«ماه غمگین، ماه سرخ»

«جهان‌صنعت»-کتاب «ماه غمگین، ماه سرخ» نوشته رضا جولایی یکی از نامزد‌های دریافت چهاردهمین‌جایزه جلال آل‌احمد است که پنج روز پایانی زندگی میرزاده عشقی را روایت می‌کند.
هیات داوران چهاردهمین دوره جایزه جلال آل‌احمد در بخش رمان و داستان بلند پنج اثر را به عنوان نامزد نهایی کسب این جایزه معرفی کرد که رمان «ماه غمگین، ماه سرخ» نوشته رضا جولایی در این گروه جای دارد. این کتاب که به چاپ پنجم رسیده است، در ۱۶۸ صفحه و در گروه داستان‌های ایرانی نشر چشمه منتشر شد.
رضا جولایی متولد سال ۱۳۲۹ در تهران و از داستان‌نویسان پیشکسوت است که انتشار نخستین آثارش به سال ۱۳۶۲ بازمی‌گردد. او کتاب‌های «نسترن‌های صورتی» (نشر چشمه/چاپ دوم)، «یک پرونده‌ی کهنه» (نشر آموت/ چاپ هشتم)، «شب ظلمانی یلدا» (نشر چشمه/ چاپ چهارم)، «سیماب و کیمیای جان» (نشر افق/ چاپ اول ۱۳۸۱)، «پاییز ۳۲» (نشر چشمه/ چاپ پنجم)، «تالار طربخانه» (نشر جویا/ چاپ چهارم ۱۳۹۱)، «شکوفه‌های عناب» (نشر چشمه/ چاپ هشتم)، «جامه به خوناب» (نشر جویا/ چاپ چهارم ۱۳۹۴) و «سوء‌قصد به ذات همایونی» (نشر چشمه/ چاپ دهم) را در پرونده کاری خود دارد.رمان «ماه غمگین، ماه سرخ» از روز جمعه ۱۳ تیر سال ۱۳۰۳ و با مرگ میرزاده عشقی آغاز می‌شود و در ادامه با فلاش‌بک به هشت تیرماه، پنج روز پایانی زندگی شاعری آزادیخواه را به تصویر می‌کشد که از شاعران روشنفکر، خلاق، پیشرو و مبارز عصر خود بود.جولایی در این اثر سعی دارد تا علاوه بر حفظ خط داستانی و روایی ماجرا، تصویر درستی از اتفاق‌هایی که از حیث تاریخی حائزاهمیت هستند، ارائه دهد. به این ترتیب خواننده با وقایع و دیالوگ‌هایی مواجه است که در اسناد تاریخی ذکر شده‌اند، برای مثال آنجا که میرزاده عشقی در لحظات پایانی زندگی‌اش به بهار می‌گوید که «‌می‌دانم که می‌میرم، رسوایشان کن. به همه بگو چه کسانی مرا کشتند.»برنده لوح زرین و گواهی افتخار بهترین مجموعه داستان بعد از انقلاب برای کتاب «جامه به خوناب»، بهترین رمان سال ۱۳۹۶ جایزه احمد محمود برای رمان «یک پرونده کهنه»، برنده جایزه رمان دوم جایزه ادبی اصفهان سال ۱۳۸۲ و رمان تحسین‌شده هیات داوران جایزه ادبی مهرگان سال ۱۳۸۲ و نامزد جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعاتی سال ۱۳۸۲ برای رمان «سیماب و کیمیای جان» و جایزه ادبی یلدا سال ۱۳۸۱ برای مجموعه داستان «باران‌های سبز» از جمله جوایز و عناوینی که جولایی موفق به کسب آن شده است.
در توضیح ناشر آمده که رمان روایتی است از پنج روز آخر زندگی میرزاده عشقی در تیر ۱۳۰۳؛ شاعر ناآرام و منتقدی که تروز تراژیکش یکی از نمادهای کشتن ذهن‌های آزادیخواه است در تاریخ معاصر. جولایی شخصیت‌های تاریخی را با استفاده از تخیلِ شگفتش تبدیل کرده به قهرمان‌های داستانی؛ از شخصیت‌هایی چون ملک‌الشعرای بهار و قمرالملوک وزیری تا آدم‌هایی که در غبار تاریخ گم شده‌اند و جولایی آنها را ساخته است. داستان با خواب شومی آغاز می‌شود که شاعر آزادیخواه دیده. خوابی که همه‌ وجودش را آشفته کرده و می‌خواهد بار سفر ببندد تا این شر از سرش بگذرد. در این رمان شخصیت‌های گوناگون قصه‌های خود را می‌گویند در راستای قصه‌‌ عشقی جوان. تصویر تهرانی را می‌بینیم که سرگردان آخرین روزهای حکومت قاجارهاست و قدرت گرفتن سردار سپه‌ای که نمی‌خواهد عشقی زنده بماند.