نیاز ملی به آرامش
جهان صنعت – بدون چون‌وچرا باید قبول کنیم روزگار ایران ناخوش‌تر از روزهای پیش از تجاوز اسرائیل به تاسیسات نظامی و شهادت فرماندهان سپا‌ه و نیز دانشمندان اتمی جمهوری اسلامی است.
این روزهای سخت بر شهروندان این سرزمین تحمیل شده و مردم بحق از نهادهای اداره‌کننده کشور انتظار دارند با کارآمدی بیشتر از پیش برای گذر از این وضعیت عمل کنند. ایرانیان بردباری نشان داده و دست نهادها را برای مدیریت این وضعیت بازگذاشته‌اند و با مدارای بزرگی که نشان داده‌اند سهم خود را نسبت‌به شرایط ارائه کرده‌اند. به این ترتیب حالا نوبت نهادهای مدیریت‌کننده است که پاسخی سزاوار به این مردم بردبار بدهند. ایرانیان بیشترین چیزی که در این وضعیت نیاز دارند آرامش ذهنی و آسودگی خیالشان است. این اتفاق هنگامی رخ می‌دهد که مردم احساس کنند امنیت داخلی و نیز امنیت در مرزها مهیا شده و برایشان ملموس باشد که دولت در این راه از هیچ کوششی فروگذاری نمی‌کند.
شهروندان ایرانی اساس و پایه این کشورند و اگر روحیه و روان آنها دستخوش ترس و خشم شود و احساس کنند نهادهای اداره‌کننده کشور در مسیری افتاده‌اند که آرامش و آسایش آنها را بیش از پیش به اختلال می‌کشاند نمی‌توانند واکنش منطقی داشته باشند. باید شش دانگ حواس نهادهای مدیریتی به این مساله باشد و راه‌های مناسب را بیابند. در این مسیر اما برخی رفتارها را نباید نشان داد و بعضی رفتارها باید اتفاق بیفتد. سیاسی کردن مساله جنگ و کشاندن آن به بازی‌های جناحی نباید اتفاق بیفتد. اگرچه تا اینجای کار این داستان اتفاق نیفتاده است اما باید ادامه این وضعیت تضمین شود.
مدیران نهادها و سازمان‌های گوناگون باید از این محیط احتمالی دور شوند. انتشار خبرهایی که به جای آرامش دادن به شهروندان ایجاد دلهره می‌کند از جمله کارهایی است که نباید رخ دهد. انتشار پرشمار خبرهایی از این دست که همه کالاهای اساسی در کشور موجود است از یک‌سو شاید امید‌آفرین باشد اما انتشار پی‌درپی این خبر از سوی مدیران گوناگون دردسر‌ساز است. مدیران اقتصادی کشور در این روزها به جای دادن آدرس‌های نادرست باید دندان بر جگر گذاشته و از گفتن مسائل غیر‌ضروری اجتناب کنند.
نهادهای اداره‌کننده کشور در پاسخ به اشتیاق و نیاز شهروندان به اطلاعات درست و دقیق و خالی از شبهه در‌باره رخدادها باید با کارآمدی عمل کرده و کاری کنند که شهروندان به رسانه‌های داخلی بیشتر از پیش اعتماد کنند. از سوی دیگر از سیاسیونی که تریبون در اختیار دارند باید خواست برخلاف مقام‌های وزارت خارجه عمل نکنند و آتش را بیش از پیش شعله‌ور نسازند.
