12 - 04 - 2020
هراس کارگران کشور
گروه صنعت – امنیت شغلی، روابط کاری و شوراهای کارگری و معیشت کارگر سه ضلع اصلی جامعه کارگری است از این رو اگر نیروی کار هر کشوری که بالاترین سربازان تاخت و تاز صنعتی آن کشور به شمار میآیند، دارای امنیت شغلی باشند، میتوان به پیشرفت اقتصاد امیدوار بود. این روزها شمار قابل اعتنایی از صاحبان و مدیران بنگاههای اقتصادی، صنعتی و بازرگانی خصوصی با نگرانی و اندوه شاهد ازهمگسیختگی سرسامآور در حوزه کسبوکارشان هستند. مدیران بنگاههای دولتی و خصولتی اما به دلیل اینکه به هر حال حمایتهای دولت و نهادها را دارند کمتر نگران شدهاند اما به هر حال آنها نیز با بلاتکلیفی مواجهاند. با وجود تمایل درونی و آرزویی که همه ایرانیان دارند و میخواهند که بنگاههای اقتصادی و صنعتی ایران در بهترین سطح فعالیت کنند و فایده فعالیتهای آنها به ایران و ایرانیان برسد، متاسفانه واقعیتها خلاف این آرزو را نشان میدهند. بنگاههای ایرانی چرا با چنین روزگاری مواجه شدهاند و چرا زندگی بنگاههای سالم و غیررانتجو در وضعیت نامساعد قرار گرفته است؟ این بههمریختگی، سلامت و تضمین شغل کارگران را نیز به خطر انداخته است.
وقتی دلایل جابهجاییهای شغلی و نگاه شاغلان به بازار کار در ایران بررسی میشود، نگرانیها خود را نشان میدهد. اینکه موقتی بودن شغل، بزرگترین و مهمترین دلیل ترک کار در بازار کار ایران باشد و بیشترین میزان جابهجاییها به این دلیل اتفاق بیفتد، خبر از مسائلی میدهد که در عمق اقتصاد وجود دارد و آثار نابسامانیهای اقتصادی در بازار کار خودنمایی میکند.
اینکه افراد از فردای شغلی خود اطمینان نداشته باشند و دائما فکر اخراج و از دست رفتن شغل به عنوان یک دغدغه و معضل فکری با آنها همراه باشد و مانند یک کابوس بازار کار را آزار دهد، موضوعی است که بیش از ۹۳ درصد کل بازار کار ایران را به خود مشغول کرده و نوعی افت شدید تاریخی امنیت شغلی را برای شاغلان رقم زده است. حال ممکن است شما یک نیروی کار ساده باشید یا دارای پست مدیریتی. در هر صورت فرقی ندارد، چون هیچ یک از این ردههای شغلی، تضمینی برای بقا ندارند.
ترک شغل ۸/۱ میلیون نفر در ۵ سال گذشته
طی پنج سال گذشته، بالغ بر یک میلیون و ۸۰۸ هزار و ۴۰۰ نفر شغل خود را ترک کردند که در این میان، «موقتی بودن شغل» نخستین عامل ترک شغل محسوب میشود. جدیدترین آمار از علت ترک شغل نشان میدهد در طول پنج سال گذشته یک میلیون و ۸۰۸ هزار و ۴۴۷ نفر شغل خود را ترک کردهاند.
بر اساس جدیدترین اطلاعات، نتایج آمارگیری نیروی کار، افراد بیکاری که در پنج سال گذشته شاغل بودند، عمدتا به ۱۳ دلیل مجبور به ترک شغل خود شدند که «موقتی بودن کار» بیشترین عامل ترک شغل بوده است به این ترتیب که ۴۵۱ هزار و ۵۵۷ نفر به دلیل موقتی بودن کار، شغل خود را ترک کردند.
«پایین بودن درآمد» همچنین طی پنج سال گذشته دومین عامل ترک شغل بوده است؛ از کل جمعیت ۸/۱ میلیونی بیکار شده، ۲۹۴ هزار و ۱۹۰ نفر به دلیل درآمد پایین، همکاری خود را قطع کردند.
پس از آن «اخراج یا تعدیل نیرو» سومین عامل ترک شغل اعلام شده است به طوری که ۲۵۲ هزار و ۹۵۵ فرد شاغل طی پنج سال گذشته با تعدیل نیرو از سوی کارفرما، مواجه شدند.
چهارمین عامل ترک شغل افراد شاغل، «تعطیلی دائمی محل کار» بوده است که ۱۲۶ هزار و ۹۸۶ نفر به این دلیل به زمره بیکاران پیوستند. علت ترک شغل ۹۳ هزار و ۷۵۸ نفر از شاغلان نیز «فصلی بودن کار» بوده است که بیشترین عامل ترک شغل را به خود اختصاص میدهند.
بیکاران قبلا شاغل در ۵ سال گذشته به تفکیک علت ترک شغل
بر اساس این گزارش، جابهجایی محل کار، تحصیل، مسائل خانوادگی، مهاجرت، بازنشستگی، کهولت سن و بیماری از دیگر عوامل ترک شغل محسوب میشوند.
۹۶ درصد از بیکاران از «مقرری بیمه بیکاری» استفاده نمیکنند
از مجموع جمعیت ۸/۱ میلیونی بیکار شده، طی پنج سال گذشته ۸۹۰ هزار و ۸۱۵ نفر در مشاغل خدماتی، ۷۹۰ هزار و ۴۹ نفر در مشاغل صنعتی و ۱۱۹ هزار و ۹۲ نفر در بخش کشاورزی مشغول کار بودند.
به گزارش مهر، آمار ارائه شده نشان میدهد از کل جمعیت یک میلیون و ۸۰۸ هزار و ۴۴۷ نفری که شغل خود را طی پنج سال گذشته ترک کردهاند فقط ۶۴ هزار و ۳۶۴ نفر از بیمه بیکاری استفاده میکنند و یک میلیون و ۷۴۴ هزار و ۸۳ نفر مقرری بیمه بیکاری دریافت نمیکنند.
بر این اساس از بین افراد بیکار شده طی پنج سال گذشته فقط ۵/۳ درصد آنها از مزایای بیمه بیکاری استفاده میکنند و ۵/۹۶ درصد از این ظرفیت استفاده نمیکنند. البته ممکن است بخشی از این افراد پس از بیکار شدن، در فاصله کوتاهی وارد بازار کار شده باشند.
چالشبرانگیزترین مباحث شاغلان
علاوه بر دام قراردادهای موقت برای بازار کار ایران که واقعا به معضلی بزرگ و کهنه تبدیل شده است، موضوع مربوط به حقوق و دستمزدها نیز باعث میشود تا شما وادار شوید به امید یافتن موقعیتی بهتر، صندلی شغلی خود را ترک کنید و به محیط دیگری برای کار پا بگذارید.
متاسفانه موضوع مربوط به حقوق و دستمزد نیروی کار در طول یکی دو دهه اخیر به یکی از چالشبرانگیزترین مباحث بین شاغلان تبدیل شده است و این مبحث دائما بین نمایندگان کارگران و کارفرمایان وجود دارد. حقوقها در ایران پایین است و افراد نمیتوانند با حقوقهای دریافتی خود، هزینهها را تامین کنند بنابراین خانوارهای بسیاری دائما دچار چالش هزینه و درآمد هستند.
تولید رقابتی کاهش پیدا کرده
به گفته فتحالله بیات، رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور در حال حاضر بیش از ۱۳ میلیون کارگر بیمه شده تامین اجتماعی در کشور فعالیت میکنند که حدود ۱۲ میلیون نفر آنها دارای قراردادهای موقت و پیمانی هستند یعنی حدود ۹۶ درصد کارگران با قراردادهای موقت و پیمانی کار میکنند. اکثر این قراردادها سه ماهه و شش ماه هستند.
بیات با تاکید بر اینکه متاسفانه به دلیل رشد و توسعه قراردادهای موقت، تولید کار عالی، سطح بهرهوری و تولید رقابتی کاهش پیدا کرده است و این میتواند چالشی بزرگ برای اقتصاد باشد، افزود: امروز با رشد پدیده قراردادهای موقت به کرامت نیروی انسانی و اقدامات انگیزشی نیروی کار مانند آموزش، بهداشت، مسکن و… توجهی نمیشود.
رییس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی کشور چنین توضیح داد: از سال ۸۱ با جدیت به دنبال ساماندهی قراردادهای موقت کار بودیم به طوری که این موضوع در ادوار مختلف مجلس مطرح شد و مورد بررسی قرار گرفت تا حداقل قراردادهای کارهایی که ماهیت دائم دارند ساماندهی شوند اما متاسفانه از سوی بخش قابل توجهی از نمایندگان مجلس این موضوع مورد توجه قرار نگرفت.
وی عدم تعهد بسیاری از کارفرمایان نسبت به پرداخت حق بیمه کارگران را از دیگر معضلات این بخش میداند. در موارد بسیاری مشاهده شده کارگر یکسال در کارگاهی مشغول بوده اما فقط چند ماه برای وی حق بیمه پرداخت شده است. اخراج نیروی کار بیشترین سهم را در شکایت کارگران به هیاتهای حل اختلاف و ادارات کار دارد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد