چالش اتصال اینترنتی در قطارهای اروپا
جهان صنعت_نشریه پولیتیکو در گزارشی به چالش اتصال اینترنتی در قطارهای اروپا پرداخته است. این نشریه در گزارش خود آورده است: فرض کنید در تابستان بروکسل، سوار قطاری شده‌اید و قصد دارید در مسیر حرکت در اروپا، لپ‌تاپ‌تان را باز کرده و فهرست کارهای‌تان را انجام دهید اما وایفای داخل قطار برنامه دیگری دارد. ایمیل‌ها ارسال نمی‌شوند، صفحات باز نمی‌شوند و تماشای آنلاین؟ فراموشش کنید.
شرکت‌های ریلی اروپایی اغلب اتصال اینترنت در قطار‌ها را به‌عنوان یک مزیت تبلیغ می‌کنند اما برای بسیاری از مسافران، این تجربه بیشتر آزمونی برای صبوری است تا بهره‌وری.
لوک کیهو، تحلیلگر صنعت در شرکت اطلاعات ارتباطی «اوکلا» به پولیتیکو می‌گوید: «عملکرد و کیفیت وایفای در قطارهای اروپایی بسیار ضعیف است.»
سرعت بالای حرکت قطار باعث می‌شود که آنتن‌های وایفای در واگن‌ها، یا تلفن همراه شما، به‌سختی بتوانند اتصال پایداری را با دکل‌های مخابراتی در حال تغییر حفظ کنند.
کیهو می‌گوید: «اگر قطاری با سرعت ۲۰۰کیلومتر در ساعت حرکت کند، دستگاه ممکن است هر ۴۵ تا ۶۰ثانیه از محدوده یک دکل عبور کند که این تغییر بسیار سریعی است.» او می‌افزاید: «این مساله چالشی فنی به نام اثر داپلر ایجاد می‌کند.»
این پدیده زمانی رخ می‌دهد که حرکت سریع، فرکانس سیگنال را تغییر می‌دهد، مانند زمانی که صدای آژیر تغییر تُن می‌دهد و این می‌تواند در حفظ اتصال پایدار مشکل ایجاد کند.
در قطارهای شرکت راه‌آهن فرانسه(SNCF)، مسافرانی که وارد وایفای می‌شوند، با پیامی روبه‌رو می‌شوند: «به‌دلیل پوشش ناکافی و سرعت قطار، کیفیت وایفای ممکن است با آنچه در خانه تجربه می‌کنید متفاوت باشد.» همچنین توصیه می‌شود از تماشای آنلاین ویدئو خودداری شود زیرا «باعث محدود شدن پهنای باند می‌شود.»
موانع طراحی کابین‌ها و تاثیرات ساختاری بر اتصال اینترنت
وایفای ضعیف در قطار تنها به سرعت حرکت یا تعداد دکل‌ها مربوط نمی‌شود. بسیاری از واگن‌ها اساسا طوری طراحی نشده‌اند که به سیگنال‌های رادیویی اجازه ورود بدهند. کیهو می‌گوید: «بسیاری از قطار‌ها به‌‌طور سنتی از شیشه‌هایی با پوشش فلزی یا شیشه‌های با انتشار کم استفاده می‌کنند که ذاتا برای عبور سیگنال مناسب نیستند.»
این ساختار باعث می‌شود که کابین قطار شبیه به یک قفس فاراده عمل کند، یک زره الکترومغناطیسی که سیگنال‌های بی‌سیم را مسدود می‌کند، مشابه همان اتفاقی که هنگام قطع تماس در آسانسور رخ می‌دهد یا جلوی نشت اشعه در مایکروویو را می‌گیرد.
سخنگوی شرکت راه‌آهن بلژیک(SNCB)، تام‌گیوم می‌گوید: این شرکت سال گذشته از راه‌اندازی وایفای در قطارهای خود صرف‌نظر کرد، به‌دلیل «هزینه بالای اجرایی و پوشش ناکافی توسط اپراتور‌های مخابراتی.»
در عوض SNCB تصمیم گرفت مسوولیت را به شرکت‌های مخابراتی واگذار کند درحالی‌که خود اقدام به سرمایه‌گذاری برای حذف پوشش شیشه‌ای ضدسیگنال در واگن‌ها کرد. گیوم می‌گوید: «اپراتور‌های مخابراتی باید کیفیت و پوشش سیگنال در اطراف زیرساخت ریلی را بهبود دهند.»
موانع طبیعی، تونل‌ها و عقب‌ماندگی فناوری در برخی کشور‌ها
قوانین فیزیکی فرکانس‌های رادیویی نیز شناخته‌شده هستند: باندی که معمولا برای G 5 در اروپا استفاده می‌شود، برای عبور از میان درختان و پوشش‌های گیاهی مناسب نیست، مسائلی که اغلب در حاشیه خطوط ریلی دیده می‌شوند. این امر، رسیدن سیگنال به کابین یا کاربر تلفن همراه را دشوارتر می‌کند؛ درحالی‌که در فناوریGا۴، اگرچه فرکانس‌های پایین‌تر داده کمتری انتقال می‌دهند اما برد بیشتری دارند و موانع را بهتر تحمل می‌کنند. کیهو می‌افزاید: «هر تابستان در داده‌های ما کاهش چشمگیر عملکرد شبکه موبایل در مناطقی با پوشش گیاهی سنگین دیده می‌شود.» اگر هزاران تونل موجود در شبکه ریلی اروپا را هم اضافه کنیم، مشخص می‌شود که ارائه وایفای قابل‌اعتماد در قطارهای این قاره کار ساده‌ای نیست، هرچند برخی کشور‌ها عملکرد بهتری نسبت به بقیه دارند.
سوئیس در این زمینه پیشتاز است؛ سرعت وایفای در قطارهای این کشور تقریبا ۳۰برابر بیشتر از اتریش و هلند است. در نمونه‌برداری شرکت اوکلا، سوئیس تنها کشوری بود که توانست از مرز متوسط سرعت دانلود ۲۵مگابیت بر ثانیه عبور کند که حداقل معیار برای استفاده قابل‌قبول از اینترنت محسوب می‌شود.
استفاده از ماهواره برای بهبود اتصال در قطارهای اروپایی
به‌گزارش اقتصادآنلاین، برخی اپراتور‌های ریلی اکنون نگاه خود را به آسمان دوخته‌اند تا اتصال اینترنتی بهتری در قطار‌ها فراهم کنند و با استفاده از ارائه‌دهندگان خدمات ماهواره‌ای، خلأ پوشش در مسیر‌های ریلی را جبران کنند.
شرکت راه‌آهن چک در حال آزمایش با شبکه استارلینک متعلق به ایلان ماسک است، درحالی‌که گفته می‌شود شرکت راه‌آهن فرانسه (SNCF) نیز، هم به این شبکه آمریکایی و هم به رقیب فرانسوی-بریتانیایی آن، یوتل‌ست، چشم دوخته است SNCF در پاسخ به درخواست اظهارنظر پولیتیکو، پاسخی ارائه نکرد.
کیهو می‌گوید: «درحالی‌که اتصال ماهواره‌ای در خطوط هوایی، به دلیل آسمان باز و نزدیکی به مدار، عملکرد خوبی دارد اما این راهکار یک «راه‌حل ضدگلوله» نیست بلکه مکملی برای مجموعه راهکار‌های اتصال به‌شمار می‌رود.»
او اضافه می‌کند: «بیشتر تمرکز‌ها بر رساندن سیگنال به قطار است اما فراموش کرده‌اند که رساندن سیگنال به درون قطار هم به همان اندازه اهمیت دارد.»
ضعف در تجهیزات و استاندارد‌های وایفای؛ چالشی نادیده
تجهیزات وایفای و استاندارد‌های پشتیبان آن نقش مهمی در کیفیت واقعی اتصال ایفا می‌کنند. در نمونه‌های بررسی‌شده توسط اوکلا در لهستان، کشوری که از نظر عملکرد در انتهای جدول قرار دارد، مشخص شد که قطار‌ها همچنان از وایفای نسل چهارم (Wi-Fi) استفاده می‌کنند؛ استانداردی که در سال ۲۰۰۹ معرفی شده و پهنای باند و سرعت بسیار کمتری نسبت به نسل‌های جدیدتر دارد.
گیوم از SNCB می‌گوید: «چه اپراتور‌ها روتر‌ها را ارتقا دهند و چه پنجره‌ها را، اگر پوشش شبکه‌ای وجود نداشته باشد، سیگنال موبایل هم در داخل قطار نخواهد بود، صرف‌نظر از اینکه از چه فناوری استفاده شود.» و اگر قصد دارید با استفاده از هاتسپات گوشی خود، مشکل وایفای ضعیف را دور بزنید، بهتر است دوباره فکر کنید. کیهو هشدار می‌دهد: «اگر همه افراد شبکه وایفای شخصی خود را پخش کنند، با چالش بزرگ تداخل سیگنالی مواجه خواهیم شد.» وایفای قطار‌ها همچنان ناکارآمد است و اتصال اینترنتی بدون وقفه در مسیر‌های ریلی اروپا همچنان در آینده‌ای نزدیک، یک هدف دست‌نیافتنی خواهد بود.
