7 - 09 - 2016
نشست بیخاصیت گروه ۲۰
مسعود سلیمی- نشست سران ۲۰ کشور بزرگ صنعتی و اقتصادی جهان در شرایطی به پایان رسید که همه چیز تحت تاثیر جنگ سوریه و تهدید رو به افزایش تروریسم قرار داشت.
در چند دهه گذشته که دیدار و گفتوگوی رهبران کشورهای بزرگ در کادر کوچکتر هفت نفره و بعدها هشت نفره صورت میگرفت، پیامدهای آنکه بیشتر اوقات هم تا سالها پنهان میماند، به تغییرات و تحولات اساسی از منظر اقتصادی و سیاسی میانجامید اما از سالهای آغازین هزاره سوم و در واکنش به بحرانهای مالی دهه ۹۰ از یکسو و شکلگیری قدرتهای اقتصادی موسوم به نوظهور برآمده از افزایش بیرویه قیمت نفت، گروه ۲۰ نفره از کشورهای بزرگ جهان همراه با دارندگان اقتصاد نوظهور و همچنین چند کشور در حال توسعه شکل گرفت با این هدف که در مورد مسایل و مشکلات جهان به ویژه از نظر اقتصادی تبادل نظر و هماهنگی صورت گیرد.
نشست سران ۲۰ کشور که نامهایی چون اندونزی، استرالیا، ترکیه، عربستان، مکزیک و برزیل در کنار بزرگان سنتی جهان دیده میشود تا چند سال پیش به ویژه هنگام بحران مالی ۲۰۰۸، پیامدهای کم و بیش مثبتی داشت و توانست به ویژه از عمیقتر شدن و بحران اقتصادی نزد آمریکا و برخی کشورهای اروپایی جلوگیری کند. اما این بار گردهمایی ۲۰ کشور بزرگ در چین که برای نخستینبار هم میزبانی را برعهده داشت، در هنگامه جنگ سوریه و تهدیدهای پایدار تروریسم و اختلافنظرهای چند قدرت بزرگ به یکی از بیخاصیتترین گردهماییهای گروه ۲۰ بدل شد.
ماهیت نشست گروه ۲۰ در اصل مشورتی و دستبالا راهبردی است که در بیشتر مواقع هم حول محور مسایل و مشکلات اقتصادی میچرخید، کمتر پیش آمده است که در عمل به تحقق و اجرا رسیده باشد.
نشست امسال در چین جدا از اینکه آخرین حضور باراک اوباما و نخستین مشارکت نخستوزیر بریتانیا را رقم زد و نسبت به مشکلات اقتصادی بسیار کماثر نشان داد، نتوانست درباره جنگ پنج ساله سوریه و تهدیدهای تروریسم هم به نقطهنظر قابل اجرایی دست یابد. به عبارت بهتر «اقتصاد» بهعنوان محور سنتی چنین نشستی زیر سایه جنگ سرد بین چند قدرت بزرگ جهان و منطقه نادیده انگاشته شد. در شرایط کنونی جهان که قطببندیهای چندگانه، مانع از رسیدن به راهحلهای بادوام برای رفع بحرانهای جهان میشود، چنین نشستهایی گرچه میتواند از منظر رسانهای و تبلیغاتی کارآمد باشد، برعکس در عمل نتیجه چندان مثبتی نخواهد داشت چراکه گرهگشایی مشکلات به ویژه در خاورمیانه در گرو توافق چند قدرت بزرگ به ویژه خط ارتباط مسکو- واشنگتن و همکاری با بازیگران منطقه خواهد بود.
نشست گروه ۲۰ در چین در شرایطی تمام شد که انفعال و نوعی خستگی و کمبود روحیه در رفتار و حرکات اوباما دیده میشد ضمن اینکه در یکی دو ماه مانده به پایان حضور او در کاخ سفید طبق سنت معمول این است که رییسجمهور آمریکا چندان جدی گرفته نمیشود تا جایی که دیدار چند دقیقهای اوباما با پوتین در چین بیش از هر زمانی برای خالی نبودن عریضه جلوه میکرد.
آخر اینکه شرایط و مشخصههای جهان در سالهای پایانی هزاره دوم میلادی به اندازهای با گذشته حتی یک دهه اخیر تغییر کرده که دیگر با تجویز نسخههای قدیمی، بحرانهای رو به افزایش که حیات کره خاکی را تهدید میکنند، کارساز نخواهد بود.
massoudmehr@yahoo.fr
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد