10 - 03 - 2017
۱۰۱ ساختمان بلند روی گسلهای تهران
دبیر شورایعالی شهرسازی و معماری ایران با مروری بر روند شکلگیری طرحهای توسعه شهری، خاموش بودن سیستم مانیتورینگ و عدم پایش اجرای طرح را از مشکلات اجرای طرحهای توسعه شهری عنوان کرد و گفت: شهر تهران از جمله شهرهایی است که سرمایهگذاری بسیار خوبی برای زیرساختهای اطلاعاتی آن انجام شده است. اما اگر این اطلاعات در دسترس نباشد، امکان تصمیمسازی و تصمیمگیری در سطوح کلان و در سطوح محلی وجود ندارد. پیروز حناچی در همایش نگاهی بر توسعه شهری از ایده تا عمل با تاکید بر تجربه تهران، ضمن تشکر از اعضای شورای اسلامی شهر تهران در فراهم کردن فضایی برای گفتوگو در حوزه مدیریت شهری، گفت: یکی از محورهایی که در حوزه مدیریت شهری بسیار تاثیرگذار است، برنامههایی است که برای شهرها و به ویژه کلانشهر تهران تهیه میکنیم و قاعدتا انتظار داریم این برنامهها، ما را به اهدافمان برساند.
معاون معماری و شهرسازی وزیر راهوشهرسازی با مروری بر سابقه مهمترین طرح تهیه شده برای تهران، گفت: نخستین طرح جامع شهر تهران مربوط به اواخر دهه ۴۰ شمسی است که خروجیهای آن منجر به شبکه دسترسی تهران، ۲۲ منطقه تهران و حریم شهر (حریم تهران در سال ۴۷ با آن نگاهی که به شهر داشت در حال حاضر چیزی از آن باقی نمانده است و ما بعدها مجبور شدیم تحت عنوان حریم پایتخت، عنوان دیگری را برای آن ضوابط در نظر بگیریم)، توجه به چهار منطقه مرتفع سبز تهران در چیتگر، پردیسان، عباس آباد و لویزان به عنوان چهار پهنه سبزی که نقش ریههای شهر تهران را داشتند و نیز یک محور عمود بر هم متشکل از ساختار منطقه تاریخی تهران تا شمال و محور شرقی غربی تهران شد. این شمایی از محورهایی است که در طرح جامع شهر تهران به آن توجه شده بود.
حناچی در مورد طرح جامع شهر تهران در سال ۴۷ یادآور شد: در حال حاضر، حریم شهر تهران به نسبت حریمی که در طرح جامع شهر تهران در سال ۴۷ تعریف شده بود تغییرات زیادی کرده است که ما بعدها مجبور شدیم تحت عنوان حریم پایتخت، ضوابطی دیگر را برای آن تعریف کنیم.
دبیر شورایعالی شهرسازی و معماری ایران ادامه داد: در دهه ۷۰ طرح ساماندهی شهر تهران با هدف ساماندهی مجدد طرح جامع شهر تهران مطرح شد، اما به دلیل آنکه اختلافنظرهای فراوانی در عمل و نظر برای تهیه طرح وجود داشت، طرح ساماندهی شهر تهران در شرایط خاصی تهیه شد و به تصویب شورایعالی شهرسازی و معماری ایران رسید که عملا به اجرای کامل نرسید و هنوز هم طرح تفصیلی حریم تهران مبنای عمل است.
حناچی افزود: در اوایل دهه ۸۰ با دو تجربه تهیه طرح جامع شهر تهران و تغییر نگرشی که در وزارت مسکن وقت ایجاد شد مقرر گردید تا دستگاهی در دولت و از بالا به پایین طرح جامع شهر تهران را تهیه کند. لزوما تهیه طرح و تصویب در مراجع تصویبی به این معنا نبود که این طرح در اجرا نیز به عمل نزدیک خواهد شد چراکه افرادی که قرار بود طرح را اجرا کنند لازم بود تا در تهیه و تدوین آن نقش ایفا و در مسیر برنامهریزی همکاری میکردند.
حناچی تاکید کرد: ماهیت طرح جامع شهر تهران مصوب سال ۸۵ کاملا متفاوت از جنس طرحهایی بود که قبلا تهیه شده بودند. اصطلاحا طرح با نگاه کاربردی تهیه شده بود. به این معنا، تهران، چشماندازی داشت و برای دسترسی به چشمانداز و اهدافی که در چشمانداز تدوین شده برنامههای موردی و موضوعی زیادی تدوین شده بود که هنوز هم جزو برنامههای شهر است.
موانع ایجاد شده در اجرای کامل طرح جامع شهر تهران
حناچی ادامه داد: اینکه آیا در طرح تفصیلی شهر تهران حدود اسناد بالادست به طور کامل رعایت شده است؟ باید بگویم که متاسفانه این اتفاق رخ نداده و این اصلیترین چالشی است که ما با آن روبهرو هستیم. به چند دلیل این اتفاق افتاده است. اول آنکه پایش جدید انجام نشده و فقدان مانیتورینگ (نظارت) هوشمند با وجود آنکه همه زمینههای آن نیز موجود بوده، وجود داشت. وی گفت: شهر تهران از جمله شهرهایی است که سرمایهگذاری بسیار خوبی روی زیرساختهای اطلاعاتی آن انجام گرفته است. اما اگر این اطلاعات در دسترس نباشد، امکان تصمیمسازی و تصمیمگیری در سطوح کلان و در سطوح محلی نخواهد داشت.
معاون وزیر راهوشهرسازی یادآور شد: فقط چهار اسلایدی که از حادثه ساختمان پلاسکو منتشر شده وضعیت بحرانی شهرهای ایران را که برگرفته از اطلاعات زیرساختی است روشن میکند.
وی از دیگر موانع ایجاد شده در اجرای کامل طرح جامع شهر تهران به کمیسیونهای ماده «۵» اشاره کرد و گفت: کمیسیونهای ماده «۵» که وظیفه انعطافپذیری طرحها بهنگام کردن آنها و رفع موانع اجرایی را برعهده دارند در دورههایی از مسیر و ریل اصلی خارج شدند و فقط در موضوع بلندمرتبهسازی فعالیت کردند.
حناچی تصریح کرد تعداد زیادی ساختمانهای بلند به معنای ۱۲ طبقه به بالا بر اساس طرح جامع فعلی (طرح جامع قبلی شش طبقه بود) در معابر ۶ تا ۲۰ متر واقع شدهاند که این فینفسه خودش تهدید است. وقتی پراکنش را بر نقشه پیاده میکنیم میبینیم که عمده آنها در سه منطقه شمالی تهران متمرکز هستند. تقریبا در زیر خیابان انقلاب ما هیچ ساختمان بلندی نداریم. وی گفت: متاسفانه ۱۰۱ ساختمان بلند در معرض خطر مستقیم گسلهای شناخته شده تهران هستند که هیچکدام از آنها با اهداف اصلی طرح جامع شهر تهران منطبق نیستند و مسیر از جایی منحرف شده و اشتباه رفته است.
معاون وزیر راهوشهرسازی گفت: سیستم مانیتورینگ و هوشمند که لازمه نگاه راهبردی است، میتوانست این علائم را دهد، میتوانست اعلام خطر کند که مسیری که دارد طی میشود اشتباه است. به هر صورت، مانند بسیاری از موارد دیگر در دورهای در کشور مانیتورینگ کشور خاموش و با این وضعیت، نظام شهرسازی در جاهایی منحرف شد. ساختوسازهای تهران، دشت مشاء، دماوند، رودهن، بومهن، فشم، لواسان و همه جاهایی که نیازمند کنترل و مانیتورینگ بودند نشان دهنده خاموش بودن نظارت در مقطع زمانی بودند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد