تحول ایران با آرای ایرانیان

کمال‌الدین پیرموذن* شهروندان رشید میهن و به‌ویژه پایتخت، نیک می‌دانند که ما ایرانیان هنوز در پیچ‌وخم امور بنیادی و اولیه، همچون حاکمیت مردم و امثال آن، به سر می‌بریم. ما باید پیگیر تحول در اذهان خواص در مجلس آتی باشیم و «نه بزرگی» به تمامیت‌خواهان انحصارطلب کج‌اندیش بگوییم و پایه‌گذار تحول در اندیشه‌ها و احساسات شویم.

تحولی که می‌تواند سبب‌ساز دورانی نوین برای ایران و ایرانی باشد و کمترین نتیجه‌اش، تحول در تقنین، تعامل با عالم، اعطای حقوق شهروندی همگان و ارتقای سطح کیفیت زندگی هموطنان است؛ دورانی که اگر ملت و اقوام ایرانی، پس از غیبت یا سکوتی چندین‌ساله، دوباره در صحنه سیاست و اجتماع، حاضر و فعال باشد، ممکن است بتواند نویدبخش ارتقای نقش ایران در جهان و رهایی ایرانیان باشد. دوره‌ای که با نقش‌آوری اکثریت ملت این پیام را عیان خواهد کرد که اگرچه ممکن است تمامیت‌خواهان مخالف آرمان‌های امام و مردم و انقلاب اسلامی ایران، چند صباحی بر تمامی مجاری و ابزارهای قدرت حاکم شوند و ملتی را ساکت کنند و اکثریتی را آزار دهند ولی به هیچ‌وجه قادر به کسب رضایت و همکاری مردم نخواهند بود. دوره‌ای که می‌تواند قدرت چانه‌زنی صاحب‌منصبان را صدچندان کند و رفع تحریم ظالمانه جهان سلطه را آسان‌تر از گذشته رقم زند. دوره‌ای که هم می‌تواند پایان‌بخش حکایت سرمستی و غرور به‌قدرت‌چسبیدگان انقلاب باشد و هم قادر خواهد بود ضمن انسداد روزنه‌های اختلاس و سوءاستفاده از امکانات مملکت، مانع از آن شود که دیگر قدرتمندان، خود را تا همیشه تزلزل‌ناپذیر بپندارند!
قرآن کریم می‌فرماید: «هیچ بشری که خداوند او را کتاب یا حکمت و حکومتی یا نبوتی اعطا نماید، حق ندارد به مردم بگوید که شما بندگان من باشید، نه بندگان خدا؛ بلکه شما خود، با آنچه که از کتاب می‌آموزید یا موازینی که از آن استخراج می‌کنید، پرستندگان خداوند باشید!» به همین دلیل است که انبیا و اولیای الهی با همه عظمت و طهارت نفس‌شان، از رفتار تعبدآمیز و برده‌ساز با مردم منع شده‌اند!
دوره‌ای که می‌تواند به‌نحوی طی شود که در طول آن، ضرورت حکومت بر ملت، براساس رضایت ایشان -‌که همانا تاکید موکد بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی نیز بود- مجددا احیا شود و با تقویت سرمایه اجتماعی نظام و اعتمادسازی، ایران و ایرانی جایگاه اصلی خود را بازیابد. دورانی که در آن، نگاه به اقتصاد درون و رعایت حقوق عموم هموطنان به‌ویژه اقوام ایرانی اصل و اساس کار حاکمان باشد. بر صاحبان عقل و بینش تاریخی و دل‌های خالی از زنگار قدرت‌پرستی و قیم‌پنداری نسبت‌به بندگان خدا و استکبار گروهی و جریانی، این حقیقت پوشیده نیست که در چه شرایطی می‌توان نسبت‌به مشارکت گسترده توده عظیم مردم در انتخابات مجلس امید بست و این در حالی است که در صورت تحقق این احتمال، می‌توان امیدوار بود طومار دلسردسازی مردم توسط جناح خاص‌ تمامیت‌خواه، جمع شود. تجربه دوم خرداد نشان داد گاهی در شرایطی که هیچ ناظری انتظار ندارد، عاملی مردمی به صحنه خواهد آمد و با اعمال اراده و نظر و خواست خود، سرنوشت ملت و مملکت را دگرگون خواهد کرد؛ حتی اگر تا ماه‌ها و هفته‌های پیش از روز برگزاری انتخابات، این شهروندان به حساب نیایند و تحقیر شوند. حال آنکه همواره این احتمال وجود دارد که عامل رای و اراده مردم، حق حاکمیت خود و وجهه جمهوریت نظام را بر تمامی کارشکنی‌ها و سنگ‌اندازی‌ها تحمیل کند. چه آنکه این ملت، همان‌طور که بارها در گذشته نیز اثبات کرده، هر بار در معرض نفی و طرد قرار گرفته، با روحیه‌ای مضاعف و مشی و رویکردی تحول‌خواه وارد گود شده و علیه این شرایط تحمیلی، موضعی قاطع اتخاذ کرده و هیچ بعید نیست که در انتخابات پیش‌رو نیز ملت رشید، مستعد، آزاده و فرهیخته ایرانی علیه تمامیت‌خواهانی که خواستار کنار گذاشتن آنان از تصمیم‌گیری‌ها هستند، به پا خیزد و حرف آخرش را پای صندوق‌های رای بزند؛ باید دید!
*نماینده پیشین مجلس