29 - 11 - 2022
گلپا: نت سکوت را هم یاد گرفتم
گلپا نامی نیست که نیاز به معرفی داشته باشد. نسلی از علاقهمندان موسیقی به خوبی او را میشناسند به خاطر آوازهایش در برنامه گلها، شهرتی ملی پیدا کرد با گرفتن نشانهای بینالمللی در آواز، نامش از مرزهای ایران گذشت؛ با این حال هر چند پس از انقلاب برخی آثارش به صورت آلبوم منتشر شد اما همچنان در انتظار مجوز کنسرت است. گلپا میگوید که «در موسیقی نتی به نام نت سکوت داریم. لازم بود تا این نت را هم فرا بگیرم و خدا را شکر آن را هم آموختم.» در ادامه بخشهایی از گفتوگوی «مژده نوروزی» را از خبرگزاری CHN با این هنرمند خاطرهساز میخوانید.
در رادیو به مدت ۱۷ سال آواز خواندم. یادم میآید وقتی برای اولینبار به رادیو رفته بودم شهردار وقت، گفته بود: آواز را پشت مرده میخوانند. هر چند کمی رنجیدهخاطر شدم اما به کاری که میخواستم انجام دهم اعتقاد داشتم و همین امر دلیل موفقیتم شد در عین حال همواره این جمله استادم مدنظرم بود: «اگر میخواهی بخوانی باید متفاوت باشد. اگر بخواهی همانی را بخوانی که بنان، محمود خوانساری، فاختهای و... خواندهاند کاری نکردهای. آنها خیلی بهتر از تو میخوانند باید سبک کار خودت را داشته باشی.
به اعتقاد من شاید نباید «گلها» را از بین میبردند. باید برنامهای بهتر از آن را جایگزین میکردند در آن زمان به آقای یاحقی گفتم: آقا، منظور آنها این است که اگر شما، یاحقی، شریف، مرتضی خان محجوبی، حسن کسایی و... باشید ما گل نمیکنیم. به همین خاطر هم ما رفتیم و نتیجه هم که مشخص است.
آیا دیگر جوانان با استعداد و علاقهمند نداریم که بیایند و آن آهنگها را با آن اشعار بخوانند؟ به نظر من، آنقدر جوان با استعداد در این کشور وجود دارد که اصطلاحا به آنها «شیر» میگویم. اجازه بدهید آنها هم به فعالیت بپردازند، چوب لای چرخ کسی نگذارید در این چند سال، اگر تنها یک اثر هم به وجود میآوردم تا به امروز ۵۰ تا ۱۰۰ اثر خوب برای استفاده مردم بود.
به جبران تمامی نعمتهایی که خداوند به من عطا کرده است، اکنون وظیفه خود میدانم که به مملکتم خدمت کنم در حال حاضر زلزلههایی پیدرپی در آذربایجان و بوشهر هموطنانم را در شمال و جنوب کشور داغدار کرده است. وظیفه خود میدانم که به یاری هموطنم بروم با هر روشی که ممکن است به آنها یاری برسانم و هر کاری را که در توان دارم برای آنها انجام دهم.
حرف من این است که چرا برای مطرح کردن خود، دیگران را نفی کنیم. سعی کنیم به آنها و تفکراتشان برسیم. در نظر بگیرید سه نفر دارند میدوند، اولی که میافتد به جای اینکه دو نفر دیگر را تشویق کند تا به خط پایان برسند پشت پایی میزند و همه را با خودش میاندازد. من با اینگونه رفتارها مخالفم. باید بگویم که متاسفانه ما گرفتار اینگونه مسایل هستیم. همه فکر میکنند که در کارخودشان بزرگترین و بینظیرترین افرادند. ما بزرگانی چون مرتضی خان محجوبی، جلیل شهناز و حسن کسایی را داشتیم که چنین ادعاهایی نداشتند. همه با هم رفیق بودند.
بارها برای رفع گرفتاری یکدیگر کنسرتهایی برگزار کردند و عوایدش را برای فردی که به آن نیاز داشت اختصاص دادند. کجاست آن جوانمردیها؟ هنوز هم از من در مورد ردیفهای موسیقی میپرسند. من ۹ سال نزد نورعلی خان برومند آموزش آواز دیدم. استاد صبا عقیده داشت اگر شاگرد نتواند از استاد خود جلو بزند، علم پیشرفت نمیکند. مگر آقای کسایی، شریف، جلیل شهناز، پرویز یاحقی و بدیعی روی آثار خود امضا نمیگذاشتند. امضای آنها مانند مهری است که پای تار یحیی میخورد.
در موسیقی نتی به نام نت سکوت داریم. لازم بود تا این نت را هم فرا بگیرم و خدا را شکر آن را هم آموختم. شاید صلاح بود در این مدت نخوانم. اما حال که هموطنانم در آذربایجان و بوشهر دچار بلایای طبیعی شدهاند دیگر نمیتوانم سکوت کنم.
اعلام میکنم، حاضرم روی خاکها و آوارها با هموطنانم صحبت کنم و بخوانم و آنچه از خواندنم حاصل میشود متعلق به زلزلهزدگان است. اگر آواز و هنرم میتواند غمی را تسکین ببخشد با جان و دل آن را در خدمت همنوعم قرار میدهم. اگر با آواز من، سرمایهای به وجود میآید و خانهای ساخته میشود، چرا نکنم؟! اگر این کار را هم نتوانم انجام دهم که باید بگویم خداحافظ.
به عنوان کسی که تجربه زندگی در داخل و خارج از ایران را دارم اظهارنظر میکنم شش ماه پیش آهنگی را با این شعرخواندم؛ «دیگه این آخره کاره/ آخرین فرصت مونده/ برای دیدن یاره/ زندگی تعارف نداره» اولا من جای آنها نیستم که بدانم درد دلشان چیست، ثانیا حتما در دلشان غمی است و میخواهند خودشان را تسکین بدهند. آنها وطن را از دست دادهاند و این اتفاق کوچکی نیست. من اگر توانایی داشتم اعلام میکردم که همه به مملکت خود برگردند. گو اینکه اجازه ندهند بخوانند. وقتی به خواننده میگویید نخواند، وقتی به نوازنده میگویید ننوازد و به آهنگساز اجازه فعالیت نمیدهید در واقع او را کشتید. باز هم با تمام این حرفها، مرگ در وطن باارزش است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد