جان‌باختن حدود ۲هزار نفر بر اثر حوادث محیط‌های کاری
جهان صنعت– استعلام تازه‌ترین آمار از پزشکی قانونی نشان می‌دهد در سال۱۴۰۳ حدود ۲هزار نفر بر اثر حوادث محیط‌های کاری جان خود را از دست داده و بیش از ۲۶هزار نفر مصدوم شده‌اند. با بررسی و استعلام تازه‌ترین آمار از پزشکی قانونی، تصویری از حوادث محیط‌های کاری در کشور به دست آمده است؛ آماری که هر عدد آن گویای یک زندگی از دست رفته است. در این گزارش تلاش شده است با تحلیل داده‌های سال۱۴۰۳، نواحی حادثه‌خیز، استان‌های صدرنشین در آمار فوت و دلایل اصلی حوادث در محیط‌های کاری، بررسی و نکات مهم برای افزایش ایمنی و کاهش تلفات کارگران ارائه شود. هدف نه‌فقط ارائه ارقام بلکه روشن کردن ضرورت فوری توجه به امنیت محیط‌های کاری و پیشگیری از تلفات جبران‌ناپذیر است.
آمارهای پزشکی قانونی نشان می‌دهد همچنان برخی استان‌ها بیشترین سهم را در مصدومان حوادث کار به خود اختصاص داده‌اند. تهران، خراسان رضوی، اصفهان، فارس و خوزستان در صدر این فهرست قرار دارند به‌طوری که هر یک از این استان‌ها در سال۱۴۰۳ بیش از ۱۵۰۰مصدوم را ثبت کرده‌اند.
مجموع مصدومان حوادث کار در سراسر کشور طی سال گذشته ۲۶هزار و ۵۴۸ نفر بوده است که در این میان هزار و ۵۱۸ زن و باقی مصدومان مرد بوده‌اند. هرچند این عدد نسبت به سال۱۴۰۲ حدود ۳درصد کاهش را نشان می‌دهد اما همچنان تکان‌دهنده و قابل تامل است اما تصویر زمانی تیره‌تر می‌شود که پای آمار مرگ‌ومیر به میان می‌آید. براساس گزارش رسمی پزشکی قانونی، بیشترین قربانیان حوادث محیط‌های کاری در سال۱۴۰۳ در استان‌های تهران، اصفهان، خراسان رضوی، آذربایجان شرقی و مازندران ثبت شده است. در مجموع یک‌هزار و ۹۸۶نفر بر اثر حوادث محیط‌های کاری جان خود را از دست داده‌اند. در میان این تعداد ۱۵زن و باقی جانباختگان مرد بوده‌اند؛ آماری که اگرچه نسبت به سال پیش از آن ۶درصد کاهش داشته اما همچنان بیانگر فاجعه‌ای خاموش در محیط‌های کاری کشور است.
نگاهی به داده‌های سازمان پزشکی قانونی نشان می‌دهد که الگوی حوادث مرگبار تغییر چندانی نکرده است. در سال۱۴۰۳ بیشترین علت مرگ در محیط کار سقوط از بلندی بوده که ۹۵۷نفر و معادل ۴۲درصد از کل فوتی‌ها را شامل می‌شود.
پس از آن، اصابت جسم سخت با ۳۹۹نفر، برق‌گرفتگی با ۲۸۳نفر، سوختگی با ۱۱۸نفر، کمبود اکسیژن با ۴۰نفر و سایر عوامل با ۱۸۹نفر در رتبه‌های بعدی قرار دارند. این آمار نشان می‌دهد که ریسک‌های تکراری، هر سال جان صدها کارگر را می‌گیرد بدون آنکه سازوکارهای پیشگیرانه کارآمدی در سطح ملی اعمال شود.
نزدیک به ۲هزار فوتی در یک‌سال تنها به معنای از دست رفتن نیروی کار نیست بلکه نشان‌دهنده فروپاشی خانواده‌هایی است که نان‌آور خود را از دست می‌دهند. کاهش چند‌درصدی در آمار حوادث اگرچه قابل‌توجه است اما در برابر حجم تلفات بسیار ناچیز به‌نظر می‌رسد. سیاستگذاری جدی، آموزش مستمر و الزام کارفرمایان به رعایت استانداردهای ایمنی ضرورتی انکارناپذیر است.
منبع: ایلنا
