26 - 06 - 2022
هزینه بالای یک پیروزی
یک ضربالمثل دیرین ترکی وجود دارد که میگوید کشتیگیر بازنده، همیشه خواهان بازی دیگر است. میتوان این ضربالمثل را برای توصیف وضعیت
روز به روز ترسناکترِ ترکیه سالهای اخیر تحت حکومت رجب طیب اردوغان به کار برد. اردوغان بدون تردید سیاستمداری موثر و زیرک است چراکه در ابتدا برنامه و سیاستی را ارایه داد که هم برای بخشهای سنتی جامعه ترکیه جذاب بود و هم برای بخشهای مدرنتر، هم برای افراد مذهبی و هم برای طبقات سکولارتر و هم برای ترکها و هم برای دیگر اقلیتها و به ویژه کردها.حزب عدالت و توسعه آقای اردوغان یا AKP 13 سال است قدرت را در اختیار دارد و خودش ۱۰ سال سکاندار رهبری بوده است اما آقای اردوغان هیچگاه خود را یک دموکرات غریزی و اصیل نشان نداد که به قواعد و اصول قانون احترام میگذارد یا به مانند یک دموکراسی حقیقی از قدرت کناره میگیرد. تجربیات نشان داده است هرگونه عقبنشینیاش همواره برای دور زدن موانع بوده است و پیشبرد اهداف خود با وسایل دیگر. در انتخابات عمومی ژوئن امسال اردوغان امیدوار بود تا با کسب اکثریت مطلق بتواند امکان تغییر قانون را به دست آورد و پست تشریفاتی رییسجمهور را که اکنون در اختیار دارد به پستی اجرایی و اصلی بدل کند. با این حال نقشههایش بر آب رفت و رایدهندگان، اکثریتی را که این حزب تا این زمان از آن برخوردار بود از آنها گرفتند، اردوغان از نه شنیدن بیزار است و از اینرو کشور خستهاش را روز یکشنبه گذشته دوباره پای صندوقهای رای کشاند و این بار اکثریتش را دوباره به دست آورد. با این حال مساله این است که وی چگونه به این پیروزی دست یافت. پاسخ آنی این است که او ائتلاف شکل گرفته بعد از انتخابات ژوئن را که حکومتی نسبتا با ثبات به کشور بخشیده بود تضعیف و زمینه را برای شکست این ائتلاف فراهم کرد تا بتواند شانس دومش را آزمون کند.اردوغان در سالهای حکمرانیاش، تقلیل و تضعیف یک به یک همه مراکز مستقل قدرت را دنبال کرده است. وی در حرکتی هرچند تا حدی ضروری ارتش ترکیه را سر جایش نشاند اما شیوهای که به کار گرفت روش مشکوکی بود. با متحد پیشین و ساکتش یعنی جنبش فتحالله گولن هم از در دشمنی در آمد و در رسانهها و آموزشوپرورش نفوذش را قطع کرد. حزب خود اردوغان هم از این تحکیم قدرت بی نصیب نمانده است. جدای از انتقادات گاه و بیگاه رییسجمهور سابق عبدالله گل از تقسیم کارها و همچنین مباحثاتی که در یک سازمان دموکراتیک سالم غالبا رخ میدهد، نشانی نبوده است. یکی از اعضای سابق AKP اخیرا در یادداشتی نوشته است که فرآیند پاکسازی معتدلها و جایگزینی آنها با چهرههای مذهبی محافظهکار از سالهای پیش آغاز شده است. وی مدعی شده است بدترین تحول در ماههای اخیر از سرگیری جنگ با PKK بوده است. فرآیند صلح، کجدار و مریز بوده و رقابت بین PKK با حزب دموکراتیک خلق کردها یعنی HDP احتمالا در از سرگیری حمله حکومت به جنگجویان PKK موثر بوده است. با این حال حتی اگر اردوغان مهندس نابودی صلح نبود از آن بهرهها برد چراکه دایما تصویری از کشور ارایه میدهد که توسط تروریستهای مختلف محاصره شده و در این راستا HDP را متهم میکرد که نماینده PKK است. چند بمب منفجرشده وحشتناک در ترکیه و همچنین حضور نیروی هوایی ترکیه در سوریه این پیام را تقویت کرد که خشونت، ترکیه را محاصره کرده است و این کشور برای رهایی از این وضعیت به دستان نیرومندی نیازمند است.رییسجمهور اردوغان اکثریتش را دوباره کسب کرد اما در این فرآیند ترکیه آسیب دید. نهادهای مستقلش تحلیل رفتند، قواعد قضایی اش مورد بیاعتنایی قرار گرفتند، روابط بین ترکها و کردها آسیب دیده و دوباره وارد جنگی شده است که گمان میرفت به پایان رسیده است. متاسفانه گویا این انتخابات نشانگر ورود ترکیه به مسیری آرام نخواهد بود.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد