27 - 02 - 2020
ویروس تقلیلگرایی
محمدصادق جنانصفت*- حال و روز ایرانیان در نیمه دوم سال ۱۳۹۸ خوش نبوده و نیست و روزهای ناشاد و ناشادابی را سپری میکنند مثل افزایش ناگهانی قیمت بنزین و پیامدهای آن، سرنگونی هواپیمایی که مرگ گروهی از نخبگان ایرانی را رقم زد و حالا اوجگیری و آدمکشی ویروس کرونا رخدادهاییاند که اندوه را به سرزمین ایران آوردهاند.اوج این رخدادها و نیز داستان FATF نشان میدهد ناراحتی ایرانیان به رفتار مدیران ادارهکننده سیاست و اقتصاد برمیگردد. یکی از رفتارهای آزاردهنده مدیران ویروس تقلیلگرایی یا کمنمایی است. به طور مثال در حالی که فرماندهان اقتصاد ایران به جای آنکه برای متقاعد کردن مخالفان پیوستن ایران به FATF پافشاری کنند و راه را برای فشار بیشتر برکسبوکار ایرانیان ببندند، با کمنمایی پیامدهای قرار گرفتن در فهرست سیاه این نهاد میگویند اتفاقی نمیافتد.
بیماری تقلیلگرایی در داستان سقوط هواپیمای اوکراینی و گفتن عباراتی مثل اینکه از این اتفاقها در همه جای دنیا میافتد و درنگ در ارائه اطلاعات دقیق و درست از این رخداد به ذینفعان برای کشور دردسر درست شد. بیماری تقلیلگرایی حالا در داستان تلخ و گیجکننده ویروس کرونا تکرار میشود. رییس دولت با قاطعیت از اینکه باید همه چیز از شنبه به حالت عادی برگردد سخن میگوید که گویی میخواهد یک برگ کاغذ را از روی میز برداشته و به داخل کشوی همان میز بگذارد.
شهروندان ایرانی تجربه تلخ رفتار بر پایه بیماری تقلیلگرایی در دولتهای نهم و دهم را هنوز در یاد دارند و از ترس برگشت آن اندیشه بود که در دو انتخابات ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ به کاندیدایی رای دادند که گمان میکردند از کمنمایی رخدادها خودداری خواهد کرد. شهروندان ایرانی یادشان هست رییس دولتهای نهم و دهم هشت سال تمام با تقلیل دادن تنگناها به اندازه سواد و تواناییهای مدیریتی خود و دولتش اقتصاد ایران را به بدترین روزها رساند.
او تورم رشدیابنده را مهم ندانست، کاهش رشد اقتصادی را ندید و گفت اهمیت ندارد و خوابیدن فعالیتها در عسلویه را کماهمیت پنداشت. بیماری تقلیلگرایی که بر جسم و جان دولت احمدینژاد افتاده بود چشمهای دولت و فرماندهان را بر زخمهای تحریم بست و با کوچکنمایی تحریمها آن را نادیده گرفت. احمدینژاد حتی تصریح کرد قیمت نفت حتی اگر به ۵ دلار برسد، اقتصاد را اداره خواهد کرد.
بیماری تقلیلگرایی و سادهسازیهای غیرقابل باور مسائل مهم از سوی او در یک دوران چند ساله همه ارکان جامعه مثل سیاست داخلی، سیاست خارجی، اقتصاد، فرهنگ و امور اجتماعی را از تعادل نسبی قبلی خارج کرد و فسادهای گسترده درست کرد. شوربختانه و با کمال تاسف باید گفت دولت دوم آقای روحانی در دو سال تازه سپری شده راه را برای برگشت بیماری تقلیلگرایی هموار کرده است. این یک واقعیت تلخ است که فرماندهان اقتصاد ایران به دلایل گوناگون به این بیماری اهمیت نمیدهند و نمیبینند که اقتصاد ایران به بیماری کمخونی دچار شده و به آهستگی به یک جزیره تبدیل میشود و کیک تولید کوچک و کوچکتر میشود.
این فرماندهان اقتصاد ایران بیماری تقلیلگرایی را همانند همتایان خود در دولتهای نهم و دهم عادی تلقی کرده و همین بینش را به کل دولت و به ویژه به رییس دولت سرایت میدهند. این گونه است که خطر فرورفتن ایران در گرداب FATF را ساده فرض کرده و اخراج ایران از بازار نفتوگاز را نمیبینند و به اداره روزمره سازمانهای خود مشغول شدهاند. یک فرمانده اقتصاد با کمنمایی و کوچک نشان دادن ابعاد و آثار مالیاتستانی به هر روش و با هر دلیل غیرکارشناسی، انگیزه انباشت سرمایه و ثروت را از شهروندان زایل میکند و یک فرمانده با کمنمایی درباره آثار «اوراقی کردن» بودجه درآمدهای خیالی درست میکند و یک فرمانده دیگر با استناد به دوستی اثباتنشده یک کشور با یک حزب میگوید ایران در فهرست سیاه قرار نمیگیرد.
به نظر میرسد شوربختانه این درد افتاده به جان دولت دوم روحانی مداوا شدنی نیست چون بیماران این درد را انکار میکنند و نمیخواهند داروی شفابخش را بخورند. بیماری کرونا را با تقلیلگرایی به یک معضل تبدیل نکنیم و پیامدهای محاصره ایران از سوی همسایهها را با کمنمایی به دردسر تبدیل نکنیم.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد