4 - 01 - 2017
نگران انتخابات ریاستجمهوری نباشیم
علی عادلیفرد*- زمانی که رهبری انقلاب، حکیمانه، ورود احمدینژاد را به کارزار انتخابات منع کرد، دیگر نباید نگران انتخابات ریاستجمهوری بود.
اصلاحطلبی در کشور، روندی فراگیر و رو به رشد است که ابتدا کف جامعه آن را درک کرده و بعد از آن در گذر زمان و در سایه آزمون و خطا، کارگزاران و نخبگان آن را دریافته و به این موضوع باورمند شدند که نگاه مردم به حوزه سیاست، مترقیتر از آنهاست و باید همان راهی را بروند که مردم رفتهاند، بقا و ماندگاری دولت اصلاحات هم در این نکته نهفته بود که آنان زیرکانه، همین رویه و سرنخ را گرفتهاند. آنان سخنانشان را از جنس سخن مردم کوچه و بازار انتخاب کردند.
از همین رهگذر حتی مخالفان و شبهروشنفکران که پزهای روشنگرانه میدادند، هم به این مرحله از درک حقیقت رسیدند که تحریم صندوق و قهر انتخاباتی دیگر چارهساز آرزوهای تحققنایافته آنها نیست و اخرالدوا در واقع مشارکت در انتخابات است.
آنطرفتر هم در اردوگاه اصولگرایی، نگاه کنشگران سیاسی به تحولات داخلی و خارجی کاملا دگرگون شده، آنها هم به خوبی متوجه شدند که نمیتوان باوجود قواعد پیچیده بینالمللی، مدعی اداره امور جهان شد و قائل به لزوم دیپلماسی نرم و مدارا در عرصه سیاست خارجه شدهاند و در مسایل داخلی نیز اداره کشور را با شیوه از نوع احمدینژادی هزینهزا یافتند.
امروز دیگر فاصله آنچنانی بین نگاه روحانی یا عارف و حزب اتحاد ملی با نگاه اصولگرایانی چون لاریجانی و باهنر و آلاسحاق یا قالیباف در شکل حکومتداری و اتخاذ تصمیمات کلان وجود ندارد. شاهد مثال این مدعا همین مذاکرات هستهای است که عقلای اصولگرا جملگی با درک صحیحی ازمنافع ملی حامی دولت بودند.
ناگفته نگذاریم که هنوز هم جریاناتی سیاسی هرچند اندک وجود دارند که منتسب به اصولگرایان هستند و دوست دارند در بر همان پاشنهای بچرخد که در روزگار احمدینژاد میچرخید و صدالبته کملطفی است که این نوع تفکر را به جریانات اصیل و استخواندار اصولگرایی منتسب کنیم، پرواضح است که زایش و ماندگاری و تحرکات این جریانات منحصرا محصول دولت قبل است و جریان احمدینژاد هم محصول عملکرد ناصواب اصلاحطلبی در سالهای زمامداریشان بود.
در وضعیت کنونی اگر جریانی از اصولگرایان هم جانشین دولت فعلی شود قطع به یقین وزیر خارجهاش اگر دکتر ظریف نباشد کسی خواهد بود که میتواند با همان کاراکتر و شخصیت مشابه او در لابیگری با جریانهای قدرتمند کشور، سیاست خارجه را در راستای منافع ملی همسو کند.
آخر اینکه با وجود رویکرد اصلاحطلبی مردم ایران و وجود رسانههای مجازی نباید نگران انتخابات ریاستجمهوری آینده باشیم. در صداوسیما باوجود مراقبتها شاهدیم که برخی روحانیون اخلاقگرا که عهدهدار برنامهها و مباحث اخلاقی هستند در اثنای سخن برخی از هملباسهای خود را از دخالت در امور سیاسی و تخصصی همچون برجام نقد میکند و آنها را به مسایل اخلاقی خویش معطوف میکنند.
دیگر نباید مثل گذشته نگران گزینش رییسجمهور شد، جامعه ما از نگاه یکسویه اصلاحطلبی یا اصولگرایی صرف عبور کرده و زمانه، زمانه اعتدال و حضور انتخابکنندگان و منتخبانی است که جز گزینش و چینش اعتدالی نمیاندیشند. همین طبقه اجتماعی نیز دیگر اجازه نخواهند داد رییسجمهورش از هلوکاست بگوید، ادعای اصلاح جهان را داشته باشد، مدعی ریشهکنی فقر در جامعه باشد و شعار آرمانی و واهی بدهد. جامعه واقعگرا به بلوغ رسیده و دیگر هزینههای واهی را برنمیتابد. فرصت خوبی برای پوستاندازی و همسویی در راستای منافع ملی در دنیای پرتلاطم کنونی است. جناحهای سیاسی باید مراقب باشند مردم در بزنگاههای سیاسی با حرکتی غیرمنتظره، آنان را به حاشیه میبرند نظیر انتخابات ٨۴.
* دبیر آموزشوپرورش
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد