سخت‌ترین روزهای مردم
شهروندان ایرانی با همه پوست و گوشت و استخوان خود می‌فهمند که هنوز سخت‌ترین روزهایشان شاید در راه باشد. جمهوری اسلامی در ادامه ایستادگی بر خواسته‌های خود در پرونده هسته‌ای و نیز در تقابل با آمریکا هیچ گامی برای سازگاری دست‌کم در حرف و در گفت‌وگوهای رسمی نشان نمی‌دهد. گفت‌وگوی بی‌نتیجه وزیر خارجه جمهوری اسلامی با همتایان سه کشور اروپایی امضاکننده برجام در روزهای گذشته و سرسختی برگشت‌ناپذیر مقام‌های آمریکایی این باور را زنده می‌کند که احتمال کلید خوردن سازوکار ماشه بیش از گذشته است جز اینکه در این دو روز باقیمانده به مذاکرات با اروپایی‌ها اتفاقی بیفتد. کارشناسان می‌گویند اگر تحریم‌های سازمان ملل برگردد اقتصاد ایران زیر بار فشار بیشتری قرار می‌گیرد و می‌گویند نباید در این‌باره تقلیل‌گرایی را در دستور کار قرار داد.
نشانه‌های بدتر شدن مناسبات ایران با غرب دیروز خود را در سقوط تازه شاخص کل قیمت سهام نشان داد و شاید قیمت دلار و طلا و سکه نیز در مدار صعود قرار گیرند. در این وضعیت است که با توجه به ادامه و گسترش ناترازی‌های انرژی و آب تولید صنعتی روند کاهنده خود را تجربه خواهد کرد. کاهش استفاده از ظرفیت‌های تولید واحدهای صنعتی به معنای این است که قیمت تمام‌شده تولید افزایش می‌یابد و بنگاه‌ها برای جبران آن ناگزیرند بر قیمت فروش بیفزایند و مصرف‌کنندگان را در وضعیت بدتری قرار دهند. اگر اینها را در کنار حذف یارانه ده‌ها میلیون نفری شهروندان قرار دهیم و یادمان باشد که نشان‌هایی از تورم افسار گسیخته‌تر دیده می‌شود و نیز رشد تولید ناخالص داخلی نیز کندتر می‌شود می‌توان فهمید سخت‌ترین روزهای مردم هنوز در راه است.
آیا دولت چهاردهم با توجه به بضاعت کارشناسی اقتصادی و نیز با توجه به ادامه طرح وفاق در ابعاد گوناگون به ویژه وفاق سیاسی با تندروها و نیز با توجه به کارنامه یک‌ساله خود می‌تواند راه بدتر شدن زندگی مردم را سد کند؟ واقعیت این است که همه نشانه‌ها از ناتوانی دولت حکایت می‌کنند. شهروندان ایرانی نیز در این مخمصه تنها به این می‌اندیشند که بتوانند با کمترین آسیب این روزهای سخت را پشت سر بگذارند. روزها و هفته‌های آینده برای ایران و ایرانیان روزهای بسیار مهمی خواهد بود؛ روزهایی که شاید در تاریخ معاصر دیده نشده است.
