8 - 05 - 2017
حمایت هنرمندان از حسن روحانی
سعید روستایی
کارگردان فیلم ابد و یک روز در پستی در اینستاگرام خود نوشت: «روز ثبتنام او در خرداد ۹۲ از فراموششدهترین روزها بود. او نه چون قهرمانی به دوربینها لبخند زد، نه چون عوامگرایان سخن گفت و نه برای مشکلات پیچیده راهحلی ساده داشت. او به یاری کاریزمای استقراضی و با آن فراز و فرود سخن گفتنش، بسان وعاظ سالهای دور، با متانت از آرامش و اعتدال گفت.
اکنون نه به دلایل صنفی و شغلی و نه به شوق گرفتن پروانه و مجوزی، بل بنا بر مصلحت عمومی، پیش از آنکه هیاهوی انتخابات همهگیر شود و تمامی ندانمگوها به صف پیروان او بپیوندند، عرض میکنم که من به عقلانیت، به تدبیر و سیاست، به حسن روحانی رای خواهم داد.»
مازیار میری
کارگردان فیلم سینمایی کتاب قانون با اشاره به احیای کرامت هنرمندان و حفظ احترام اهالی فرهنگ در دولت یازدهم گفت: ما ملت گفتوگو هستیم و به دولت گفتوگو رای میدهیم. حضور دولت روحانی و ادامه ریاست ایشان در دولت دوازهم برای مردم آرامش اجتماعی ایجاد میکند. امیدوارم دکتر روحانی باشد و ادامه دهد و شرایط آرامش ادامه پیدا کند. دکتر روحانی در زمینه اقتصادی گرفتاریهای بسیاری داشتند و ما در جریان این مشکلات هستیم و امیدواریم در دولت دوازدهم نیمنگاه بیشتری به بخش فرهنگ داشته باشند.
کیومرث پوراحمد
کارگردان سریال قصه های مجید در جدیدترین موضعگیری خود درباره انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ اعلام کرد به حسن روحانی رای میدهد.
او گفت: «یکی از مهمترین دلایلی که به حسن روحانی رای میدهم، این است که در حال حاضر روزنه کوچکی هست برای نفس کشیدن و روحانی شاید بتواند این روزنه را اندکی بازتر کند. ولی روسایجمهور دیگر همین اندک روزنه را هم میبندند و از بینفسی خفه میشویم. الفاتحه»
مهراب قاسمخانی
نویسنده آثار طنز سینما و تلویزیون در صفحه اینستاگرامش درباره دلیل رای دادن به حسن روحانی نوشت: «من راى میدم. به آقاى روحانى هم راى میدم. چرا؟ چون فکر میکنم بهتره، چون تحلیلهاى خودم رو دارم، چون فکر میکنم تاثیر هرچند ناچیز از بىتاثیر بودن بهتره، چون به نظرم تلاش کردن و حتى شکست خوردن از هیچ کارى نکردن بهتره و در نهایت چون دلم میخواد و به خودم مربوطه. شما هم اگه دوست دارید به هر کسى که دلتون میخواد راى بدید و اگه هم دوست ندارید راى ندید.»
رضا کیانیان
«باور میکنید دیگر خسته شدهام از اینکه یک عده هنوز هم انتخابات را تحریم میکنند! قربونتون برم، همین ترکیه، بیخ گوشمان، اردوغان فقط با ۵۱ درصد آرای برنده شد!!! و تا سال ۲۰۲۹ قدرت مطلق ترکیه باقی خواهد ماند!!! در همین شورای شهر… یا شرکت نکردیم یا به کسانی رای دادیم که خودتان بهتر میدانید به چه بلایی تبدیل شدند! اقلیت انحصارطلب همیشه یک مقدار معینی رای دارد. طبق صحبت استاد اگر شما رای ندهید، با رای همان اقلیت پیروز میشوند! چند بار باید یک موضوع به این سادگی را تجربه کنیم؟ و به چه بهای!!! گزافی؟ به قیمت همه آن اختلاسها…»
لیلی رشیدی
«با سربلندی به روحانی رای میدهم. من رای میدهم، با سربلندی رای میدهم و انتخابم بین بد و بدتر نیست. من رای میدهم تا آن کابوس هشت ساله که هیچ کدام فراموشش نکردهایم، دوباره تکرار نشود. من رای میدهم تا مسیر اصلاحات نیمهکاره رها نشود. من رای میدهم تا کشورم دوباره به انزوا فرو نرود. آقای روحانی من به شما رای میدهم، ولی حرفهای شما یادم میماند. حرفهایی که چهار سال پیش مطرح کردید را یادم هست و امیدوارم. امروز امیدوار و منتظر هستم که آن حرفها عملی شود هر چند میدانم سخت بود اما امیدوارم عملی شود. امیدوارم.»
حسین زمان
آقای روحانی من به شما رای میدهم. به عنوان هنرمندی که نزدیک به ۱۵ سال است طعم بیعدالتی را چشیدهام. تصور میکردم که میتوانم حقم را در دوره ریاستجمهوری شما که چهار سال آن سپری شده بازپس گیرم ولی میسر نشد اما دلیل رای دادنم به شما من نیستم. خواستههای فردی من نمیتوانند ملاک قرار گیرند اگرچه خواستههای مشروعی هستند که لازمه یک نظام مردمسالار عدالتمحورند. برای رای دادن به شما دلایل محکمی وجود دارند. شما در جمع کاندیداهای حاضر در صحنه انتخابات نشان دادهاید که میخواهید برای تامین برخی از خواستههای اکثریت مردم ایران از جمله شماری از آزادیهای ازدسترفتهشان قدم بردارید ولی چون ارادهای قویتر از اراده و توان شما وجود دارد که مردم برایش در اولویت نیست، نتوانستهاید به موفقیت کامل برسید. مهم برای من این است که شما خواستهاید اگرچه نتوانستهاید.
حسن شهسواری
در بینِ نامزدهای حاضر روحانی گوش شنوا دارد و میتوان از او مطالبه داشت. در عین احترام، گذشته سایر نامزدها نشان داده چندان گوش شنوا در حوزه فرهنگ ندارند، ولی اگر بیایند، ما باز هم مطالباتمان را دنبال خواهیم کرد. پیگیری دو مساله از سوی دولت آینده حسن روحانی را بسیار حیاتی است؛ اولی پیگیری بحث ممیزی و واگذاریاش به نویسنده است و دومی پیوستنِ ایران به کپیرایت جهانی است که تبدیل به یکی از مشکلات ادبی ایران شده است؛ طرحهایی مانند عیدانه کتاب نیت بسیار خوب و محرکی است اما پرفروشهای این طرح ترجمههایی است که هیچ اجازهای از ناشران خارجی نگرفتهاند و بیهیچ تعارفی این یک دزدی فرهنگی است و باید دولت قدمی در راه حل آن بردارد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد