روزنامه جهان صنعت

چین در حال بازتعریف رقابت قدرت در جهان است؛ با این تفاوت که چین نه از مسیرهای سنتی بلکه از طریق تسلط بر مرزهای نوظهور قدرت مانند اعماق دریا، قطب شمال، فضا، فضای سایبری، استانداردهای فناوری و نظام مالی بین‌المللی این راهبرد خود را پیش می‌برد.

جهانی‌سازی نئولیبرالی با شکست در دستیابی به وعده‌هایش، اکنون جای خود را به نظمی ژئواکونومیکی داده است که امنیت و فناوری را بر کارایی اقتصادی اولویت می‌دهد و کشورها با ملاحظات گزینشی و سیاست‌های حمایتگرایانه به دنبال بازتعریف همکاری‌های بین‌المللی هستند.

در آغاز دهه ۱۹۹۰، جهان در حال جشن گرفتن پیروزی لیبرال‌دموکراسی بود. فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و پایان جنگ سرد این تصور را در میان نخبگان سیاسی غرب تقویت کرده بود که تاریخ به نقطه‌ پایان خود رسیده است.

چین برخلاف تصور آمریکا به دنبال بازتعریف نظم جهانی نیست بلکه بیشتر به دنبال حفظ وضع موجود، ثبات داخلی و تثبیت هویت ملی خود است.

کریس پتن می‌نویسد تصمیم ترامپ برای بمباران تاسیسات هسته‌ای ایران به‌جای دیپلماسی، شاید روشن‌ترین نشانه تاکنون از چشم‌پوشی او از اتحاد غرب باشد.