ابعاد ناشناخته جنگ با ایران
جهان صنعت – تحلیلگر آمریکایی با تاکید بر اینکه ایالات متحده با ورود به جنگ عراق مرتکب یک اشتباه فاجعه‌بار شد، به واشنگتن هشدار می‌دهد در صورت ورود به جنگ با ایران ابعاد تبعات یک چنین جنگی برای آن قابل شناسایی نخواهد بود و نباید اشتباه سابق خود را با ورود به چنین جنگی تکرار کند.
«استیون ورتهایم»، تحلیلگر آمریکایی عضو اندیشکده کارنگی در تحلیلی در روزنامه «گاردین» تصریح داشته است: «دو دهه قبل در ضمن بحث آمریکایی‌ها درباره اینکه آیا کشورشان باید به عراق حمله کند، یک سوال برجسته شد: اینکه آیا صدام تسلیحات کشتار جمعی دارد؟ اگر که او چنین تسلیحاتی دارد در نتیجه آن ایالات متحده باید با توسل به نیروی نظامی حکومت او را خلع سلاح و سرنگون کند. اگر هم که آنها را ندارد واشنگتن می‌تواند این گزینه را برای خود محفوظ نگه داشته و به مهار صدام از طریق تحریم‌های اقتصادی و بمباران‌های معمول ادامه دهد.
به مرور زمان مشخص شد که ابعاد جنگ عراق بسیار فراتر از بحث‌های اولیه رفت. مشخص شد که صدام هیچ سلاح کشتار جمعی ندارد اما فرض کنید که او آن تسلیحات شیمیایی و بیولوژیکی که حامیان جنگ علیه عراق ادعا کرده بودند را داشت. در آن صورت او در مواجهه با حمله به کشور خود برای نابود کردن حکومتش بزرگ‌ترین انگیزه ممکن را پیدا می‌کرد تا از بدترین تسلیحاتی که در تملکش است استفاده کند. در حقیقت در آن صورت نیز مشخص می‌شد که جنگ عراق یک اشتباه فاجعه‌بار است.»
ورتهایم با اشاره به اینکه هدف حمایت‌کننده‌ها از جنگ عراق این بود که قدرت آمریکا را به رخ بکشند، آمریکا را بر صحنه جهانی مسلط سازند و شکل خاورمیانه را تغییر دهند، تصریح می‌کند: «امروز دولت ایالات متحده تحت ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ مجددا در حال بررسی استفاده از قوای نظامی علیه کشوری در خاورمیانه که در تدارک برای حمله به ایالات متحده نیست، است. این بار پرسیده می‌شود که آیا ایران در حال ساخت سلاح هسته‌ای و رسیدن به اصطلاح به یک نقطه بی‌بازگشت مبهم است؟ اگر به این سوال پاسخ مثبت دهید بنابراین شما از حملات آمریکا به تاسیسات غنی‌سازی ایران و احتمالا خیلی چیزهای دیگر حمایت کرده‌اید.
مردم آمریکا باید در برابر چنین تفکری که معنی نمی‌دهد مقاومت کنند. طبق اعلام نهادهای اطلاعاتی آمریکا ایران در آستانه ساخت یک قطعه هسته‌ای قابل استفاده، نیست. ایران با تولید اورانیوم با غنای بالا به خودش این گزینه را داده اما تصمیم برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نگرفته و گام‌های لازم برای آن را اتخاذ نکرده است. ایران در دو ماه گذشته وارد مذاکرات دیپلماتیک با دولت ترامپ شده و طرفین به نظر می‌رسید که در حال نزدیک‌تر شدن به توافقی که غنی‌سازی اورانیوم توسط تهران را شدیدا محدود کرده و جلوی مسیر رسیدن به بمب را بگیرد، بودند.»
این تحلیلگر آمریکایی نوشته است که در میانه این مذاکرات رژیم صهیونیستی دست به حمله به ایران با ادعای پیشگیری از دستیابی به بمب هسته‌ای زد اما در واقع جلوی دیپلماسی آمریکا را گرفت.
ورتهایم در ادامه این تحلیل خود با برجسته ساختن اینکه توافق کردن آمریکا با ایران می‌توانسته همان نتیجه‌ای باشد که به بهترین شکل به منافع آمریکا خدمت کند تاکید کرد: «اما اسرائیل وارد عمل شد تا جلوی این نتیجه را بگیرد.»
به باور وی «بنیامین نتانیاهو»، نخست‌وزیر اسرائیل با دست زدن به تجاوزاتش علیه ایران دست به یک قمار خطرناک زده و «تصور می‌کرده که ایالات‌متحده کار او را به اتمام رسانده و گندکاری‌های او را پاک می‌کند.»
او مدعی است: «تلاش‌های آمریکا در دهه‌های گذشته برای جلوگیری از رسیدن به بمب هسته‌ای درست بوده‌اند اما آیا چنین ماموریتی ارزشش را دارد که ما برای آن وارد جنگ شویم؟ اگر ایالات متحده به جنگ اسرائیل علیه ایران پیوسته تا تلاش کند ماموریت اسرائیل را انجام دهد وارد جنگی با ابعاد ناشناخته علیه یک کشور ۹۰میلیون نفری شده است. در آن صورت ایران دست به تلافی علیه آمریکایی‌ها زده و یک جنگ با پایان باز و در ابعاد بزرگ به راه خواهد افتاد.»
او ادامه می‌دهد: «در آن صورت خود آمریکایی‌ها شاهد خواهند بود که رهبران کشورشان صرف‌نظر از هر کسی که باشد، حتی کسی با شعار «اول آمریکا» نمی‌خواهند با کنترل اتفاقات به الزام ملی خود برای رها ساختن جنگ‌ها در خاورمیانه عمل کرده و به جای آنها به روی مشکلات حل نشده و رو به وخامت بسیار در ایالات متحده که در واقع سرنوشت آمریکا را تعیین می‌کند، تمرکز کنند اما اگر آمریکا از آستانه این جنگ عقب برود فرصت‌های جدیدی را خواهد گشود و نشان می‌دهد که به رفاه آمریکایی‌ها ارزش گذاشته و نمی‌خواهد آنها در ترس دائمی و بی‌پایانی زندگی کنند و دیگر یک متحد خودسر نمی‌تواند برای تلاش‌های ایالات متحده مانع ایجاد کرده، دستور کار ملی آن را تعیین کرده و به حیات مدنی آن لطمه بزند. اینها همان امکاناتی هستند که ارزش مبارزه کردن برای آنها را دارند.»
