نفوذی‌ها شبیه شکدم هستند، نه تاجزاده و قدیانی
جهان‌صنعت- «نفوذ» احتمالا به یکی از پرتکرارترین کلیدواژه‌های مطبوعاتی در دوران پس از جنگ ۱۲روزه تبدیل شده است؛ بحرانی که اخیرا علی لاریجانی درقامت دبیر شورای‌عالی امنیت ملی کشور نیز به آن به‌عنوان یک «مساله جدی» اذعان کرده است. هرچند بسیاری از چهره‌های امنیتی نظام حتی پیش از حمله رژیم صهیونیستی و آمریکا به خاک ایران نیز درباره این پدیده خطیر اظهارنظر کرده و هشدار داده بودند؛ چنانکه چند سال پیش علی یونسی که از قضا در مقطع حساس پس از غائله قتل‌های زنجیره‌ای مسوولیت اداره وزارت اطلاعات را برعهده گرفت تا قریب به هفت سال بعد نیز در این مقام فعالیت کرد، در تیرماه ۱۴۰۰ هشدار داده بود که «در ۱۰سال اخیر نفوذ موساد در بخش‌های مختلف کشور به حدی است که جا دارد همه مسوولان جمهوری اسلامی برای جان خودشان نگران باشند. (…) سازمان‌های اطلاعاتی و امنیتی به‌جای شناسایی اینها، به جان خودی‌ها افتاده‌اند!»
با این همه اما پس از جنگ ۱۲روزه و ترور شماری از فرماندهان ارشد نظامی در همان ساعات نخست حمله رژیم صهیونیستی به ایران و در ادامه بمباران محل برگزاری نشست شورای‌عالی امنیت ملی، نگرانی نسبت‌به این بحران افزایش یافته و واکنش بسیاری از چهره‌های سیاسی و امنیتی کشور را برانگیخته است. چنانکه در یکی از آخرین واکنش‌ها فیض‌الله عرب‌سرخی که در دهه۶۰ در واحد اطلاعات سپاه، مسوول گزینش بوده و در سال‌های بعد نیز اگرچه بیشتر به‌عنوان یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب فعالیت کرده اما کماکان به‌عنوان صاحب‌نظر در مسائل امنیتی شناخته می‌شود، در رابطه به نفوذ امنیتی در سال‌های اخیر به خبرآنلاین گفته: «مشکل اصلی این است که دستگاه‌های امنیتی به‌جای تمرکز بر نفوذ، عمدتا منتقدان داخلی را هدف قرار داده‌اند در حالی که یک نفوذی خود را بیشتر به شکل افرادی مثل علیرضا اکبری یا کاترین شکدم درمی‌آورد تا منتقدانی مثل مصطفی تاجزاده و ابوالفضل قدیانی!»
وی که در تبیین دلایل گسترش نفوذ در لایه‌های سیاسی، امنیتی و نظامی کشور به «مشکلاتی که در رفتار و عملکردهای داخلی وجود داشت و می‌توانست به تقویت این وضعیت منجر شود» اشاره کرده و می‌گوید: «امروز هم می‌بینیم انرژی و امکانات دستگاه‌های امنیتی و قضایی صرف نیروهای اصلاح‌طلبی می‌شود که در انقلاب، نظام، جنگ و اداره کشور نقش‌های موثری داشته‌اند. وقتی انرژی اصلی بر این سوژه‌ها متمرکز شود، طبیعی است که از تهدیدات دیگر غفلت می‌شود.»
او با اشاره به نفوذ جاسوسانی که خود را به ارکان قدرت نظام نزدیک می‌کنند، گفت: «فردی که معاون وزارت دفاع (علیرضا اکبری) بود، نهایتا متهم شد به جاسوسی برای انگلیس و حتی آمار اطلاعاتی که منتقل کرده بود هم منتشر شد. یا خانمی (کاترین شکدم) که از بیرون می‌آید، ظاهرا مسلمان می‌شود، خود را نزدیک می‌کند، شروع به رهنمود و خط دادن به ما می‌کند، برای ما مقاله می‌نویسد و در سایت‌های معتبر این کشور جایگاه پیدا می‌کند، آن هم با ظاهری بسیار محجبه اما بعد مشخص می‌شود که نفوذی است.»
عرب‌سرخی که معتقد است حتی ممکن است خطایی که در اولویت‌بندی دستگاه‌های امنیتی صورت می‌گیرد نیز ناشی از نفوذ در این دستگاه‌ها باشد، می‌گوید: «اینکه منتقدترین نیرو را نفوذی و جریان نفوذ غرب بدانیم، برای حاکمیت ما قابل‌قبول نیست و من هم نمی‌توانم چنین چیزی را بپذیرم. هیچ نیروی اطلاعاتی تاکنون هیچ قرینه‌ای در اختیار من قرار نداده که نشان دهد این افراد هم جاسوس هستند و هم منتقد.» او همچنین در واکنش به هشدار تیرماه۱۴۰۰ علی یونسی گفت: «من هم درست مثل آقای یونسی و دیگر کسانی که در این زمینه هشدار داده‌اند، نگرانم.» او همچنین با تاکید بر اینکه «اتفاقاتی که در جنگ ۱۲روزه افتاد»، به میزان قابل‌توجهی نشان داد که نفوذ چقدر جدی است و تا کجاها نفوذ کرده»، گفت: «حتما باید در روش‌ها، در الگوهای رفتاری دستگاه‌های امنیتی و در تحلیل‌هایشان بازنگری جدی صورت گیرد. روندی که تا اینجا طی شده، پر از خطا، اشکال و ضعف بوده و باید اصلاح شود.» عرب‌سرخی با تاکید بر اینکه «هدف قرار گرفتن همه رده‌های فرماندهی نظامی کشور در ۱۲روز هدف و بمباران جلسه شعام نشانه خوبی نیست»، تصریح کرد: «اگر هشدار آقای یونسی که هفت سال وزیر اطلاعات بود، جدی گرفته می‌شد، قطعا بخش‌هایی از مشکلات می‌توانست حل شود.»
وی با بیان اینکه «وضعیت کنونی کشور نتیجه مجموعه سیاست‌هایی است که در تمام این سال‌ها در حوزه‌های اقتصاد، فرهنگ، مسائل اجتماعی و سیاست خارجی و … دنبال شده»، تاکید کرد که «این سیاست‌ها ناکارآمد بوده و دارای ضعف‌های اساسی هستند بنابراین امیدوارم حاکمان با تدبیر و عاقلانه، آرام به اصلاح این سیاست‌ها دست بزنند، وضعیت عمومی جامعه را بهبود بخشند.»
