کشف بیش از ۱۰۰ سازه باستانی پنهان
جهان صنعت-پژوهشگران با استفاده از فناوری لیدار (LiDAR) دقیق‌ترین نقشه‌ای که تاکنون از سکونتگاه یک تمدن تقریبا ناشناخته در آمریکای جنوبی شناسایی شده است، تهیه کردند.
تمدن چاچاپویا (Chachapoya) همچنان یکی از ناشناخته‌ترین فرهنگ‌های پیشاکلمبی (پیش از ورود اروپایی‌ها) در آمریکای جنوبی (پرو) به شمار می‌رود. بخشی از این ناشناختگی به جغرافیای محل زندگی آنها مربوط می‌شود. همانطور که لقب آنها، یعنی «مردمان جنگل ابری» نشان می‌دهد، «چاچاپویاها» در منطقه‌ای ناهموار و جنگلی میان کوه‌های آند و جنگل آمازون زندگی می‌کردند. حتی امروزه نیز دسترسی به سکونتگاه‌های آنها دشوار است.
فتح این قوم توسط اینکاها در نیمه دوم قرن پانزدهم میلادی موجب شد که تمدن و سبک زندگی «چاچاپویا»، که حدود ۸۰۰سال ادامه داشت، دچار دگرگونی شدید و در نتیجه به فراموشی سپرده شود.
با این حال، در پنج سال اخیر پژوهشگرانی در پرو که به جدیدترین فناوری‌ها مجهز بودند، به‌طور قابل توجهی اسناد باستان‌شناسی را گسترش داده‌اند و پنجره‌ای جدید رو به معماری دایره‌ای شکل، آرامگاه‌های صخره‌ای و نظام‌های کشاورزی پیچیده «چاچاپویا» گشوده‌اند.
«آرت‌نت» نوشت، در تازه‌ترین پژوهش، گروهی از «بنیاد آثار تاریخی جهان» (World Monuments Fund) بیش از ۱۰۰سازه جدید و ناشناخته را در منطقه‌ای به نام
«Gran Pajatén»، یک محوطه باستانی بر فراز تپه‌ای در پارک ملی ریو آبی‌سو (Río Abiseo) واقع در ۴۸۲کیلومتری شمال «لیما»، کشف کرده‌اند. «Gran Pajatén» در دهه ۱۹۶۰ دوباره کشف شد و مجموعه اصلی آن شامل ۲۶سازه است که از بارزترین شواهد تمدن «چاچاپویا» محسوب می‌شود.
این مکان که روی یک خط‌الراس کوهستانی قرار گرفته، دارای نقش برجسته و ساختمان‌های آیینی است که با موزاییک‌های سنگی تزئین شده‌اند. در ابتدا، گمان می‌رفت که (Gran Pajatén) فقط یک پایگاه دورافتاده با کاربرد دفاعی بوده اما اکنون مشخص شده که این مکان مرکز مهمی در شبکه سکونتگاه‌های «چاچاپویا» در سراسر منطقه بوده است. پژوهش‌های اخیر این دیدگاه را گسترش داده‌اند چراکه جایگاه این مکان را درون یک نظام جاده‌ای پیشاکلمبی آشکار کرده‌اند. «خوان پابلو دِ لا پونته برونکه»
(Juan Pablo de la Puente Brunke)، مدیر اجرایی بنیاد آثار تاریخی جهان در پرو در ایمیلی گفت: «این مکان احتمالا دارای کارکردی آیینی و نمادین بوده، در عین حال که به عنوان مرکز راهبردی فرهنگی و سرزمینی نیز عمل می‌کرد. پیچیدگی معماری آن و نمای برجسته‌اش نشان می‌دهد که این مکان در چگونگی سازمان‌دهی سرزمین، باورها و زندگی اجتماعی مردم چاچاپویا نقشی مرکزی داشته است.»
با وجود مکان دورافتاده و دسترسی محدود بازدیدکنندگان، «Gran Pajatén» همچنان یکی از مکان‌های در معرض خطر در دل یک اکوسیستم جنگلی آسیب‌پذیر است.
به همین دلیل، پژوهشگران در جدیدترین بررسی‌های خود از ابزارهایی بسیار کمتر تهاجمی نسبت به داس، بیل یا قلم‌مو استفاده کرده‌اند.
باستان‌شناسان با بهره‌گیری از لیدار هوایی (اسکن لیزری از طریق هوا)، اسکن لیزری زمینی و تکنیک فتوگرامتری (که شامل ترکیب هزاران تصویر است)، توانستند از میان پوشش انبوه جنگل نفوذ کرده و دقیق‌ترین نقشه‌های موجود از این مکان را تهیه کنند.
«دِ لا پونته برونکه» افزود: «لیدار به ما این امکان را می‌دهد که قلمرو را با دقت میلیمتری ثبت کرده، سازه‌های پنهان را با دقتی فوق‌العاده نمایان کنیم و درک عمیق‌تری از سازمان فضایی و پیچیدگی سکونتی مداخلات چاچاپویاها در چشم‌انداز وسیع‌تر به دست آوریم. گروه ما موفق به گردآوری مستندات بصری و علمی فوق‌العاده‌ای شد که گران پاهاتن را زنده می‌کند. این ابزارها به ما امکان می‌دهد که داستان‌های این مکان را از طریق روایتگری دیجیتال تاثیرگذار و فراگیر به‌طور گسترده‌تری به اشتراک بگذاریم.»
منبع: ایسنا
