11 - 12 - 2022
کودکان کار محصول ساختار اقتصادی- سیاسی کشور
روز گذشته برای بررسی وضعیت کودکان کار و خیابان همایشی با حضور بهزیستی و وزارت کار و سایر دستاندرکاران و سازمانهای مردمنهاد برگزار شد. وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در این همایش حضور نیافت اما پیامی برای آن فرستاد که در آغاز همایش قرائت شد. در بخشی از این پیام آمده است: «کودکان کار و کودکان خیابانی محصول رویههای موجود در ساختار اقتصاد سیاسی کشورهاست.»
علی ربیعی گفته است: «من بر این باورم که مشکل کودکان خیابان و کودکان کار بدون توجه به الگوهای توسعه کشورها قابل حل نیست. نوع نگاه کلان به مقوله توسعه و نقشی که برای نتایج غیراقتصادی توسعه قائل میشویم، بر سرنوشت کودکان کار و خیابان تاثیر اساسی دارد. به علاوه بدون تعریف نقش دولت در جریان توسعه و لحاظ کردن تاثیرات ناشی از تعامل دولتها در روابط بینالمللی نمیتوان به بهبود وضعیت کودکان کار و خیابانی امید داشت. دولتها تا زمانی که شهامت ایجاد تغییرات موثر در ساختار توزیع منافع و منابع را نداشته باشند و از این مسیر راهی به سوی تنها راه واقعا مطمئن برای کاهش فقر- یعنی ایجاد یک شغل برای هر شهروند بالغ- نگشایند، قادر به انجام اقدامات موثر برای کودکان کار و خیابان نخواهند بود. سرنوشت کودکان کار به سرنوشت اقدامات دولتها برای بهبود کیفیت زندگی بزرگسالان بستگی تام دارد. عمیقا بر این باورم که اشتراک دانش میان کشورهایی که با این پدیده روبهرو هستند میتواند گامی رو به جلو باشد.»
ربیعی علاوه بر مطالب عنوان شده، در ادامه پیام خود میگوید: «سیاستهای دولت و شهرداریها که بر پیدایش سکونتگاههای غیررسمی، کار غیررسمی و شکاف طبقاتی موثرند، زمینههای مستعد برای پیدایش و افزون شدن تعداد کودکان کار و کودکان خیابانی ایجاد میکند. ظرفیت دولتها برای رسمی و شفاف کردن فعالیتهای همه بخشهای اقتصادی و توانمندی ایشان در اعمال نظامهای باز توزیعی به نحوی که نظامهای بیمهای و تامین اجتماعی فراگیر شوند و بازتوزیعهای مالیاتی مانع از شکاف طبقاتی شوند، به شدت بر سرنوشت کودکان کار و خیابان موثر است از اینرو مایلم تاکید کنم که مساله کودکان کاروخیابان فقط چیزی از جنس دلسوزیهای انسانی برای گروهی حاشیهای نیست بلکه مستقیما با اقتصاد سیاسی کشورها و عملکرد دولتها ارتباط دارد. مساله این کودکان را نباید در سطح سودجویی و رفتار غیرانسانی شماری از افراد برای بهرهکشی از کودکان دانست و به این سطح تقلیل داد. کودکان کار و کودکان خیابانی محصول رویههای موجود در ساختار اقتصاد سیاسی کشورهاست.»
در ادامه این پیام آمده است: «وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، رویکرد «گفتوگوی اجتماعی» را ضرورتی برای ایران امروز و در موضوع خاص کودکان خیابانی میداند. به مشارکت همه شرکای اجتماعی، از جمله متخصصان، سمنها، سازمانهای دولتی، خانوادههای دارای کودکان کار، مددکاران، نیروی انتظامی و همه دیگرانی که مسوولیتی در قبال کودکان کار و کودکان خیابانی دارند نیازمندیم تا عمق مسایل ایشان را بشناسیم، از انواع کودکان خیابانی و کار مطلع شویم و بسیج عمومی برای کاستن از مشکلات و رنج ایشان و حرکت به سمت بهبود ساختاری وضعیت آنها را ساماندهی کنیم.
ساماندهی ۲۶۰۰ کودک خیابانی در سال ۹۲
همچنین در این همایش رییس سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه شیب سرپرستی کودکان خیابان از سمت بیسرپرست و بدسرپرست به سمت دارای سرپرست در حال تغییر و میل کردن است، گفت: از ابتدای سال ۹۲ تاکنون ۲۶۰۰ کودک خیابانی توسط سازمان بهزیستی ساماندهی شدهاند.
همایون هاشمی در همایش ملی کودکان خیابانی با اشاره به اینکه پدیده کودکان خیابانی موضوعی چند وجهی است، اظهار کرد: بسیاری از عوامل دست به دست هم دادهاند تا خانوادهها از هم پاشیده شوند و کودک خیابانی به عنوان یکی از محصولات این اتفاق از دل موضوع برآید.
وی با تاکید بر اینکه تنها راه مقابله با این پدیده انسجام شبکه اجتماعی است، گفت: از شهرداری، نیروی انتظامی و سازمان بهزیستی توقع است که در این زمینه با انسجام شبکه اجتماعی و تعامل مناسب در راه مقابله با پدیده کودکان خیابانی اقدام کنند، اما باید بدانیم که با وجود مصوبات دولت در سنوات گذشته در ارتباط با کودکان کار، همچنان شبکه اجتماعی مقابله با این پدیده ضعیف است و بسیاری از دستگاهها باید به کمک سازمان بهزیستی برآیند.رییس سازمان بهزیستی دومین گام در راه مقابله با پدیده کودکان خیابانی را توانمندسازی مبتنی بر جامعه دانست و عنوان کرد: گروههای همیار و حتی عموم مردم به عنوان شاکله اصلی این گام هستند که باید به صورت ویژه به سازمان بهزیستی کمک کنند.
هاشمی گام بعدی مقابله با پدیده کودکان خیابانی را حضور مددکاران، روانشناسان و کلیه عالمان به موضوع پدیده کودکان خیابانی دانست و از حضور تمامی دانشگاهیان در کنار سازمان بهزیستی برای مقابله هرچه بهتر با این پدیده استقبال کرد.
وی همچنین پیشگیری و مداخله را دو فاز اصلی مقابله با آسیبهای اجتماعی دانست و اظهار کرد: ابتدا پیشگیری در فاز اول برنامه مقابله با آسیبهای اجتماعی قرار میگیرد و در گامهای بعدی باید به صورت ویژه به مقوله مداخله توجه شود که در این زمینه سازمان بهزیستی با ایجاد شبکههای مرتبط همچون اورژانس اجتماعی به عنوان یک عمل مستقل در حال رصد کردن آسیبهای اجتماعی است.
کودکان خیابانی ما کمتر از کشورهای همسایه!
به گزارش ایسنا، در ابتدای این همایش سام آرام به عنوان دبیر علمی سمینار ملی کودکان خیابانی، پیشگیری از آسیبها را مهمترین برنامه سازمان بهزیستی تلقی کرد و در مورد تعداد این کودکان خاطرنشان کرد: کودکان خیابانی در کشور ما بسیار کمتر از کودکان خیابانی کشورهای همسایه و حتی آمریکایجنوبی هستند.وی افزود: تعداد کودکان خیابانی پیش از انقلاب بسیار بیشتر از سالهای اخیر بود و در زمان انقلاب آمار این کودکان به دلیل وجود سرمایههای اجتماعی به صفر رسید اما مجددا پس از انقلاب و نیز پس از پایان جنگ تحمیلی رو به افزایش گذاشت.آرام، بالارفتن سرمایه اجتماعی را موجب کاهش آسیبهای اجتماعی دانست و گفت: در زمان انقلاب سرمایههای اجتماعی بالا رفت و به همین دلیل کاهش آسیبهای اجتماعی و به تبع آن کاهش کودکان خیابانی صورت گرفت.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد