پزشکیان باید تغییر راهبرد دهد
محمدصادق جنان صفت
تضعیف نهاد دولت در جمهوری اسلامی پس از آرای چشمگیر رای‌دهندگان به سیدمحمد خاتمی در انتخابات ریاست‌جمهوری در دوم خرداد۱۳۷۶ در دستور کار قرار گرفت. اندیشه انتقال قدرت از نهاد دولت به مجلس و دیگر نهادهای حاکمیتی در هشت‌سال فعالیت دولت اصلاحات در دستور کار بود و کار به جایی رسید که خاتمی اعتراض کرد و گفت دولت کاره‌ای نیست. با اینکه محمود احمدی‌نژاد از سوی جناح حاکم بر اداره کشور تایید شده بود اما وی نیز در دور دوم ریاست خود با برخوردهای شدید روبه‌رو و دولت باز هم ضعیف شد. شورای نگهبان و دیگر نهادهای بالاتر از دولت با این اندیشه بود که دولت حسن روحانی را نیز در مسیر کاهش اختیارات در فشار قرار دادند. مسعود پزشکیان کاندیدای دور چهاردهم ریاست‌جمهوری در همان روزهای پس از پیروزی با تاکید بر اینکه برنامه‌ای ندارد و می‌خواهد برنامه هفتم را اجرایی کند و نیز با تاکید بر دولت وفاق و استفاده از هر نیرویی در دولت و ریاست‌جمهوری دست خود را بالا برد.
پزشکیان حالا پس از ۱۴ماه ریاست بر قوه مجریه بیشتر از اینکه در نهاد ریاست‌جمهوری بماند و از کاربلدهای هر رشته از کار برای تعیین راهبردهای کارآمد کمک بگیرد ترجیح می‌دهد در مکان‌های گوناگون سخنرانی کند و در هر سخنرانی نکاتی را بازگو می‌کند که از سوی جناح‌های سیاسی گوناگون با پرسش روبه‌رو می‌شود. وی در جایی می‌گوید در حالی که ایران روی گنج ثروت خوابیده است اما ایرانیان گرسنه هستند یا می‌گوید همسایه‌های ایران از کشور ما جلو زده‌اند که مورد عتاب جناح قدرت قرار می‌گیرد. او سخنانی می‌گوید که جناح از قدرت افتاده که هنوز تا اندازه‌ای افکار عمومی را در اختیار دارد نیز خرسند نمی‌کند.
پزشکیان در تنظیم بازار کالاهای اساسی نیز به دلیل نبود منابع ارزی گیر افتاده و به چشم می‌بیند نرخ تورم هر ماه که سپری می‌شود با شتاب بالا می‌رود ولی کاری از دستش برنمی‌آید. دولت پزشکیان منابع لازم را برای عبور دادن اقتصاد از کم رشدی در اختیار ندارد و دراین زمینه نیز مستاصل شده است.
در حالی که پزشکیان در حل مسائل کلان اقتصادی درمانده شده و هر سازمان و وزارتخانه ساز خود را می‌زند در داستان سیاست خارجی کیش‌ومات است.
داستان سیاست خارجی اصولا در جایی دیگر نوشته می‌شود و وی در این‌باره اختیاری ندارد. اتفاقا درست از همین‌جاست که کسب‌وکار ایرانیان آسیب دیده و هر روز بدتر از روز پیش می‌شود و او نمی‌تواند کاری کند. به‌نظر می‌رسد پزشکیان نیک می‌داند اگر سیاست خارجی به روال عادی نیفتد اقتصاد ایران در مسیر عبور از بحران قرار نمی‌گیرد اما این را هم می‌داند که کاری از دستش برنمی‌آید.
پزشکیان در وضعیتی است که به هر دلیل باید چهارسال ریاست خود بر قوه مجریه را تمام کند و در ادامه راه تغییر اساسی در راهبردهای خود داشته باشد. شهروندان امروز و فردا او را جزئی از حاکمیت می‌دانند و داوری‌ها بر همین اساس است. بهتر است رییس دولت چهاردهم کمی به خود استراحت داده و در نهاد بماند و اندیشه کند که از این وضعیت خارج شود.
