ایران، بمب هسته‌ای می‌سازد ؛ سناریوی خطرناک در روابط ایران و آمریکا
جهان صنعت، در پی جنگ ۱۲ روزه ایران و اسرائیل در سال ۲۰۲۵، روابط تهران و واشنگتن وارد مرحله‌ای تازه شده که می‌تواند نظم خاورمیانه را برای سال‌ها تغییر دهد. مؤسسه کوئینسی در تحلیلی چهار سناریوی محتمل را برای آینده این رویارویی ترسیم کرده است؛ سناریوهایی که هر یک پیامدهایی ژرف برای امنیت جهانی و سیاست خارجی آمریکا خواهند داشت.
۱. تشدید بی‌پایان تنش‌ها
در این مسیر، چرخه حملات، خرابکاری‌ها و تحریم‌ها ادامه می‌یابد. ایران برنامه هسته‌ای خود را توسعه می‌دهد اما از عبور رسمی به سمت ساخت سلاح خودداری می‌کند. در مقابل، آمریکا و اسرائیل فشارها را تشدید کرده و احتمال حملات جدید مطرح می‌شود. خطر اصلی این سناریو خطاهای محاسباتی است که می‌تواند منطقه را وارد جنگی تمام‌عیار کند.
۲. بازگشت مشروط به توافق
راه دوم، احیای دیپلماسی است؛ اما مشروط به عقب‌نشینی یک طرف از خط قرمز غنی‌سازی. تجربه برجام ۲۰۱۵ نشان داد امکان توافق وجود دارد، اما فشار اسرائیل و جریان‌های طرفدار تغییر رژیم ایران مانع تداوم آن شدند. ایده‌هایی همچون کنسرسیوم منطقه‌ای غنی‌سازی یا پیمان عدم تجاوز میان ایران و اسرائیل مطرح است، اما بی‌اعتمادی عمیق تهران و رویکرد تهاجمی نتانیاهو تحقق این سناریو را بسیار دشوار کرده است.
۳. حرکت سریع هسته‌ای ایران
در این سناریو، ایران تحت فشارهای شدید تصمیم می‌گیرد برای بازدارندگی به سرعت به سمت ساخت بمب هسته‌ای حرکت کند. هرچند این گزینه در ظاهر وسوسه‌برانگیز است، اما خطر انزوای بیشتر، رقابت تسلیحاتی منطقه‌ای و تشدید فشارهای اقتصادی و امنیتی را در پی خواهد داشت؛ مشابه تجربه روسیه که زرادخانه هسته‌ای هم نتوانست مشکلات اقتصادی و تحریم‌ها را رفع کند.
۴. صبر راهبردی و چرخش به شرق
گزینه چهارم، حفظ وضع موجود همراه با تقویت روابط با چین و روسیه است. ایران با این رویکرد به جای حرکت‌های پرریسک، بر استقامت، بازسازی توان دفاعی و بهره‌برداری از تغییرات در نظم جهانی تکیه می‌کند. این مسیر هرچند خطر وابستگی به شرق و انزوای بیشتر از غرب را دارد، اما با روحیه مقاومت و بقا در سیاست ایران همخوانی بیشتری نشان می‌دهد.
پرسش کلیدی
آنچه این تحلیل بر آن تأکید دارد، انتخاب آمریکا در برابر ایران است. اگر واشنگتن همچنان بر استراتژی «فشار حداکثری» و تغییر رژیم پافشاری کند، نتیجه‌ای جز بی‌ثباتی در کشوری ۹۰ میلیونی در قلب خاورمیانه نخواهد داشت؛ بی‌ثباتی‌ای که می‌تواند مرزهای ایران را درنوردد و کل منطقه را به بحران‌های پیچیده‌تر بکشاند.
