سبد میوه پایتخت زیر تیغ گران‌فروشی سلیقه‌ای
جهان صنعت، در روزهای گرم تابستان ۱۴۰۴، بازار میوه و سبزی در تهران با پدیده‌ای آزاردهنده روبه‌روست: قیمت‌گذاری بی‌ضابطه و سلیقه‌ای. بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد که میوه‌هایی که در میادین میوه و تره‌بار با قیمت مشخصی عرضه می‌شوند، در مغازه‌های سطح شهر با قیمت‌هایی به‌مراتب بالاتر فروخته می‌شوند؛ گاهی تا بیش از دو برابر.
برای نمونه، هندوانه‌ای که در میدان با قیمت ۱۱ هزار تومان عرضه می‌شود، در مغازه‌ها تا ۲۵ هزار تومان فروخته می‌شود—افزایشی معادل ۱۲۷ درصد. گلابی با قیمت ۱۰۳ هزار تومان در میدان، در برخی فروشگاه‌ها به ۲۸۰ هزار تومان رسیده است. همچنین سیب‌زمینی که در میدان ۲۱ هزار تومان قیمت دارد، در مغازه‌ها تا ۴۲ هزار تومان عرضه می‌شود.
قیمت‌گذاری پنهان؛ ابزار گران‌فروشی؟
در بسیاری از مغازه‌ها، روی سبدهای میوه هیچ برچسب قیمتی درج نشده و فروشندگان نیز تمایلی به اعلام قیمت‌ها ندارند. در برخی موارد، تنها یک یا دو جعبه میوه چیده شده که بیشتر به ویترین یک نمایشگاه شبیه است تا بازار مصرف عمومی. مشتری ناچار است بدون اطلاع از قیمت، خرید کند؛ بدون امکان مقایسه یا چانه‌زنی. این رویه، فضا را برای گران‌فروشی سلیقه‌ای و بی‌نظارت هموار کرده است.
دلالی؛ متهم اصلی گرانی میوه
یکی از فروشندگان در پاسخ به علت گرانی میوه‌ها می‌گوید: بیشتر میوه‌ها داخلی هستند، تنها برخی محصولات مانند انبه و آناناس وارداتی‌اند. اما عامل اصلی گرانی، دلال‌هایی هستند که در زنجیره توزیع نقش دارند. به گفته او، حذف دلالان می‌تواند قیمت‌ها را کاهش دهد.
در برخی میوه‌فروشی‌ها، سبدهایی از میوه با کیفیت متوسط یا ضعیف به چشم می‌خورد. برخی میوه‌ها ضرب‌خورده، له‌شده یا چروکیده‌اند و نشانه‌هایی از افت کیفیت دارند. حجم میوه عرضه‌شده نیز نسبت به سال‌های گذشته کمتر شده و تنوع میوه‌ها در سطح مغازه‌ها محدودتر از گذشته است. به نظر می‌رسد فروشندگان، این میوه‌ها را برای فروش فوری و بدون وسواس چیده‌اند، نه برای انتخاب دقیق مشتری.
