برای افشا و گزارشگری مالی فراهم می‌آورند که موجب کاهش ریسک تقلب و فساد مالی می‌شود و به همین خاطر، بورس ایران با اتخاذ این استانداردها می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی نسبت به بازار سرمایه کمک کند. از سوی دیگر، پذیرش IFRS در بورس ایران نقش مهمی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی دارد. سرمایه‌گذاران بین‌المللی معمولا به دنبال اطلاعات مالی هستند که مطابق با استانداردهای جهانی تنظیم شده باشد تا بتوانند عملکرد شرکت‌ها را به طور صحیح تحلیل و ارزیابی کنند. نبود استانداردهای یکپارچه گزارشگری مالی می‌تواند به عنوان مانعی برای ورود سرمایه‌گذاران خارجی به بازارهای نوظهور مانند ایران محسوب شود. بنابراین حرکت به سمت IFRS باعث می‌شود که بورس ایران بتواند خود را به عنوان بازاری قابل اعتماد و رقابتی در سطح جهانی معرفی کرده و سرمایه‌های خارجی بیشتری جذب کند. البته پیاده‌سازی IFRS در ایران با چالش‌هایی نیز همراه است، از جمله تفاوت‌های فرهنگی، ساختاری و قانونی که نیازمند اصلاحات عمیق در فرآیندهای حسابداری و گزارشگری مالی است. با این حال، تلاش‌های مستمر سازمان بورس و نهادهای مرتبط برای آموزش و فرهنگ‌سازی، نشانه‌های مثبتی از پیشرفت در این مسیر است. در کل می‌توان گفت که اهمیت IFRS در بورس ایران فراتر از صرفا یک الزام فنی است و به عنوان یکی از ابزارهای کلیدی برای افزایش شفافیت، اعتماد سرمایه‌گذاران، بهبود حاکمیت شرکتی و توسعه بازار سرمایه به شمار می‌رود. بورس ایران با پذیرش و توسعه این استانداردها، در مسیر هم‌سویی با بازارهای جهانی گام برمی‌دارد و زمینه‌ساز رشد پایدار اقتصاد کشور خواهد بود.

صورت‌های مالی به زبان جهانی

در دنیای اقتصاد امروز، شرکت‌ها و بازارهای مالی به‌طور فزاینده‌ای به هم متصل شده‌اند و تعاملات اقتصادی فراتر از مرزهای ملی صورت می‌گیرد. این جهانی شدن اقتصاد نیازمند یک زبان مشترک مالی است که بتواند ارتباط شفاف و قابل فهم میان فعالان بازار، سرمایه‌گذاران، نهادهای ناظر و سایر ذی‌نفعان برقرار کند. استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS)  به‌عنوان همین زبان جهانی صورت‌های مالی شناخته می‌شوند که توانسته‌اند جایگاه ویژه‌ای در نظام‌های مالی جهان پیدا کنند. صورت‌های مالی که شامل ترازنامه، صورت سود و زیان، صورت جریان وجوه نقد و یادداشت‌های توضیحی هستند، ابزار اصلی انتقال اطلاعات مالی شرکت‌ها به خارج از سازمان محسوب می‌شوند. پیش از توسعه و پذیرش IFRS، هر کشور چارچوب‌ها و استانداردهای خاص خود را داشت که این موضوع باعث سردرگمی و پیچیدگی در تحلیل و مقایسه عملکرد شرکت‌های بین‌المللی می‌شد. به عنوان مثال، دو شرکت بزرگ در دو کشور مختلف ممکن بود روش‌های متفاوتی برای گزارش درآمد یا ارزیابی دارایی‌ها به کار ببرند که این اختلافات، شفافیت اطلاعات را کاهش داده و تصمیم‌گیری سرمایه‌گذاران را سخت‌تر می‌کرد. استانداردهای IFRS با هدف ایجاد هماهنگی و همسان‌سازی صورت‌های مالی، تمام این تفاوت‌ها را کاهش داده و چارچوبی واحد و استاندارد شده ارائه می‌کنند که مورد پذیرش بیش از ۱۴۰کشور جهان است. این چارچوب باعث می‌شود صورت‌های مالی شرکت‌ها در کشورهای مختلف، به شکل یکسان و قابل فهم ارائه شود و سرمایه‌گذاران و تحلیلگران بتوانند به سادگی آنها را مقایسه و ارزیابی کنند. یکی از مهم‌ترین مزایای صورت‌های مالی به زبان IFRS، افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی است. هنگامی که اطلاعات مالی براساس استانداردهای بین‌المللی تهیه می‌شود، این اطمینان حاصل می‌شود که داده‌ها دقیق، قابل اتکا و منطبق با بهترین شیوه‌های حسابداری جهانی است. این اعتماد به نوبه خود، به بهبود دسترسی شرکت‌ها به منابع مالی کمک کرده و شرایط سرمایه‌گذاری را تسهیل می‌کند. علاوه بر این، صورت‌های مالی استاندارد شده، ابزار مهمی برای تحلیل ریسک و ارزیابی عملکرد شرکت‌ها در بازارهای سرمایه جهانی محسوب می‌شوند. با استفاده از زبان مشترک IFRS، سرمایه‌گذاران می‌توانند بهتر روندهای مالی، نقاط قوت و ضعف و فرصت‌های رشد شرکت‌ها را در سطح جهانی شناسایی کنند. با توجه به این موضوعات، بورس ایران نیز به سمت پذیرش و تطبیق صورت‌های مالی با استانداردهای IFRS حرکت کرده است تا بتواند در بازارهای جهانی رقابت کرده و جذابیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران خارجی پیدا کند. این حرکت علاوه بر ارتقای کیفیت گزارشگری مالی، زمینه‌ساز ورود سرمایه و توسعه پایدار بازار سرمایه خواهد بود. در نهایت می‌توان گفت صورت‌های مالی به زبان جهانی، پلی است بین اقتصادهای ملی و جهانی که از طریق آن، اطلاعات مالی به شیوه‌ای شفاف، قابل اعتماد و مقایسه‌پذیر به تمامی ذی‌نفعان منتقل می‌شود و نقش مهمی در رشد و پویایی اقتصادهای مدرن ایفا می‌کند.

چالش‌های پذیرش IFRS در ایران

پذیرش استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) در ایران، گامی مهم و حیاتی برای همگام شدن با تحولات جهانی در حوزه حسابداری و گزارشگری مالی است اما این مسیر با مجموعه‌ای از چالش‌ها و موانع مواجه بوده که باید به دقت بررسی و مدیریت شوند تا فرآیند انتقال به استانداردهای IFRS به‌صورت موفقیت‌آمیز انجام شود. یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، تفاوت‌های ساختاری و فرهنگی در نظام حسابداری ایران با استانداردهای بین‌المللی است. سیستم حسابداری ایران که مبتنی بر مقررات و دستورالعمل‌های داخلی و گاه پیچیده بوده، نیازمند بازنگری‌های اساسی است تا بتواند با فلسفه اصول محور و شفافیت بالای IFRS همخوانی پیدا کند. این تطبیق، نیازمند آموزش گسترده حسابداران، مدیران مالی و نهادهای نظارتی است که خود پروسه‌ای زمان‌بر و هزینه‌بر محسوب می‌شود. مشکل دوم مربوط به زیرساخت‌های قانونی و نظارتی کشور است. برای پذیرش IFRS، قوانین و مقررات مالیاتی، تجاری و حسابرسی باید به‌روزرسانی و به گونه‌ای تنظیم شوند که با اصول IFRS هماهنگ باشند. در ایران برخی قوانین قدیمی و ناسازگار با استانداردهای بین‌المللی، اجرای کامل و یکپارچه IFRS را با مشکل مواجه می‌کنند. این وضعیت نیازمند همکاری نزدیک بین قانونگذاران، سازمان بورس و اوراق بهادار، سازمان حسابرسی و سایر نهادهای مرتبط است. یکی دیگر از چالش‌ها، مقاومت سازمان‌ها و شرکت‌ها در برابر تغییرات است. بسیاری از بنگاه‌های اقتصادی به دلیل هزینه‌های بالای آموزش، تغییر نرم‌افزارهای حسابداری و اصلاح فرآیندهای داخلی، تمایلی به پذیرش فوری IFRS ندارند. علاوه بر این، نگرانی‌هایی درباره افزایش پیچیدگی گزارشگری و احتمال افشای بیش از حد اطلاعات نیز وجود دارد که ممکن است موجب مقاومت در برابر این تغییر شود. مساله دیگر، تفاوت در فضای اقتصادی و بازار مالی ایران با کشورهای پیشرفته است. شرایط تورمی، نوسانات شدید نرخ ارز و محدودیت‌های تحریمی، چالش‌های خاصی را در استفاده از برخی مفاهیم و اصول IFRS ایجاد می‌کند که نیازمند تفسیر و بومی‌سازی دقیق این استانداردهاست. بدون در نظر گرفتن این ویژگی‌ها، ممکن است گزارش‌های مالی نتوانند به درستی وضعیت واقعی شرکت‌ها را منعکس کنند. فقدان نیروی متخصص و با‌تجربه در حوزه حسابداری بین‌المللی و IFRS یکی دیگر از موانع اصلی است. آموزش‌های تخصصی محدود و نبود انگیزه کافی در برخی بخش‌ها باعث می‌شود پذیرش کامل و موثر IFRS  با کندی مواجه شود. با این وجود، مدیریت درست این چالش‌ها و برنامه‌ریزی دقیق می‌تواند راه را برای پذیرش موفق استانداردهای IFRS هموار کند و در نهایت موجب ارتقای کیفیت گزارشگری مالی، افزایش شفافیت و جلب اعتماد سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی در بازار ایران شود.

مزایای استانداردهای گزارشگری مالی

استانداردهای گزارشگری مالی، به ویژه استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS)، نقش بسیار مهمی در ارتقای کیفیت و شفافیت اطلاعات مالی شرکت‌ها و سازمان‌ها دارند. پذیرش این استانداردها مزایای متعددی برای بازارهای مالی، سرمایه‌گذاران، مدیران و سایر ذی‌نفعان به همراه می‌آورد که در ادامه به مهم‌ترین آنها اشاره می‌کنیم. اولین و بارزترین مزیت، افزایش شفافیت و قابلیت مقایسه‌پذیری صورت‌های مالی است. وقتی شرکت‌ها از استانداردهای یکسان و پذیرفته‌شده جهانی پیروی کنند، اطلاعات مالی آنها قابل فهم و مقایسه در سطح بین‌المللی خواهد بود. این موضوع به سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی کمک می‌کند تا تصمیمات دقیق‌تر و بهتری درباره سرمایه‌گذاری‌های خود بگیرند. در نتیجه، کاهش ریسک‌های اطلاعاتی باعث افزایش اعتماد بازار و کاهش هزینه‌های تامین مالی خواهد شد.

دومین مزیت، بهبود کیفیت گزارشگری مالی و افزایش دقت در ارائه اطلاعات است. استانداردهای IFRS بر پایه اصول و قواعدی طراحی شده‌اند که افشای کامل، منصفانه و بی‌طرفانه اطلاعات مالی را تضمین می‌کند. این استانداردها از روش‌های ارزش‌گذاری دقیق‌تر و شفاف‌تری استفاده می‌کنند که به شناخت بهتر وضعیت مالی و عملکرد شرکت‌ها کمک می‌کند. سومین مزیت، تسهیل دسترسی به بازارهای سرمایه خارجی است. شرکت‌هایی که صورت‌های مالی خود را مطابق با IFRS تهیه می‌کنند، راحت‌تر می‌توانند وارد بازارهای بین‌المللی شوند و سرمایه جذب کنند. این امر برای اقتصادهایی مانند ایران که به دنبال جذب سرمایه‌گذاری خارجی هستند، بسیار حیاتی است و می‌تواند موجب توسعه و رشد اقتصادی شود. چهارمین نکته مهم، کمک به هماهنگی و یکپارچگی سیستم‌های مالی و حسابداری در سطح کشور است. وقتی همه شرکت‌ها و سازمان‌ها استانداردهای یکسانی را به کار می‌گیرند، فرآیندهای نظارتی، حسابرسی و تحلیل مالی ساده‌تر و دقیق‌تر خواهد شد و امکان رصد و کنترل بهتر عملکرد مالی فراهم می‌شود. استفاده از استانداردهای بین‌المللی باعث ارتقای دانش و مهارت‌های حسابداران و مدیران مالی می‌شود چراکه این استانداردها نیازمند آموزش مستمر و به‌روزرسانی‌های تخصصی هستند. این ارتقا در نهایت به بهبود کلی فرآیندهای مالی و تصمیم‌گیری در شرکت‌ها کمک خواهد کرد. استانداردهای گزارشگری مالی موجب افزایش شفافیت اقتصادی و کاهش فساد مالی می‌شوند. با وجود اطلاعات دقیق، قابل بررسی و قابل اعتماد، امکان سوءاستفاده و گزارش‌دهی غیرشفاف کاهش می‌یابد و محیط کسب‌وکار سالم‌تر و رقابتی‌تر خواهد شد. به طور خلاصه، مزایای استانداردهای گزارشگری مالی فراتر از مسائل حسابداری بوده و به بهبود فضای کسب‌وکار، جذب سرمایه‌گذاری و توسعه اقتصادی کشورها کمک شایانی می‌کند.

IFRS و جذب سرمایه‌گذاری خارجی

استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) به عنوان یک زبان مالی مشترک در سطح جهان شناخته می‌شوند که نقش بسیار مهمی در تسهیل جذب سرمایه‌گذاری خارجی ایفا می‌کنند. پذیرش و اجرای IFRS در کشورهای مختلف به ویژه در بازارهای نوظهور و اقتصادهایی مانند ایران، می‌تواند به عنوان ابزاری کلیدی در جذب سرمایه‌های خارجی مطرح شود. سرمایه‌گذاران خارجی برای تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری در یک کشور، نیازمند دسترسی به اطلاعات مالی شفاف، قابل اطمینان و قابل مقایسه هستند. هنگامی که شرکت‌های یک کشور از IFRS استفاده می‌کنند، صورت‌های مالی آنها استاندارد و قابل فهم برای سرمایه‌گذاران بین‌المللی می‌شود. این امر باعث کاهش ریسک اطلاعاتی و افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران به بازار مالی آن کشور می‌گردد. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های جذب سرمایه‌گذاری خارجی، وجود استانداردهای متفاوت و عدم شفافیت در گزارشگری مالی است که می‌تواند باعث سردرگمی و بی‌اعتمادی سرمایه‌گذاران شود IFRS .با ایجاد چارچوبی یکپارچه و بین‌المللی، این مشکل را حل کرده و امکان مقایسه راحت‌تر بین شرکت‌ها و کشورهای مختلف را فراهم می‌آورد. علاوه بر این، پذیرش IFRS موجب افزایش اعتبار و شهرت بازار سرمایه کشور در سطح جهانی می‌شود. کشورهایی که استانداردهای بین‌المللی را به کار می‌گیرند، تصویر مثبتی از بازار خود ارائه و نشان می‌دهند که آماده رقابت در بازارهای جهانی هستند. این تصویر مثبت می‌تواند موجب ورود سرمایه‌گذاران بزرگ و موسسات مالی بین‌المللی شود که به دنبال فرصت‌های جدید با ریسک کمتر هستند. شرکت‌هایی که گزارش‌های مالی خود را مطابق IFRS ارائه می‌دهند، به راحتی می‌توانند در بورس‌های بین‌المللی پذیرفته شوند یا از طریق انتشار اوراق بهادار در بازارهای خارجی، سرمایه جذب کنند. این امر به گسترش فعالیت‌های بین‌المللی شرکت‌ها و توسعه اقتصاد کشور کمک می‌کند. استفاده از IFRS می‌تواند به بهبود فضای کسب‌وکار و کاهش هزینه‌های مربوط به گزارشگری مالی بین‌المللی منجر شود. به جای نیاز به تهیه گزارش‌های متعدد و متنوع مطابق با استانداردهای مختلف، شرکت‌ها می‌توانند یک گزارش واحد و استاندارد ارائه دهند که مورد قبول تمام طرف‌های ذی‌نفع باشد.

به طور کلی، پذیرش استانداردهای IFRS به عنوان زبان جهانی گزارشگری مالی، نقش کلیدی در جذب سرمایه‌گذاری خارجی و توسعه پایدار بازارهای مالی ایفا می‌کند و می‌تواند یکی از عوامل مهم در بهبود وضعیت اقتصادی کشورها باشد.

تفاوت IFRS با استانداردهای داخلی

استانداردهای بین‌المللی گزارشگری مالی (IFRS) و استانداردهای حسابداری داخلی هر کشور دو چارچوب متفاوت برای تهیه و ارائه صورت‌های مالی به شمار می‌آیند. در ایران، استانداردهای حسابداری داخلی تحت نظارت سازمان حسابرسی و وزارت امور اقتصادی و دارایی تدوین می‌شوند، در حالی که IFRS مجموعه‌ای از استانداردهای جهانی است که با هدف ایجاد شفافیت، قابلیت مقایسه و یکپارچگی در گزارشگری مالی بین‌المللی طراحی شده است. در این متن، تفاوت‌های کلیدی میان IFRS و استانداردهای داخلی ایران را بررسی می‌کنیم. اولین و مهم‌ترین تفاوت، در هدف و دامنه کاربرد این دو استاندارد است. IFRS  به عنوان زبان مالی جهانی، برای تسهیل تعاملات بین‌المللی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی طراحی شده است و تاکید زیادی بر شفافیت، مقایسه‌پذیری و کیفیت اطلاعات مالی دارد. در مقابل، استانداردهای داخلی بیشتر به شرایط و نیازهای خاص اقتصادی، قانونی و فرهنگی کشور خود می‌پردازند و ممکن است از نظر جزئیات و چارچوب‌های حسابداری با IFRS تفاوت داشته باشند.

یکی دیگر از تفاوت‌های اساسی در روش‌های اندازه‌گیری و شناسایی اقلام مالی است. برای مثال، IFRS به طور گسترده‌ای از روش‌های ارزشگذاری منصفانه (Fair Value) استفاده می‌کند، در حالی که استانداردهای داخلی ایران بیشتر بر اصول تاریخی یا بهای تمام شده تاکید دارند. این تفاوت می‌تواند باعث شود که صورت‌های مالی براساس IFRS تصویر دقیق‌تر و به‌روزی از وضعیت مالی شرکت‌ها ارائه دهند، در حالی که استانداردهای داخلی ممکن است محافظه‌کارانه‌تر و پایدارتر باشند.IFRS  تاکید ویژه‌ای بر افشای گسترده اطلاعات دارد و شرکت‌ها ملزم به ارائه توضیحات کامل درباره روش‌های حسابداری، ریسک‌ها و برآوردهای انجام شده هستند. این موضوع باعث می‌شود سرمایه‌گذاران و ذی‌نفعان بتوانند با دیدی جامع‌تر تصمیم‌گیری کنند. در حالی که استانداردهای داخلی ممکن است الزامات افشایی کمتری داشته باشند و جزئیات کمتری ارائه دهند.

در بحث قالب و ساختار صورت‌های مالی نیز تفاوت‌هایی وجود دارد.IFRS  قالب‌های مشخصی برای صورت‌های مالی اصلی مانند صورت سود و زیان، ترازنامه، صورت جریان وجوه نقد و صورت تغییرات در حقوق مالکانه تعریف کرده است که به صورت بین‌المللی پذیرفته شده‌اند. استانداردهای داخلی ایران ممکن است در قالب گزارشگری مالی، ترتیب یا محتوای برخی بخش‌ها تفاوت‌هایی داشته باشند. از لحاظ تطابق با مقررات بین‌المللی، IFRS در بازارهای جهانی به عنوان یک چارچوب پذیرفته شده شناخته می‌شود، در حالی که استانداردهای داخلی اغلب محدود به چارچوب قانونی و مقررات خاص هر کشور هستند. این مساله می‌تواند بر قابلیت حضور شرکت‌ها در بازارهای بین‌المللی و تعامل آنها با سرمایه‌گذاران خارجی تاثیرگذار باشد. یکی از چالش‌های مهم در تطبیق استانداردهای داخلی با IFRS، پیچیدگی و تغییرات مکرر در IFRS است.

شرکت‌ها و حسابداران برای به‌روزرسانی و تطبیق سیستم‌های مالی خود با IFRS نیازمند آموزش‌های تخصصی و صرف هزینه‌های بیشتر هستند، در حالی که استانداردهای داخلی معمولا تغییرات کمتری دارند و تطبیق آنها ساده‌تر است. می‌توان گفت که IFRS با هدف ایجاد زبان مشترک مالی در سطح جهانی، استانداردهایی جامع، دقیق و با تاکید بر شفافیت و مقایسه‌پذیری ارائه می‌دهد، در حالی که استانداردهای داخلی بیشتر متناسب با شرایط ملی و اقتصادی کشورها تدوین شده‌اند و ممکن است انعطاف‌پذیری کمتری در مقایسه با IFRS داشته باشند. به همین دلیل، حرکت به سمت پذیرش و اجرای IFRS می‌تواند زمینه‌ساز توسعه بازار سرمایه، افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران خارجی و ارتقای کیفیت گزارشگری مالی در ایران باشد.