4 - 12 - 2019
رستوران انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران
نگارنده معتقد است دلیل اصلی کمکاری انجمن تازهتاسیس در باب رفع مشکلات صنفی روزنامهنگاران ترکیب هیاترییسه است.
عباس عبدی به عنوان رییس انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران گرچه شخصیت قابل احترام و صاحب نظری است، اما روزنامهنگار نیست یا حداقل باید بگوییم در برهه کنونی فعالیت ثابت و مستمر رسانهای ندارد. درست است که ایشان هرازگاهی در برخی رسانههای خاص یادداشت مینویسد اما آخرین بار کی به صورت مستمر در تحریریه یک روزنامه حضور داشته است؟ ایشان تا چه اندازه با وضعیت اسفناک و بحرانی فعالان رسانهای آشناست؟ آیا در یک سال گذشته دغدغه و استرس گرانی کاغذ و تعطیلی مجموعهای چند ده نفری و بیکاری عدهای روزنامهنگار را از نزدیک حس کرده است؟
جواب مشخص است. شاید سوال پیش بیاید که مگر هیاترییسه را خود روزنامهنگاران انتخاب نکردند و در کمال شگفتی باید پاسخ دهیم خیر. انتخاباتی برگزار شد و اعضا به بعضی نفرات رای دادند اما وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی با قلدری اعضای منتخب را واجد شرایط ندانست و عملا انتخابات انجمن صنفی روزنامهنگاران استان تهران را باطل کرد. در ادامه و ترکیب جدید هیاترییسه مورد وثوق وزارت کار، در اولین رویداد انجمن یعنی مراسم شام روز خبرنگار به علی ربیعی وزیر وقت آن وزارتخانه کارت افتخاری خبرنگاری اهدا شد!
قبلتر نیز روزنامهنگاران با سابقهای مانند ماشاءالله شمسالواعظین و بدرالسادات مفیدی و… به دلیل مشابه به طور کلی از مکانیسم راهاندازی انجمن کنار زده شده بودند.
پس باید قبول کنیم انجمن تازه نماینده تمام و کمال روزنامهنگاران نیست. اما نباید از پتانسیلهای نهادی که امروز میتواند در اختیار اصحاب رسانه قرار گیرد، غافل شویم. باید از اعضای محترم هیاترییسه بپرسیم آیا نمیشود بودجهای را که صرف دادن مراسمهای شام و افطاری شده است در اموری مانند آموزش روزنامهنگاران هزینه کرد؟ دفتری که امروز در اختیار انجمن صنفی است چرا نتوانسته محلی برای گفتوگو و صحبت در مورد دغدغههای واقعی اصحاب قلم شود؟ آیا هیاترییسه فعلی برنامهای مدون برای اداره این نهاد صنفی دارد؟ آیا اصلا قرار است در چنین انجمنی قدمی برای بهبود وضعیت روزنامهنگاران برداشته شود یا صرفا نمایشی است برای تحقق یکی از صدها وعده محقق نشده حسن روحانی؟
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد