16 - 09 - 2020
فرار و انفعال، راهکار دولت برای مواجهه با مشکلات
نادر کریمیجونی- آیا روحانی مسیری که احمدینژاد پیمود را دنبال میکند؟ حسن روحانی دیروز در نشست ستاد هماهنگی اقتصادی دولت اعلام کرد که دریافتکنندگان تسهیلات ارزی از صندوق توسعه ملی میتوانند تسهیلات دریافتی را به ریال بپردازد. این تصمیم آنطور که گفته شده برای حمایت از جهش تولید و با موافقت مقام معظم رهبری گرفته شده است.
روشن است که مقام معظم رهبری در این موقعیت و برای این موافقت مصالح گوناگونی را در نظر گرفتهاند و با دولت همراهی کردهاند. چنان که خودشان نیز سال گذشته تاکید کردند که در موافقتهایشان با برداشت از صندوق توسعه ملی، همراهی با دولتها را مدنظر قرار میدهند و میخواهند که فشارهای کاری و مالی دولتها کاهش یابد. از این بابت اتفاقا باید از رهبری که مصلحت را در نظر گرفته و به دولت لطف کرده است تشکر و قدردانی شود. چه ایشان مانند آنچه که در سیل سال گذشته رخ داد میتوانستند با این درخواست موافقت نکنند و بر ضرورت بازگشت ارزی وامهای دریافت شده تاکید کنند.
اما روی سخن در اینباره اتفاقا با دستگاههای اجرایی و دولت است. تردیدی نیست که در این موقعیت و با پیش کشیدن مشکلات بزرگ و آزاردهندهای همچون تحریمهای ظالمانه ایالات متحده، رکود ناشی از کرونا و معضلات اقتصادی حاکم بر مدیریت اقتصادی کشور حسن روحانی و همکارانش به جای در پیش گرفتن راه درست و تدبیر براساس مدیریت راهبردی، راحتتر آن دیدهاند که دست در صندوق توسعه ملی کنند و از این قلک برای عبور از مشکلات برداشت کنند. همانطور که در موضوع صندوقهای قرضالحسنه نیز دست در صندوق بانک مرکزی کرده و مشکل را مرتفع کردند و در ریزش بورس برای عبور از بحران و اعتراضهای عمومی، راحتتر آن دیدند که پولهای صندوق توسعه ملی را به کمک بازار سرمایه بیاورند تا اعتراضهای احتمالی شهروندانی که پولشان در بازار سرمایه نابود شده بود را کنترل و
مهار کنند.
اما همیشه آسانترین راه، بهترین راه نیست. در واقع دولت روحانی مانند دولت احمدینژاد هر جا به مشکل برخورده و اوضاع را سخت دیده دست به سوی صندوق توسعه ملی دراز کرده و برای برداشت از آن به مقام معظم رهبری تقاضا داده است. این درخواستها آنقدر متعدد و گاه غیرمنطقی بوده که رهبری در مواردی با آن مخالفت کرده و به دولت اجازه برداشت از آن را ندادهاند. این امر نشان میدهد که حسن روحانی و مدیران اقتصادیاش در واقع به ماهیت ذخیره بودن صندوق توسعه ملی توجه نکردهاند یا آن را جدی نگرفتهاند، چراکه اگر چنین بود، دولت پیش از وقوع، واقعه را علاج و مدیریت میکرد و ماهیت ذخیره بودن و یا ارزی بودن صندوق توسعه ملی را زیر سوال نمیبرد.
در عین حال تمام یا دستکم تولیدکنندگانی که وامهای ارزی از صندوق توسعه ملی گرفتهاند، دارای صادرات و درآمد صادراتی هستند. از این بابت بازگشت ارز و پرداخت وام دریافت شده با همان ارز پرداخت شده از سوی صندوق، برای این تولیدکنندگان دشواری عمدهای محسوب نمیشود به ویژه آنکه تولیدکننده میتواند در خارج از کشور ارز را به دولت تحویل دهد و در داخل وام را با صندوق تسویه کند. این اقدام حسن روحانی و همکارانش بدین معنی است که بازگشت ارز حاصل از صادرات چندان مهم نیست تا جایی که حتی ارز دریافت شده را میتوان با ریال تسویه کرد.
با این حساب گمان غالب آن است که دولت به جای مدیریت، از مشکلات فرار میکند. آیا واقعا روحانی و همکارانش متوجه هستند که چه میراثی برای دولت آینده باقی میگذارند؟
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد