29 - 12 - 2017
پای شپش به مدارس باز شد
شیدا ملکی- روپوش صورتیرنگ مدرسه بر تن دارد و گلدوزی روی مقنعهاش نشان میدهد کلاس دوم دبستان است. روی نیمکت داروخانه نشسته و گریهاش بند نمیآید. بیصدا دانههای درشت اشک از چشمهایش میریزد و مادرش در حالی که هر چند لحظه یک بار به او نگاه میکند به پزشک داروساز داروخانه میگوید: «از دیروز که متوجه شد شپش گرفته فقط گریه میکنه و حتی حاضر نیست لباس مدرسه رو عوض کنه. مادر همکلاسیش میگه موهاشو بتراشیم اما خودش مدام گریه میکنه و اجازه نمیده مقنعهاش رو دربیارم.»
دختربچه همچنان گریه میکند و در حالی که به پیشخوان داروخانه نزدیک میشود به داروساز میگوید: «به خدا من حموم میرم. موهامم میشورم. الان دوستام بفهمن دیگه باهام حرف نمیزنن. اونا که باور نمیکنن من کثیف نیستم. یکی از دوستام که شپش گرفت بچهها تو مدرسه خیلی مسخرهاش کردن.»
شپش بار دیگر در مدارس و مراکز آموزشی گسترش پیدا کرده است و این موضوع نهتنها خانوادهها بلکه مسوولان آموزشی را نگران کرده است. یکی از اصلیترین دلایل گسترش این مشکل بین مدارس و مراکز آموزشی سکوت ناقلان این بیماری در شرایطی است که به سادگی میتوان آن را کنترل کرد.
شپش محدود به یک منطقه شهری خاص نیست و نمیتوان اظهار کرد چون امکانات بهداشتی در یک منطقه محدود است و دسترسی به آن ندارند. بنابراین شپش گسترش پیدا کرده در مدارس گاهی حتی حاصل تظاهر و رفتارهای بیثباتی است که تلاش میکنند خود را در زندگی شهرنشینی امروز با مراقبت از حیوانات خانگی گاه هویت حمایت از حیوانات کسب کنند؛ هویتی که نهتنها پایه و اساس واقعی ندارد بلکه حیوان خانگی تبدیل به ویترین جلب توجه شده است. پزشکان پوست و مو معتقدند بسیاری از افرادی که مبتلا به شپش شدهاند قربانی بیتوجهی به روشهای مناسب نگهداری از حیوانات هستند. به هر روی اگر بناست حیوانی خانگی را مورد حمایت قرار دهیم در نتیجه باید همه اصول مربوط به آن را نیز مورد توجه قرار دهیم.
sheidamaleki.journalist@gmail.com
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد