18 - 04 - 2021
پایان عصر کاستروها
BBC- رائول، برادر فیدل کاسترو، از سمت خود به عنوان دبیر نخست حزب کمونیست کوبا کنارهگیری کرد تا پس از بیش از شش دهه این حزب بدون سایه کاستروها در راس خود، وارد فصل جدیدی شود.
رائول یکی از نخستین رهبران انقلاب کوبا بود که رهبری آن را فیدل کاسترو در سال ۱۹۵۹ در کنار کسانی چون چهگوارا بر عهده داشتند و با براندازی دولت وقت کوبا، نظام کمونیستی این کشور را پایهریزی کردند. استعفای او اگرچه قابل پیشبینی بود اما رسمیت یافتن آن نقطه عطفی در تاریخ انقلاب کوبا محسوب میشود چرا که این کشور در شش دهه گذشته همواره در سایه نام این دو برادر بوده است.
رائول کاستروی ۸۹ ساله جمعه شب گذشته در سخنان افتتاحیه کنگره حزب کمونیست کوبا گفت رهبری حزب را به نسل جوانی میسپارد که سرشار از شفقت و روحیه ضدامپریالیستی است. وی افزود از اینکه رهبری حزب را به کسانی که چندین دهه تجربه ارتقای جایگاه در ردههای حزبی را دارند، راضی است. کاسترو در جمع صدها هیات حزبی که در کنگره حزب کمونیست کوبا در هاوانا گرد هم آمدند، اظهار کرد: به ذات قوی و مثالزدنی و معرفت هموطنانم باور دارم. تا زمانی که زندهام آماده هستم تا از سرزمین پدری، انقلاب و سوسیالیسم دفاع کنم.
کاسترو در سال ۲۰۱۸ و پس از آن از عنوان رییسجمهوری کوبا کنارهگیری کرد که برای دو دوره در این سمت بود. «میگوئل دیاز کانل برمودز» جای وی را به عنوان رییسجمهوری کوبا گرفت. هنوز هیچ فردی برای رهبری حزب کمونیست کوبا در نظر گرفته نشده اگرچه کاسترو خودش اعلام کرد که انتظار دارد برمودز یک بار دیگر جای او را بگیرد.
اظهارات کاسترو یک تغییر تاریخی برای کشور است که از انقلاب ۱۹۵۹ در کوبا خودش یا برادرش فیدل در راس امور بودند. فیدل کاسترو در ۲۰۱۶ درگذشت. رائول متولد ۳ ژوئن ۱۹۳۱ بزرگشده هاوانا است و در همین شهر هم به مدرسهای که مبتنی بر آموزههای «انجمن عیسوی» بود، رفت. او پس از اتمام دبیرستان در دانشگاه پایتخت اقتصاد خواند. رائول یکی از طراحان اصلی حمله ناموفق سال ۱۹۵۳ به پایگاه نظامی مونکادا در سانتیاگو د کوبا بود که طی آن او و فیدل کاسترو قصد داشتند حکومت ژنرال باتیستا را سرنگون کنند.
در پی این حمله چریکی او بازداشت و به تحمل ۱۳ سال زندان محکوم شد اما با مشمول عفو شدن در سال ۱۹۵۵ از زندان آزاد و به جای آن به مکزیک تبعید شد. آنجا بود که رائول با ارنستو چهگوارا آشنا شد و او را به برادر خود، فیدل، معرفی کرد. به این لحاظ، رائول را میتوان یکی از معماران اصلی انقلاب کوبا دانست. رائول یک سال بعد یعنی در دسامبر سال ۱۹۵۶ به کوبا برگشت. او سوار کشتی به نام گرانما شد که حامل گروهی از یاران تبعیدی فیدل کاسترو به نام جبهه ۲۶ ژوئیه بود. آنها با عملیات پارتیزانی که از کوههای سیهرا ماسترا شکل میگرفت، بالاخره موفق شدند حکومت ژنرال باتیستا را سرنگون و او را ناچار به فرار کنند.
پس از آن فیدل کاسترو به عنوان نخستوزیر جدید کوبا سوگند یاد کرد و رائول را به فرماندهی نیروهای نظامی انقلاب منصوب کرد؛ سمتی که رائول کاسترو تا سال ۲۰۰۸ بر عهده داشت. فیدل کاسترو از سال ۱۹۶۵ که حزب کمونیست کوبا ساختار جدیدی به خود گرفت تا سال ۲۰۱۱ دبیرکل حزب بود و سمت دبیری دوم به رائول تعلق داشت. رائول کاسترو در سال ۲۰۱۱ به سمت دبیر اولی حزب ارتقا یافت؛ سمتی که از آن به عنوان پرنفوذترین مقام سیاسی در کوبا یاد میشود.
اگرچه رائول کاسترو بخش اعظم حضور سیاسی خود را در سایه برادرش «فیدل بزرگ» گذراند اما در دوران ریاستجمهوری خود که ابتدا به صورت موقتی در سال ۲۰۰۶ و سپس به صورت رسمی از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸ ادامه یافت. او علاوه بر میزبانی از پاپ فرانسیس، رهبر کاتولیکهای جهان در سال ۲۰۱۵ با باراک اوباما، رییسجمهوری وقت آمریکا دست داد تا دنیا را به آب شدن یخ روابط هاوانا- واشنگتن امیدوار کند؛ روابطی که برای بیش از ۶۰ سال خصمانه بوده است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد