27 - 05 - 2018
مذاکره، تنها راهحل مشکلات
کامران ندری*- یادآوری آنچه در سالهای اخیر بر روابط بانکی ایران با دنیا گذشت نشاندهنده این واقعیت است که بانکها چندان حاضر به تعاملات مالی و برقراری روابط کارگزاری با ما نیستند. به عبارتی در طول این چند سال، ارتباطاتمان با بانکهای جهان در سطح محدودی باقی مانده و هنوز نتوانستهایم از سیستم سوئیفت برای انجام مراودات مالی با دیگر کشورها آنطور که انتظار میرفت
استفاده کنیم.
نباید فراموش کنیم که سیستم امن و سریع برای انتقال پیامهای بانکی در دنیا در قالب سوئیفت انجام میشود و قطع ارتباطات بانکی و کمرنگ شدن انتقال پیامهای پولی بر اساس آن، مشکلات بسیاری را پیش روی بانکها قرار میدهد و همین ارتباط محدودی که در قالب سوئیفت داشتهایم را هم دچار چالش میکند.
با توجه به اینکه مرکز اصلی سوئیفت در اروپا قرار دارد، نباید چندان نگران قطع شدن روابط بانکیمان باشیم اما به هرحال باید به دنبال شناسایی راههایی برای مذاکره با اروپا باشیم تا شرایط مشابهی که در سال ۹۰ اتفاق افتاد برایمان تکرار و خود اتحادیه اروپا حاضر به تسلیم شدن در برابر آمریکا نشود.
اینجاست که میتوانیم امیدوار باشیم آمریکا هم نمیتواند از قدرتش برای خدشهدار کردن روابط مالی ایران با جهان استفاده کند.
در این بین اما یک مشکل اصلی وجود دارد. اگر تصور کنیم خروج ایران از سوئیفت قطعیت یابد، نمیتوان امیدوار بود که حتی بتوان از پیمانهای پولی دوجانبه هم بین کشورها استفاده کرد.
دلیل آن هم به این موضوع برمیگردد که آنقدر ارزش ریال ایران تنزل یافته که توان رقابت با پول سایر کشورها را ندارد و چندان مورد قبول سایر کشورها برای انجام مراودات
مالی نیست.
به عبارتی اگر کشوری با مازاد تجاری با ایران مواجه شود، حجم انباشته شدهای از ریال را مقابل خود میبیند که نمیتواند هیچ فعالیتی با آن انجام دهد.
بنابراین و با این شرایط، باید گفت هیچ راهحل کوتاهمدتی پیش روی ما قرار ندارد و نمیتوان قطعیت حضور ایران در شبکه مالی سوئیفت را تضمین کرد. اینجاست که پی میبریم تنها راهحل ممکن، مذاکره خواهد بود و تنها از این طریق است که میتوان به آینده اقتصادی کشور امیدوار بود.
*عضو هیات علمی پژوهشکده پولی و بانکی
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد