دریافت جایزه صلح نوبل زیر سایه تنش ترامپ با ونزوئلا
صلاحالدین هرسنی، کارشناس و تحلیلگر مسائل بینالملل
آکادمی نوبل که جایزه صلح را به ماریا کورینا ماچادو از اپوزیسیون دولت نیکلاس مادورو از ونزوئلا اعطا کرده بود، سرانجام ماچادو نتوانست برای دریافت این جایزه به اسلو برسد بنابراین این جایزه از سوی دخترش آنا کورینا سوسا دریافت شد. عدم حضور ماچادو در مراسم اهدای جایزه صلح نوبل در اسلو بدان جهت بود که او برای اینکه دستگیر نشود در کشورش در خفا زندگی میکند. او فقط توانست در نیمه شب ۱۱دسامبر در بالکن «گراند هتل» ظاهر شود. او خسته اما خندان با هوادارانش احوالپرسی کرد و در حالی که دستش را روی سینهاش گذاشته بود، سرود ملی را خواند. دهها ونزوئلایی نیز با تلفنهای همراه خود صدای او را ضبط کردند و فریاد «زنده باد» و شور ملی سر دادند. در شرایطی جایزه صلح نوبل۲۰۲۵ به ماچادو رسید که بسیاری از سران دولتهای همسو با ترامپ یعنی کشورهایی چون پاکستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، صربستان، کوزو، کنگو، روآندا، گابن، کامبوج، تایلند و از همه مهمتر نتانیاهو در تلآویو تلاش داشتند که ترامپ برنده این جایزه باشد چون طبق ادعای روسایجمهور و نخستوزیران این کشورها ترامپ توانسته بود به وضعیت منازعه و تخاصمی آنها در قالب یک صلح پایدار و جاودانه پایان دهد. از سوی دیگر ترامپ نیز خود را مستحق دریافت این جایزه میدانست و قویا اعلام کرده بود که به واسطه تعقیب ایده صلح و تمایلات صلحطلبانه خود که از موضع قدرت و با بهرهگیری از الگوی «مرد دیوانه» کیسینجر و الگوی «مه جنگ» آن را برای پایان دادن به جنگهای جاری در کانونهای بحران اعمال میکرد، باید به طریق اولی دستش به این جایزه برسد تا نامش در ردیف برندگان این صلح یعنی «یاسر عرفات»،«مناخیم بیگن»، «شیمون پرز»، «نلسون ماندلا» و «مادر ترزا»، «آنگ سان سوچی» و از همه مهمتر «باراک اوباما» قرار گیرد اما نه شانس با او یار بود و نه آنکه تیر تلاش کشورهای حامی او به هدف نشست.نکته در خور اهمیت بابت محروم ماندن ترامپ از دریافت جایزه صلح نوبل۲۰۲۵ آن است که ترامپ تا اینجای ماجرا دوباره بازنده ونزوئلاست. نوبت اول به دور اول صدارت او در کاخ سفید برمیگردد که در آن دوره ترامپ از اپوزیسیون مطرح آن روزگاران مادورو یعنی خوان گوایدو حمایت میکرد که باوجود همه حمایتها از این اپوزیسیون او سرانجام از مادورو شکست خورد و گوایدو نیز نتوانست موجب سقوط مادورو شود، لاجرم ترجیح داد که سپهر سیاسی کاراکاس و صحنه را به نفع مادورو ترک کند. در نوبت دوم نیز رقابت را به اپوزیسیون جدید مادورو یعنی ماریا کورینا ماچادو در دریافت جایزه صلح نوبل باخت و این به معنی شکست ترامپ در مقابل ونزوئلا و رییسجمهور منتخبش مادورو است. اگرچه روش حکمرانی مادورو خالی از لغزش و کاستیها نیست و همچون سلفش چاووز زیر لوای سوسیالیسم «بولیواری» در مسیر اقتدارگرایی قرار گرفته است اما مقاومت او در عصر تنش ترامپ میتواند سومین شکست را نیز به ترامپ تحمیل کند. البته تنش جاری آمریکای عصر ترامپ با ونزوئلا آنگونه که «بازهای» حزب جمهوریخواه و ترامپ گفتهاند، نه بحران مشروعیت مادورو یا مبارزه با قاچاق موامخدر و مبارزه با جرائم سازمانیافته در حیاطخلوت آمریکا یعنی «آمریکای لاتین» بلکه تلاشی برای مهار چین است چراکه ونزوئلا از سال۲۰۱۵ مورد تحریم آمریکا قرار گرفته و این تحریم ونزوئلا توانسته از بسیاری کشورهای آمریکای لاتین بهویژه ونزوئلا را به حیاطخلوت چین تبدیل کند. به هر ترتیب تنش جاری ترامپ با ونزوئلا چه به بهانه مبارزه با قاچاق موادمخدر یا با جرائم سازمانیافته و حتی اگر به جهت بحران مشروعیت مادورو باشد، مقاومت او میتواند شکست سنگینی را به ترامپ تحمیل و آرزوهای اپوزیسیون مطرح او یعنی «ماچادو» را نیز بر باد دهد. حال باید دید که مادورو مقاومت خواهد کرد یا آنکه قدرت را به اپوزیسیون خود «ماچادو» با حمایت ترامپ خواهد داد؟
