ماکرون زیر تیغ استعفا، برکناری یا انتخابات زودهنگام

جهان‌صنعت – استعفای روز دوشنبه پنجمین نخست وزیر دوره دوم ریاست‌جمهوری، امانوئل ماکرون صدای اعتراض مخالفانش را بلندتر کرده و افراد بیشتری از او می‌خواهند مجلس ملی را منحل کند یا استعفا دهد و حتی او را به استیضاح و برکناری تهدید می‌کنند. استعفای سباستین لکرنو تنها سه هفته پس از انتصابش به

نخست وزیری فرانسه و در آستانه معرفی فهرست اعضای کابینه‌اش به مجلس، وضعیت سیاسی فرانسه را وارد مرحله‌ای کرد که تازه نیست اما عمق آشفتگی را بیشتر نمایان کرد.

لکرنو به محض انتشار خبر انتصابش و دو شب پیش به محض ارائه فهرست اعضای کابینه با مخالفت و انتقادات مواجه شد. این انتقادات تازگی نداشت اما از آن جهت حائز اهمیت بود که اولا نیمی از اعضای کابینه او را همان وزیران کابینه نخست وزیر قبلی تشکیل می‌دادند و دوم آنکه او در راه مصالحه با احزاب سیاسی دیگر قدم برداشته بود اما «تمایلات حزبی» آنان باز هم در راه این مصالحه سنگ انداخته بود.

شکست لکرنو در تشکیل کابینه با پررنگ‌تر کردن بن‌بست سیاسی فرانسه، درخواست مخالفان دولت به استعفای امانوئل ماکرون و انحلال مجلس را افزایش داده است.

نخستین صدای اعتراض به رقیب اصلی ماکرون در آخرین انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه مربوط بود. مارین لوپن، رهبر حزب اجتماع ملی فرانسه از رییس‌جمهوری خواست تا با انحلال مجلس ملی به بن‌بست سیاسی این کشور پایان دهد. وی با زیر سوال بردن آنچه «مقاومت» ماکرون در برابر انحلال مجلس ملی خواند، گفت: از او می‌خواهم که مجلس ملی را منحل کند؛ ما به پایان راه رسیده‌ایم. دیگر فردایی وجود ندارد. لوپن افزود: ما به پایان وضعیت مضحک رسیده‌ایم؛ این نمایش خنده‌دار به اندازه کافی طولانی شده است. به گزارش ایرنا، ژوردن باردلا، رییس همین حزب راستگرا و اصلی‌ترین مخالف دولت نیز ماکرون را به انحلال مجلس ملی فراخواند و اعلام کرد: ثبات جز با بازگشت به انتخابات و انحلال مجلس ملی، برقرار نخواهد شد.

در همین حال فیلیپ برن، نماینده سوسیالیست مجلس در گفت‌وگو با رادیو «ب.اف.ام» از ماکرون خواست تا رییس دولت را از جناح چپ انتخاب کند. وی افزود: ما آماده‌ایم تا مسوولیت‌های کشور را برعهده بگیریم. سوسیالیست‌ها از مسوولیت‌های خود شانه خالی نخواهند کرد؛ این راهی است که رییس‌جمهوری، امروز باید در پیش بگیرد. چپگرایان «تسلیم‌ناپذیر» نیز مبارزات خود را به فضای مجازی و شبکه ایکس کشانده و برگزاری انتخابات ریاست‌جمهوری را مطالبه کردند. ماتیلد پانو، رهبر گروه «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» در مجلس ملی در پستی نوشت: شمارش معکوس آغاز شده است. ماکرون باید برود.

آلی دیوآرا نیز در پستی بارها کلمه «استعفا» را با حروف بزرگ نوشت. اقدامی که در هماهنگی با پست شبکه ایکس رافائل آرنو و سوفیا شیکیرو دو چهره دیگر حزب فرانسه تسلیم‌ناپذیر صورت گرفت. کمی پس از این هم ژان لوک ملانشون، رهبر همین حزب و چند نماینده دیگر آن «بررسی فوری پیشنهاد ارائه شده توسط ۱۰۴نماینده برای برکناری امانوئل ماکرون» را خواستار شدند. داوید لیسنار، معاون حزب جمهوریخواهان که شهرداری شهر کن و ریاست مجمع شهرداران فرانسه را برعهده دارد در پستی در شبکه ایکس ماکرون را به استعفا فراخواند. او نوشت: منافع فرانسه ایجاب می‌کند که امانوئل ماکرون استعفای خود را برنامه‌ریزی کند تا نهادها را حفظ و وضعیت (…) را از حالت انسداد خارج کند. او نخستین مسوول وضع موجود است. وی همچنین هشدار داد: آینده کشور ما در خطر است. النور کاروآ، نماینده هم‌حزب ماکرون در گفت‌وگو با شبکه خبری «ب.اف.ام» با ابراز نگرانی از وضعیت موجود، گفت: قرار بود کارمان را از سر بگیریم. ما در نمایشی شرکت می‌کنیم که انتخاب ما نیست، می‌بینم که محاسبات دیگری وجود دارد اما گروه ما آمده است تا کار کند. (…) ما قرار نیست همه چیز را رها و همه چیز را دفن کنیم. اَنیِیس پنیه، روناشه کسی که به عنوان وزیر گذار زیست‌محیطی در دولت مستعفی معرفی شده بود، گفت: من هم مانند بسیاری از شما از این سیرک که همه در آن نقش خود را بازی می‌کنند اما هیچ‌کس مسوولیتی را برعهده نمی‌گیرند، ناامید هستم. وی با انتقاد از کسانی که به اجتناب از احزاب چپ در ترکیب دولت معتقدند، گفت: امروز، از همه می‌خواهم که متحد شوند. ما با ایجاد تفرقه از این مخمصه رهایی نخواهیم داشت.

در حالی که رییس‌جمهوری فرانسه خطاب اصلی انتقادات در پی استعفای نخست وزیر بود، اولیویه فور، دبیر اول حزب سوسیالیست در شبکه  ایکس، لکرنو را خطاب قرار داد و اقدام او را تحسین کرد: از خود می‌پرسیدم آیا هنوز یک گلیست (پیرو ژنرال دوگل، رهبر جریان موسوم به فرانسه آزاد و نخستین رییس‌جمهوری پنجم فرانسه) وجود دارد؟ که او (لکرنو) با شرافت و افتخار استعفا کرد.

الکسیس کوربییر از اعضای سابق حزب فرانسه تسلیم‌ناپذیر نیز در پستی در شبکه ایکس اقدام لکرنو را اقدامی «برازنده» او خواند. مارین تودولیه، رهبر سبزها نیز نشست فوری شورای سیاسی حزب سبز و زیست‌محیطی را تشکیل داد و در بیانیه پایانی نشست، اعلام کرد: علت یکسان، ناگزیر به نتیجه معلول یکسان منجر می‌شود. منظور او از علت و دلیل یکسان انتخاب یک نخست وزیر از حزب رییس‌جمهوری است که اکثریت قاطع را در مجلس ملی در اختیار ندارد. فابیان روسل نخستین فرد حزب کمونیست در پستی در شبکه ایکس از «بحران دموکراتیک بی‌سابقه در مواجهه با بی‌کفایتی کسانی که کشور را در هشت سال گذشته رهبری کرده‌اند» ابراز تاسف کرد. به گفته وی برای شکستن «بن‌بستی» که امانوئل ماکرون کشور را به سمت آن کشانده است گفته: «ما باید چپ‌ها را منصوب کنیم یا به صندوق‌های رای برگردیم.» والری پِکرس، رییس منطقه ایل-دو-فرانس که پاریس در آن قرار دارد، پیشنهاد داد که مردم فرانسه برای همه‌پرسی «در مورد مهاجرت و امور مالی عمومی» به پای صندوق‌های رای بروند. اریک سیوتی از متحدان حزب راستگرای اجتماع ملی نیز به خبرنگاران گفت: امروز آخرین نفس‌های یک سیستم در حال فروپاشی است. رییس‌جمهوری باید از این وضعیت به یک نتیجه‌گیری برسد. تنها راه‌حل انتخابات است. این نماینده منطقه آلپ مارتیم تاکید کرد: بهترین راه‌حل، انتخابات ریاست‌جمهوری است. امانوئل ماکرون که در دوره دوم ریاست‌جمهوری خود نتوانست اکثریت قاطع مجلس را از آن خود و حزبش کند با چالش انتخاب نخست وزیرانی مواجه شده است که با مقاومت احزاب سیاسی امکان فعالیت کابینه را سلب می‌کنند. از الیزابت بورن، نخستین نخست وزیر این دوره تا لکرنو تاکنون پنج نخست وزیر تلاش کرده‌اند تا ماکرون را در ریاست‌جمهوری و در برابر مجلسی که احزاب مخالف دولت نقش پررنگی ایفا می‌کنند، یاری کنند.

دوره دوم ریاست‌جمهوری ماکرون با نخست وزیران متعدد و دوره‌های کوتاه و ناموفق‌شان، جمهوری پنجم فرانسه را دستخوش بحرانی کرده است که کارشناسان سیاسی آن را «بی‌سابقه» می‌دانند.