غرق در دولت‌سالاری و دم زدن از بخش خصوصی

«جهان‌صنعت»- در سال‌های پس از ۱۳۴۰ و با افزایش درآمد حاصل از صادرات نفت و کاهش تنش‌های داخلی و دوستی گسترده با غرب نظام سیاسی دوره سپری‌شده شاهی به جای اینکه راه را برای گسترش نهادهای مدنی شامل خانواده‌ها‌، بنگاه‌ها، حزب‌های مستقل از حکومت و نیز رسانه‌ها هموار کند، در تله دولت بزرگ افتاد. وزارتخانه‌های ایران در آن دوره گسترش خود را در دستور کار قرار دادند و همپای اختیارات و وظایف خود سازمان و موسسه و بنگاه تاسیس کردند. این وضعیت پس از انقلاب اسلامی شتاب گرفت و در ده سال نخست پس از پیروزی، دولتی بزرگ در ایران سازماندهی شد. همه دولت‌های پس از جنگ نیز این راهبرد را ادامه داده‌اند. حالا از میان دولت‌های موجود در جهان مثل دولت محافظه‌کار، دولت لیبرال، دولت دموکراتیک اولیه، دولت رفاهی و دموکراسی اجتماعی، دولت نئولیبرال، دولت فاشیست و دولت کمونیستی، انواع دولت‌های دولت در ایران از نظر اندازه، یک دولت هیولا شده‌ و در هر کاری وارد می‌شود. در حالی که وظیفه دولت حفظ و گسترش نظم و امنیت، حراست از حقوق طبیعی افراد جامعه، ایجاد و حفظ همبستگی اجتماعی، فراهم کردن حداقل رفاه شهروندان است، دولت‌های ایران خود را چاق و شهروندان و نهادهای مدنی را لاغر می‌کنند. برای اینکه با مثالی بتوان مفاهیم بالا را توضیح داد به رخدادی که خبرش در جریان است، اشاره می‌کنیم. خبر این است که عباس علی‌آبادی روز پنجشنبه در چهارمین رویداد صنعت دانش‌بنیان با رویکرد سلامت در پارک علم و فناوری پردیس اظهار کرد: متاسفانه بیشترین تحقیقات را در کشورمان شرکت‌های دولتی دارند، در حالی که در کشورهای دیگر این برعکس است. در این خبر اضافه شده است: «در این رویداد توافقنامه همکاری سه‌جانبه در جهت حمایت از صادرات محصولات دانش‌بنیان عرصه سلامت بین وزارتخانه‌های بهداشت (‌هیات امنای صرفه‌جویی ارزی)، وزارت صمت و ستاد اقتصاد سلامت معاونت علمی ریاست‌جمهوری به امضا رسید.»
واقعیت تلخ و آزاردهنده این است که مدیری در اندازه وزیر یکی از بزرگ‌ترین وزارتخانه‌های اقتصادی ایران آنقدر در دولت‌سالاری واقعی غرق شده است که سخنی می‌گوید و در عمل اتفاقی رخ می‌دهد که وارونه سخنانش است و این را متوجه نمی‌شود یا آن را اتفاقی عادی تلقی می‌کند. از وزیر صمت باید پرسید شما و وزارت بهداشت و نیز معاونت فناوری ریاست‌جمهوری در کجای کار هستید که قراردادی سراسر دولتی می‌بندید و پس از آن می‌خواهید آن را به بخش خصوصی تحمیل کنید. ایران در دولت‌سالاری اقتصادی و نیز در دولت‌سالاری سیاسی داخلی و خارجی غرق شده و خبر ندارد.