گلایه حسین علیزاده از مافیای کنسرتگذاری
جهان صنعت- مراسم اختتامیه نخستین جشنواره سنتورنوازی فرامرز پایور با معرفی برگزیدگان و تجلیل از یک چهره پیشکسوت به کار خود پایان داد. حسین علیزاده موسیقیدان، آهنگساز و نوازنده تار در این مراسم بیان کرد که وقتی از ابوالحسن صبا سخن میگوییم، ناخودآگاه به یاد استادانی چون دهلوی و پایور میافتیم؛ فرماندهان و پیامبران موسیقی. در هنرستان حتی ما که بسیار کمسن بودیم، میدانستیم که در راس این جریان، استاد دهلوی قرار دارد؛ انسانی که وجودش با موسیقی گره خورده بود. استاد پایور نیز جایگاهی بیبدیل داشت. یادم هست وقتی در هنرستان باز میشد و ما در حیاط منتظر بودیم، انگار در بهشت ایستادهایم و فرشتهها یکییکی وارد میشوند؛ استاد ظریف، استاد پایور و دیگر بزرگان. او افزود: بسیار درباره جنبههای فنی موسیقی صحبت شده و میشود اما آنچه مهم است این است که هر هنرمندی که در جایگاه اثرگذار قرار میگیرد، باید خلاق، از نظر اجتماعی پذیرفتهشده و از نظر انسانی صاحب شخصیت باشد. اگر دست روی هر یک از این استادان بگذاریم، نمیتوانیم بگوییم کدام کمتر یا بیشتر بودهاند، همه به درجهای نهایی رسیده بودند. بزرگی آنها تنها به سن و سالشان نبود؛ از همان آغاز، ماموریتشان در موسیقی روشن بود. حسین علیزاده گفت: یادم هست وقتی در ۱۱سالگی تصمیم گرفتم به هنرستان موسیقی بروم، بسیاری از اطرافیان به خانوادهام اعتراض کردند که چرا با وجود درس خوب، فرزندشان را به هنرستان میفرستند. موسیقیدان در مقاطعی از تاریخ ما جایگاه اجتماعی مناسبی نداشت اما وقتی وارد هنرستان شدم، فضای دیگری دیدم؛ فضایی پاک، منظم و الهامبخش. هنرستان برای من بهشت بود. علیزاده افزود: با وجود همه آسیبهایی که موسیقی ایران در سالهای اخیر دیده، احترام اجتماعی موسیقی نزد مردم همچنان پابرجاست. نسل جوانی که امروز مینوازد، موسیقی را در وجود خود دارد؛ گویی پیش از آموزش رسمی، این هنر در جانشان به ارث رسیده است. تعداد هنرجویان خلاق امروز، با وجود همه محدودیتها، امیدوارکننده است. این هنرمند موسیقی ایرانی گفت: در زمینه خوشفکری، آموزش و شیوه ارائه باید تحول جدی ایجاد شود تا موسیقی سنتی یا موسیقی ملی ما به عنوان موسیقیای کهنه و قدیمی تلقی نشود. اگر ما خودمان به آن نگاه کهنه و قدیمی داشته باشیم و به همان شکل هم آموزش بدهیم، فراموش میشود و حتی در موزه هم باقی نمیماند. او گفت: اینکه امروز موسیقی سنتی کمتر شنیده میشود یا کمتر اجرا دارد، به این دلیل نیست که مخاطب ندارد بلکه به این دلیل است که قدرت تصمیمگیری دست ما نیست. قدرت دست عدهای است که بلد نیستند تصمیم بگیرند و صلاحیت این کار را ندارند وگرنه نباید موسیقی را تفکیک کرد و گفت فقط موسیقیای تولید شود که صرفا مردم را سرگرم کند و پول دربیاورد. حسین علیزاده در پایان سخنانش گفت: ماجرا این نیست که شنونده بگوید من فقط یک نوع موسیقی گوش میکنم. اگر شنونده در نسل خودش درست تربیت شده باشد و موسیقیشناس بار بیاید، موسیقی گوش میکند نه اینکه تفکیک افراطی قائل شود. مشکل امروز، موسیقیهای بازاری است که متاسفانه حجم زیادی پولهای کثیف پشت آنهاست و پای مافیای کنسرتگذار هم در میان است.
منبع: مهر
