24 - 04 - 2022
کاهش سود بانکی یک گام به جلو
سالار ایرانزاد – کاهش سود بانکی فقط یک گام به جلو از صدها گام دیگری است که باید برداشته شود تا اقتصاد ایران به وضعیت یک دهه دردناک قبل برنگردد.
تصمیمی که بانک مرکزی گرفت و ابلاغیه آن از روز ۲۰ اردیبهشتماه ۹۳ در تمام بانکها به مرحله اجرا درآمد حرکتی است که اگر چه بسیار کوچک است اما همین که رو به جلو است، جا دارد امیدوار بود و برای تداوم آن دعا کرد. کوچک شمردن این گام نسبی بوده و دلیلش آن است که برای نیل به یک اقتصاد سالم و شاداب باید زمینههای سرمایهگذاری درکشور بهگونهای مهیا و میسور شود که این نرخ به کمتر از دو درصد برسد.
در لیست نرخ بهره بانکی حدود ۱۳۰ کشور جهان طی سال ۲۰۱۴، بیشترین نرخ سود مربوط به کشورهای فقیر و عقبافتاده مثل زیمبابوه، ونزوئلا و گینه و امثالهم و کمترین سودبانکی مربوط به کشورهای پیشرفته و مترقی صنعتی مانند سوییس و ژاپن با نرخ سود صفر درصد و آمریکا و کانادا و بسیاری از کشورهای اروپای غربی با نرخ حدود یک درصد است.
متاسفانه در لیست یادشده ایران جزو ۱۰ کشور دارای بالاترین نرخ بهره بانکی است که از این جهت نه بانک مقصر بوده و نه سپردهگذار بلکه اقتصاد ناسالم و بیمار بوده که کشور رابه اینجایی رسانده که هست و این خود نیز معلول تصمیمات ناکارآمد، مدیریت ضعیف و ناکارآمدتر بوده است. سپردن پول به بانکها به منظور دریافت سود، یعنی خمودی و سکون و سکوت اقتصادی و ناامنی سرمایهگذاری در زمینههای مفید و موثر اقتصادی.
اگر کشوری فرصت را برای سرمایهگذاریهای خرد و کلان از اندازههای کوچک و محلی تا بزرگ و ملی فراهم کند، زمینه تجمیع پولهای افراد یا خانوارها مهیا شده و در زمینههای یادشده سرمایهگذاری میکنند و این حرکت مولد ثروت و تحصیل قدرت اقتصادی خواهد بود. برعکس این وضعیت هماکنون یا حداقل تاکنون در ایران مشاهده شده است زیرا باید برای هر حرکت صحیح اقتصادی از هزار توی قوانین و مقررات زاید و دست و پاگیر عبور کرد بهطوری که خیلیها از خیرش میگذرند و آنهایی که میتوانند به انجام کارکم زحمت و پردرآمد دلالی و واسطهگری میپردازند. به این طریق نه تنها ثروت بادآوردهای کسب میکنند بلکه مجبور به پرداخت پشیزی به عنوان مالیات و همچنین مجبور به پرداخت هیچ نوع حق بیمه نبوده و خلاصه اینکه هیچگونه تعهدی در کمک به خزانه دولت نخواهند داشت. آنهایی هم که راه و روش این کاررا بلد نیستند جهت امرارمعاش و پرکردن چاله چولههای مالی زندگی خود به بانکها پناه میبرند. نتیجه این ناهنجاریهای اقتصادی این شده است که بانکها اغلب رسالت جمعآوری و ساماندهی سرمایههای سرگردان کوچک و سوق دادن آنها به سوی حرکتهای سالم و مفید اقتصادی خود را فراموش کرده و به پولفروشی مشغول میشوند.
برداشتن این گام بانک مرکزی و دولت و تداوم آن منجر به این خواهد شد که بانکها به سپردههای مردم سود کمتر داده و به تبع آن از وامی که به سرمایهگذار و تولیدکننده میدهند، بهره کمتری دریافت کنند (البته اگر به غیرخودیها هم وامی دهند و بهره کمتری گیرند!). نتیجه این خواهد شد که هزینه تامین مالی شرکتها کاهش و قیمت تمامشده تولید نیز کم میشود. نتیجه بعدی این است که قیمت فروش متعادل شده و به تدریج قدرت خرید مردم تعدیل خواهد شد. به این ترتیب نه تنها آنهایی که بهره بانکی کمتری دریافت کردهاند از اصلاح الگوی اقتصادی بهرهمند میشوند بلکه عموم مردم حتی آنهایی که پولی نداشتهاند که در بانک تودیع کنند نیز منتفع میشوند و این فرآیند مجموعا خود یکی از چند حرکتی است که قرار است در راستای سوق دادن جامعه به سوی اقتصاد سالم، انجام شود، اگر بشود. برای نیل به این مقصود همه باید کمک کنند، حتی بانکها!.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد