داستان لوازم کاهنده مصرف آب
یکم– هر روز داستان تازه‌ای برای شهروندان ایرانی از سوی نهادهای دولتی نوشته می‌شود؛ داستان‌هایی که جز آسیب رساندن به شهروندان فایده دیگری ندارد. می‌توانید بگویید که جدیدا چه رفتاری از سوی مقام‌های دولتی سر زده است؟ برای اینکه بدانید تازه‌ترین داستان تا ساعت۱۶ دیروز چه بوده به این خبر توجه کنید: مدیرعامل آبفای تهران گفته است که «صرفه‌جویی و بازنگری در زیرساخت‌های تامین آب با توجه به کاهش چشمگیر بارندگی و افت ذخایر آبی در سدهای تهران بیش‌از‌پیش ضروری است و تهرانی‌ها باید مصارف خود را به دامنه الگوی مصرف نزدیک‌تر کنند. برای اینکه مشترکان متحمل افزایش پلکانی تعرفه‌های آب‌بها نشوند، شرایطی فراهم شده تا بتوانند لوازم کاهنده مصرف را به‌صورت اقساط یک‌ساله خریداری کنند.»
دوم– خب با توجه به اینکه وضعیت تامین آب در تهران به روزهای بدی رسیده این توصیه از سوی نهاد مسوول آبرسانی توصیه ناجوری است؟ واقعیت این است که نگاهی که در ادامه به تحلیل موضوع خرید لوازم کاهنده مصرف آب می‌پردازد کمی بدبینانه است اما جای طرح دارد.
سوم– چرا بدبینانه نگاه می‌شود؟ می‌توان از مدیران آب و فاضلاب پرسید این لوازم کاهنده آب آیا تولید داخلی است؟ آیا به اندازه کافی در بازار پیدا می‌شود؟ آیا قرار است خریداران احتمالی به کارخانه خاصی که می‌تواند دولتی یا خصوصی باشد راهنمایی شوند؟ آیا این لوازم باید در چه مدت به خانه‌ها برود؟
چهارم– چرا نوشتید این نگاه بدبینانه است؟ چون ممکن است چنین نباشد اما باز هم این پرسش وجود دارد که قرار است چه میزان برای این کار ریال تامین شود؟ آیا باز هم قرار است بانک‌ها وام دهند؟ مگر قیمت این کالاها چقدر است که نیاز به وام یک‌ساله دارد؟
