چین و استقلال ایران
رهبران حزب کمونیست چین این روزها هنگامی که به داستان ایران و غرب سر می‌زنند و برگ‌های نوشته و نانوشته آن را می‌خوانند لبخندی بر لب می‌نشانند و به یکدیگر در این‌باره تهنیت می‌گویند.
برخی شاید تصور کنند دلیل خرسندی رهبران چین به خاطر تخفیف خرید نفت از جمهوری اسلامی است اما این در برابر دلایل دیگر شادمانی چینی‌ها چیزی نیست. اگر کل ارزش خرید نفت از جمهوری اسلامی از طرف شرکت‌های چینی در بالاترین سطح در سال به ۵۰میلیارددلار برسد و از این رقم حتی ۲۰درصد تخفیف بگیرند ارزش تخفیف نفت به ۱۰میلیارد دلار می‌رسد. این میزان دلار در برابر حجم دادوستد چین با دیگر کشورها بسیار ناچیز است و بود و نبود آن در برابر تولید ناخالص داخلی این کشور نیز عددی به حساب نمی‌آید.
کارشناسان مسائل جهان امروز باور دارند دلیل اصلی خوشحالی رهبران چین از خواندن داستان ایران و غرب این است که جمهوری اسلامی گویا آخرین روزنه‌های باقیمانده برای ترک مخاصمه با این منطقه را نیز می‌بندد.
رهبران چین نیک می‌دانند ایران حتی در شرایط ضعیف شده نیز در منطقه یک قدرت به حساب می‌آید و در صورتی که این قدرت به دانش روز و سرمایه مالی و همکاری با غول‌های نفتی تجهیز شود به سرعت پیش می‌رود. برای رهبران حزب کمونیست چین اما این اتفاق خوشایندی نیست و علاقه‌مندند ایران همچنان ضعیف بماند و به آنها بیش از پیش وابسته شود.
این یک حقیقت گزنده است که جمهوری اسلامی در شرایط حاضر و به دلیل امتناع کشورهایی مثل کره‌جنوبی، ژاپن و برخی کشورهای اروپایی از خرید نفت ایران چاره‌ای ندارد جز اینکه نفت را به چین بفروشد و به این ترتیب تخم‌مرغ‌های صادرات نفت به یک سبد ریخته می‌شود.
چین در نبرد بزرگ با آمریکا به کشورهایی نیاز دارد تا بخشی از نیروی آمریکا را در برخوردهای اصطکاکی زائل کنند و کدام کشور بهتر و نیرومندتر از ایران. اینگونه است که رهبری چین حتی زیر فشارهای غربی نفت ایران را خریداری می‌کند تا درجه وابستگی ایران به درآمد ارزی برگشت داده شده از چین روندی فزاینده یابد.
در صورتی که به اندازه تجارت خارجی جمهوری اسلامی با چین زیر ذره‌بین برود و نسبت آن با کل تجارت خارجی ایران مقایسه شود، خواهیم دید چینی‌ها انحصار این بخش را نیز در اختیار دارند. این روزها کالاهای چینی از در و دیوار بازارهای ایران بالا می‌روند و این یک هشدار است. استقلال ایران نباید در این مسیر کمرنگ شود.
