طرح جدید آمریکا برای جنگ با چین
جهان‌صنعت – همزمان با پیچیده‌تر شدن وضعیت ژئوپلیتیکی جهان و همچنین در حالی که بسیاری از کارشناسان معتقدند که نظام بین‌الملل در حال ورود به نظم جدید است همچنان موضوع تقابل و رقابت میان ایالات متحده و چین از جمله مهم‌ترین معادلات در نظم جدید محسوب می‌شود؛ در واقع در شرایطی که بسیاری از تحلیلگران معتقدند که چین به عنوان یک رقیب دیگر استراتژیک برای آمریکا مطرح بوده و رقابت نهایی را تثبیت می‌کند، نظم جدید نیز میان این دو قدرت صورت می‌گیرد. برخی شواهد گویای آن است که در راستای تشدید جنگ تجاری و اقتصادی میان واشنگتن و پکن مرحله بعدی این تقابل نبرد نظامی خواهد بود که نقطه کانونی آن از تایوان کلید می‌خورد.
در چنین وضعیتی، ایالات متحده در حال احیای تاسیسات جنگی قدیمی خود در سراسر اقیانوس آرام است یعنی جایی که پیش از این در جنگ جهانی دوم در مقابله با ژاپن از آنها بهره‌مند می‌شد. طبق گزارش مجله اکونومیست، تینیان یعنی جایی که زمانی به بمب‌افکن‌های آمریکا اجازه می‌داد شهرهای ژاپن را ویران کنند، دوباره مورد توجه آمریکایی‌ها قرار گرفته؛ با این تفاوت که امروز چین خود به اصطلاح سیاست نیزه‌بلند را در دستور کار داشته و با زرادخانه‌های عظیم موشکی خود می‌تواند پایگاه‌های آمریکا در منطقه را نابود کند.
در نتیجه همانند دوران جنگ سرد، نگرانی‌های هسته‌ای با آماده‌سازی برای نبرد متعارف همراه شده و گزارش‌ها حاکی از آن است که نیروهای هوایی آمریکا، فرودگاه کوچک تجاری تینیان را به عنوان باند پشتیبان توسعه می‌دهد و هواپیماهای پیشرفته‌ای مانند اف-۲۲ نیز به این فرودگاه رفت‌وآمد دارند. همچنین طبق گزارش‌های منتشر شده، این جنگنده‌ها از آلاسکا برای شرکت در رزمایش REFORPAC در منطقه مستقر شده‌اند که در نوع خود بزرگ‌ترین مانور جنگی هوایی در اقیانوس آرام از زمان جنگ سرد به این سو محسوب می‌شود.
نیروهای آمریکایی در تیررس چین
در همین رابطه طبق گفته کارشناسان نظامی به دلیل توان موشکی چین، نیروی هوایی آمریکا دیگر نمی‌تواند هواپیماهایش را در پایگاه‌های بزرگ نزدیک میدان نبرد متمرکز کند؛ به همین دلیل در طرحی تازه به دنبال آن است که نیروها و هواپیماهای خود را در مناطق مختلف پراکنده کرده و در هنگام نبرد نهایی از آنها به طور یکپارچه استفاده کند. با این حال این استراتژی برای آمریکایی‌ها با دشواری زیادی همراه خواهد بود زیرا منطقه اقیانوس آرام بسیار وسیع بوده و در عین حال تراکم آتش چینی‌ها نیز قابل‌توجه است. در واقع چین عمدتا در حیاط‌خلوت خود یعنی در محدوده زنجیره اول جزایر از ژاپن تا مالزی با محوریت تایوان توان رزمی قابل‌توجهی دارد اما بیشتر نیروهای آمریکایی باید از آن سوی اقیانوس پهناور، هزاران مایل دورتر
به سمت منطقه بیایند؛ تازه در شرایطی که بتوانند از موشک‌های بالستیک چین در آتش عملیاتی این کشور در امان باشند.
مدل جدید آمریکا
در همین راستا، مدلی که تیموتی والتون از اندیشکده آمریکایی هادسون برای مجله اکونومیست ساخته، بزرگی چالش را نشان می‌دهد. طبق این مدل چین می‌تواند روزانه حدود دو‌هزار بمب یا موشک به اهدافی در شعاع ۵۰۰ مایلی بزند که پایگاه بزرگ هوایی آمریکا در جزیره اوکیناوای ژاپن را نیز دربر می‌گیرد. همزمان چینی‌ها می‌توانند روزانه ۴۵۰مهمات به سمت پایگاه‌های زنجیره دوم از جمله گوام شلیک کنند یعنی حدود ۶۰حمله روزانه به پایگاه‌های آلاسکا و حتی ده‌ها حمله به‌هاوایی به عنوان مقر فرماندهی هند و اقیانوس آرام آمریکا.
به جز خاک ایالات متحده، آمریکایی‌ها پیش از رسیدن به آن سوی زنجیره اول چین، جایگاه‌های فرود مناسب اندکی در اختیار دارند که تعداد آنها تنها ۲۱ نقطه برآورد می‌شود. علاوه بر این ناوهای هواپیمابر که نماد قدرت آمریکا هستند نیز اکنون به‌شدت در برابر موشک‌های قاتل ناو چین، مانند DF-26B با برد بیش از دو‌هزار مایل دریایی، آسیب‌پذیرند. به همین دلیل است که منطقه تینیان برای آمریکایی‌ها در تقابل آتی با چین اهمیتی استراتژیک پیدا کرده است. همچنین اندیشکده‌های آمریکایی هشدار می‌دهند که پدافند غیرفعال مانند پناهگاه‌های بتنی مقاوم در برابر بمب نادیده گرفته شده است.
از سوی دیگر هر چند در جنگ احتمالی، آمریکا می‌تواند به کشتی‌های چینی در تنگه تایوان حمله کند اما تانکرها و بمب‌افکن‌های آمریکا به جز هواپیماهای جز B-2، همگی روی رادار به راحتی دیده می‌شوند. در واقع در شرایطی که میانگین عمر ناوگان تانکرهای آمریکا بیش از ۵۰سال است، کارشناسان نظامی می‌گویند چین سرجنگی موشک‌هایش را برای شکار هواپیماهای بزرگ مانند تانکرها و رادارهای هوابرد بهینه کرده است.
مزیت چین در اقیانوس آرام
در همین راستا سوال کلیدی این است که آیا چنین امکاناتی برای پیروزی بر چین از سوی ایالات متحده کفایت می‌کند؟ در پاسخ، برخی تحلیلگران معتقدند، شاید لازم نباشد چین، آمریکا را شکست دهد؛ تنها کافی است ایالات متحده را برای مدتی عقب نگه دارد تا تایوان را بگیرد. بنابراین شبیه‌سازی‌های جنگی نشان می‌دهد که وقتی ذخایر دوربرد چین کاهش یابد، نیروهای آمریکا می‌توانند نزدیک‌تر شوند و حمله آبی‌‌خاکی را البته با هزینه‌های سنگین دفع کنند اما نباید از یاد برد که آمریکا نیز کمبودهایی دارد و ظرفیت صنعتی بیشتر چین می‌تواند به این کشور برتری در فرسایش نظامی آمریکا بدهد. در همین رابطه دیوید اوچمانک از اندیشکده رند معتقد است: چین آتش کافی دارد تا هر مدت که بخواهد پایگاه‌های زنجیره اول را نابود کند و توانش را به زنجیره دوم منتقل کند. در چنین شرایطی است که با وجود لاف‌زنی‌های دولت ترامپ درباره بودجه دفاعی هزار‌میلیارد دلاری، اکنون شواهد نشان می‌دهد درخواست اصلی بودجه دفاعی ثابت مانده و حتی پس از تورم کاهش یافته است. از سوی دیگر ۱۸ماه پس از شروع کار در تینیان مهندسان هنوز مشغول پاکسازی پوشش گیاهی هستند.
در نتیجه موضوع مهم این است که چه زمانی نخستین F-22 می‌تواند از این پایگاه استفاده کند؟ در حالی که شی جین‌پینگ، رهبر چین می‌خواهد نیروهایش تا سال ۲۰۲۷ آماده حمله به تایوان باشند اما آمریکا هنوز با ذهنیت زمان صلح، خود را برای جنگ آماده می‌کند.
