معاونان وزیران از زنان و جوانان انتخابات می‌شوند

گروه سیاسی- پنجشنبه هفته‌ای که گذشت فرصتی بود تا اعضای ارشد نهاد بالادستی جریان اصلاحات با محمدرضا عارف دیدار کنند؛ چهره‌ای که در روزگاری نه‌چندان دور، رییس این نهاد یا به بیان دقیق‌تر رییس نهادی بود که پیش از تشکیل «جبهه اصلاحات ایران»، مسوولیتی مشابه این جبهه سیاسی را به‌عنوان نهاد بالادستی و اجماع‌ساز در جریان اصلاحات برعهده داشت. نهادی که در دهه‌90 خورشیدی با عنوان «شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان» به ریاست عارف فعالیت می‌کرد و مهم‌ترین دستاوردهایش، پیروزی حسن روحانی در دو انتخابات ریاست‌جمهوری 92 و 96 بود و البته مهم‌تر از آن، پیروزی قاطع اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس دهم که در اسفندماه‌94 رقم خورد و همزمان شد با پیروزی نسبی که این جریان سیاسی در انتخابات خبرگان رهبری به دست آورد. با این همه اما با آغاز به کار مجلس دهم و فعالیت نهادی پارلمانی تحت عنوان فراکسیون امید در آن دوره مجلس که از قضا کماکان به ریاست عارف فعالیت می‌کرد، انتقادهای بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان به عملکرد منتخبان‌شان در پارلمان نیز آغاز و همین رویه باعث شد عارف که پیش از آن، به‌ویژه به‌دلیل فداکاری‌اش در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری و کناره‌گیری از انتخابات برای هموار کردن مسیر پیروزی حسن روحانی، به چهره‌ای محبوب در جریان اصلاحات تبدیل شده بود، با چالش‌هایی جدی مواجه شود؛ چالش‌ها و انتقادهایی که در ادامه منجربه آن شد که نه‌تنها عارف از فعالیت به‌عنوان چهره اصلی اصلاح‌طلبان کناره‌گیری کند، بلکه شورای‌عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان نیز منحل شود و پس از اعمال اصلاحاتی ساختاری در این تشکیلات، فعالیت‌هایش را با عنوان تازه «جبهه اصلاحات ایران» ازسر بگیرد. نهادی که ابتدا ریاستش برعهده بهزاد نبوی بود و پس از اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» و عمیق‌تر شدن شکاف میان بدنه اجتماعی اصلاح‌طلبان و چهره‌های شاخص این جریان، تحت ریاست زنی به‌مراتب جوان‌تر از نبوی و عارف به فعالیت ادامه دهد.
با این همه اما پس از چند سال سخت و در شرایطی که اصلاح‌طلبان در این مدت، در یکی، دو انتخابات، صرفا ناظر بودند و با توجه به ردصلاحیت کاندیداهای‌شان حاضر به حضور در صحنه نشدند، حالا بار دیگر خود را در بخشی از قدرت قوه مجریه سهیم می‌بینند؛ سهمی که البته آنها می‌پنداشتند باید بیش از اینها در فهرست وزیران پیشنهادی نمود پیدا کند اما چنین نشده و تا اینجای کار، مهم‌ترین نمودش را در سپردن کرسی معاون‌اول ریاست‌جمهوری به محمدرضا عارف می‌بینند. تحولی که باعث شد پنجشنبه هفته‌ای که گذشت، اعضای ارشد جبهه اصلاحات ایران در دفتر معاون‌اول رییس‌جمهور حاضر شوند و با او درباره مطالبات‌شان به گفت‌وگو بنشینند؛ مطالباتی که دست‌کم می‌توان گفت در کلام، عارف نیز با آنها همدل و همراه است.
معاون اول رییس‌جمهور که در این دیدار تاکید کرد «دولت وفاق ملی به همیاری همه جریان‌های سیاسی نیاز دارد»، گفت: «جوان‌گرایی سرلوحه اقدامات وزیران دولت خواهد بود.» او که معتقد است «در شرایط فعلی، تمام تلاش جریان‌های سیاسی و البته دولت، باید احیای سرمایه اجتماعی از دست رفته باشد»، خاطرنشان کرد: «دولت هیچ‌گاه وعده تحقق نیافتنی نمی‌دهد و به دنبال حرف و شعار نیست، بلکه به دنبال عمل به وعده‌های دست‌یافتنی است.»
عارف که تاکید کرده «شرایط کشور به هیچ‌وجه قابل‌مقایسه با شرایطی که دولت اصلاحات روی کار آمد، نیست»، خواستار «ارتباط موثر احزاب و نهادهای مدنی با نسل جدید» شده و گفته: «جبهه اصلاحات با توجه به ظرفیتی که در اختیار دارد، تلاش کند شکاف بین‌نسلی ایجادشده را ترمیم کند.» او با رد دوگانه مسوولیت و اختیار دولت‌ها، خاطرنشان کرد: «اینکه در مقطعی گفته می‌شد دولت مسوولیت دارد ولی اختیار ندارد، قابل‌پذیرش نیست! دولت هم اختیار دارد و هم اقتدار و طرح این‌گونه مباحث باعث سوءاستفاده عده‌ای می‌شود که احیانا به دنبال موفقیت دولت نیستند.» او تفکر اصلاح‌طلبی را راه نجات کشور دانست و با تاکید بر ضرورت پایداری اقتصاد در کشور گفت: «به دنبال خالی کردن دل مردم نیستیم که بگوییم دولت چه میزان بدهی انباشته دارد، چراکه راهبرد ما امیدبخشی همراه با تحقق به مطالبات بحق مردم است.» او که تاکید کرده «در گذشته متوقف نخواهیم شد»، می‌گوید: «یکی از وظایفم این است که آقای پزشکیان در آرامش امورات کشور را مدیریت کند و اجازه ندهم مسائل حاشیه‌ای ذهن ایشان را درگیر کند.»
عارف که در سخنانش در این دیدار، چند نوبت بر اهمیت بحث به‌کارگیری جوانان و زنان در سطوح مدیریتی دولت تاکید کرد، در این رابطه گفت: «به همه وزیران پیشنهادی تکلیف کردم که معاونان‌شان باید از بین جوانان و زنان انتخاب شوند‌ و هزینه اشتباه و خطای احتمالی جوانان هم برعهده ما قرار دارد.» او که معتقد است «باید برای جوانان هزینه کنیم»، گفت: «شخصا از به‌کارگیری جوانان در دولت کوتاه نخواهم آمد؛ جوانان امروز به مراتب از زمانی که ما وارد سیستم مدیریتی شده بودیم، کارآزموده‌تر هستند. در انتخاب افراد مطمئنا غیر ‌از موضوع جوانگرایی، تخصص و کارآمدی هم مورد توجه قرار دارد.»