پرسش از تخت‌روانچی
یکم– «مجید تخت‌روانچی، معاون سیاسی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در گفت‌وگو با رسانه ژاپنی تاکید کرده که ایران در ازای لغو تحریم‌های آمریکا علیه ایران، «محدودیت‌هایی بر توسعه هسته‌ای را برای مدت معینی می‌پذیرد» و تهران می‌تواند به‌عنوان بخشی از یک «توافق برد- برد و عادلانه» با محدودیت‌های موقت بر فعالیت‌های هسته‌ای صلح‌آمیز خود موافقت کند.» البته این خبر خوبی است در این وضعیت اگر تکذیب نشود. مگر می‌شود تکذیب شود؟ شوربختانه بله. بارها درباره پرونده هسته‌ای خبرهایی مثل همین خبر منتشر شده اما پس از آن تکذیب شده است.
دوم– پرسش کارشناسان درباره این سخنان تخت‌روانچی چیست؟ پرسش از وی در این‌باره چنین است که آیا این صحبت را با هماهنگی وزیر خارجه گفته است؟ این پرسش بسیار مهمی است. اگر تخت روانچی این محدودیت‌پذیری را با اطلاع وزیر خارجه و وزیر خارجه نیز با اطلاع رییس‌جمهور و رییس‌جمهور نیز با اطلاع مقام‌های بالاتر گفته است باید روی آن حساب باز کرد. بنابراین معاون وزیر خارجه باید برای این پرسش پاسخ صریحی ارایه کند.
سوم– آقای تخت‌روانچی در ادامه این انعطاف‌پذیری اما گفته است جمهوری اسلامی قبول نمی‌کند که غنی‌سازی درحد صفر باشد. پرسش این است که به این ترتیب چه محدودیتی را قبول کرده است.
اگر قرار باشد که جمهوری اسلامی بر سر حرف قبلی خود باشد به این ترتیب قدمی به جلو برداشته نخواهد شد.
چهارم- شهروندان ایرانی از سیاستمداران انتظار دارند این داستان را به فرجامی نیکو برسانند و کشور را از افتادن به چاله‌های بزرگ‌تر رها کنند. آیا حرف‌های تخت‌روانچی را می‌توان در همین مسیر ارزیابی کرد؟ واقعیت این است که رییس‌جمهور نیز در دیدار با رسانه‌نگاران سخنانی را بر زبان آورد که به‌نظر می‌رسد بوی انعطاف می‌دهد. حالا به نظر کارشناسان کار به کجا می‌رسد؟ باید منتظر ماند و دید آیا شهروندان باید تاب‌آوری بیشتری نشان دهند؟
