3 - 06 - 2018
نابغهای که از شکست متنفر است
زیدان پنجشنبه گذشته بدون هیچ اطلاع قبلی اعلام کرد که همکاریاش با باشگاه را پس از دو سال و نیم به پایان میرساند و استعفا میدهد. این در حالی است که چند روز قبل از این موضوع، رئال با شکست لیورپول قهرمان چمپیونزلیگ شده بود. از زیدان همواره به عنوان سرمربی آینده تیم ملی فرانسه یاد میشد و دیدیه دشان هم در پایان جامجهانی از سمت خود کنار خواهد رفت. بنزما که همواره زیدان به خاطر بازی دادن به او مورد انتقاد قرار گرفته، از سال ۲۰۱۵ به دلیل مسائل انضباطی به تیم ملی فرانسه دعوت نشده و حالا صحبتهای بنزما در خداحافظی با زیدان، شک و شبهههای فراوانی ایجاد کرده است. بنزما در توئیتر نوشت: «افتخار بازی کردن با تو را نداشتم اما این افتخار را داشتم که تو مربی من باشی. بنابراین از اعماق قلبم، از آنچه برایم در این مدت انجام دادی سپاسگزارم. هر آنچه برایت رخ میدهد، در آن موفق باشی و شاید اگر خدا بخواهد، دوباره به زودی تو را ببینم.» قرارداد دشان تا سال ۲۰۲۰ اعتبار دارد اما جایگاه او در تیم متزلزل شده و ناکامی در روسیه میتواند با اخراج او همراه شود.
بهت فلورنتینو پرز؛ لحظه کیش، تلخی مات
در این راستا حمیدرضا صدر در یادداشتی به وداع غیرمنتظره زیدان با رئال پرداخته؛ اتفاقی که فوتبال دنیا را تحت تاثیر خود قرار داد، لحظه جدایی زیدان از باشگاه محبوب و پرافتخار و البته رییس بزرگش.
او خوابش را نمیدید در چنین مخمصهای گرفتار شود. او آمادگی رویارویی با چنان لحظهای را نداشت، نه نداشت. همیشه او بود که مربیانش را اخراج میکرد؛ فلورنتینو پرز. ولی نه آن روز، نه آنجا. نه در سالن کنفرانس والدبباس. آن روز همه چیز برای پرز بزرگ دست نیافتنی وارونه شده بود. این بار مربیاش بود که بیاعتنا به پیشنهادهایش خبر از رفتنش داده بود، مربیاش: زینالدین زیدان. آن هم پس از فقط پنج روز پس از فتح پیاپی سومین لیگ قهرمانان. پس از صد و ده ساعت از بالا بردن جام زرینه بال.
زیدان دوباره همه را حیرتزده کرده بود. چنان که در آخرین بازیاش برای فرانسه همه را با آن ضربه سر به سینه ماتراتزی میخکوب کرد. ولی این بار پرز بیش از دیگران میخکوب شده بود. او در کنفرانس مطبوعاتی کنار زیدان نشست. با جامهای تیره و چهرهاش دژم. نمیدانست چه پاسخی به خبرنگارها بدهد. برخلاف همیشه آماده نبود و نشانی از آرامش فلورنتینویی در چشمان و خطوط صورتش به چشم نمیخوردند. روشنترین پاسخ پرز این بود: زیدان راهی برای ماندن نگذاشته بوده و همه چیز برایش مطلقا غیرمنتظره بوده.
زیدان بیشتر پاسخها را با «نمیدانم»، «خیر» و «شاید» داده بود («آیا اگر رئال در فینال کییف شکست میخورد میماندید؟ شاید»). وقتی پرز در پایان گفته بود «چه روز غمانگیزی»، زیدان جواب داده بود «ولی برای من روز غمانگیزی نیست» و سپس بلند شده و با پرز دست داده و سالن را ترک کرده بود. رفته بود.
زیدان طی دو سال و نیم نشستن روی آن نیمکت داغ همان جور دلها را برده بود که طی حضورش در میدان ربوده بود، با صمیمیت و آرامش. با نه جام بالا برده طی ۸۷۸ روز که یعنی متوسط یک جام طی ۱۶ بازی، یعنی درخشانترین عصر رئال در دوران معاصر، یعنی احتمالا تکرارنشدهترین رکورد تاریخ. در عین حال کمتر مربی رئال توسط غیررئالیها چنین مورد احترام بود. در زیدان وقاری جاری بود که حریفان را هم به تحسین وادار میکرد، برخلاف مثلا مورینیو که در مادرید با همه سر جنگ داشت یا حتی آنچلوتی که با وجود آرامش عاری از صمیمیت زیزو بود.
برای دستیابی به جزییات وداع غیرمنتظره زیدان با رئال باید صبر کرد ولی دلیل کلیاش روشن بود. او نمیخواست به سرنوشت مربیان پیش از خود در برنابئو دچار شود، به سرنوشت دلبوسکه، کاپلو، بنیتس، آنچلوتی و خیلیهای دیگر. نمیخواست طناب سرنوشتش در دستان پرز یا رسانههای بیترحم اسپانیایی و طرفداران بیتاب رئال قرار گیرد. نمیخواست در سیاهه یکی از آن مربیان اخراج شده دیگر در برنابئو قرار بگیرد. او آنقدر در مادرید بوده – هم به عنوان بازیکن و هم مربی – تا بداند طعم پیروزیهای بزرگ در رئال برای مربیانش چقدر کوتاه است. تا بداند تاریخ باشگاه رئال آنقدر پرافتخار بوده که ردیف کردن جامها در ویترینش خیلی زود عادی به نظر میرسد.
زیدان بلندی موجهای برنابئو را دیده بود... پرز هم همان موجها را بارها دیده بود ولی انتظار نداشت موجهای توفانی به سوی او هجوم آورند، آن هم بلافاصله پس از سومین قهرمانی پیاپی اروپا. سرجیو راموس هنوز جام را بالا نبرده بود که کریستیانو رونالدو با تاکید بر واژه «بود» جمله «حضورم در مادرید معرکه بود. در چند روز آتی پاسخ طرفداران را خواهم داد» را بر زبان آورد و همه را گیج کرد. زیدان در مصاحبه مطبوعاتی پس از بازی در پاسخ خبرنگاران در آن باره گفت «میخواین چی بگم؟ نمیتونم چیزی که رونالدو گفته رو تغییر بدم». روز بعد همان طرفداران در مادرید طی جشن بزرگ شعار «رونالدو بمان» را سر دادند و گرت بیل ته اتوبوس ایستاد و کسی نمیدانست در برنابئو میماند یا میرود. کسی نمیدانست زمزمه ورود نیمار به رئال راست است یا دروغ... و از همه بزرگتر کسی نمیدانست زیدان چهار روز بعد وداع خواهد کرد.
فلورنتینو پرز خوابش را نمیدید در چنین مخمصهای گرفتار شود. نه نمیدید. حالا معمای انتخاب مربی پس از زیدان بزرگترین چالش مدیریتی پرز شده؛ همان مربیای که خوب میداند در سایه درخشش بیحصر زیدان محو خواهد شد.
در ادامه واکنشها به جانشینان احتمالی زیدان در رئالمادرید و همچنین پیشبینیها از آینده مربیگری او آمده است.
ماکرون: تصمیم زیدان هوشمندانه بود
رییسجمهور فرانسه تصمیم زیدان در مورد استعفایش از مربیگری رئالمادرید را هوشمندانه خواند.
امانوئل ماکرون نسبت به استعفای زینالدین زیدان واکنش نشان داد و از علاقهاش به حضور این سرمربی در فوتبال فرانسه گفت. ماکرون در مورد سرمربی فرانسوی اظهار کرد: امیدوارم بتواند یک نقش در فوتبال کشور داشته باشد چون او کسی است که میتواند آینده بازیکنان جوانمان را بسازد. زیدان در تصمیمگیریها و رفتار با جوانان در مسیر درستی قرار دارد.
رییسجمهور فرانسه در پایان گفت: زیدان یک الگوی بزرگ در ورزش فرانسه و جهان فوتبال است. او به عنوان بازیکن و سرمربی دوران فوقالعادهای داشته است. تصمیمگیری او مبنی بر جدایی از رئالمادرید پس از سه قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا هوشمندانه بود.
کاپلو: گوتی جانشین زیدان میشود
کاپلو در مورد جانشین زیدان گفت: گوتی انتخاب پرز خواهد بود. او به دنبال یک مربی بزرگ نیست. اکنون تنها سرمربیان بزرگی که قراردادی ندارند آنتونیو کونته و ساری هستند. مائوریتسیو پوچتینو شناخت خوبی از اسپانیا دارد و میتواند از دیگر انتخابهای پرز برای مربیگری در رئالمادرید باشد.
سرمربی بازنشسته ایتالیایی در مورد تحول در مادرید اظهار کرد: اگر سفیدپوشان، رونالدوی گلزن خود را از دست بدهند باید یک بازیکن مناسب را جایگزینش کنند. روبرت لواندوفسکی میتواند به جای کریم بنزما در مادرید بازی کند. با این حال همه چیز به پرز بستگی دارد. او دستور میدهد و کسی نمیتواند کاری انجام دهد.
استعفای ناگهانی زینالدین زیدان به عنوان سرمربی رئالمادرید باعث شد مسوولان باشگاه اسپانیایی به سرعت به جانشینان او فکر کنند. در میان گزینههای اصلی نام مائوریتسیو پوچتینو دیده میشود. سرمربی آرژانتینی اکنون به خاطر رونمایی از کتاب خود در بارسلونا به سر میبرد. او در مورد علاقهمندی رئالمادرید اظهار کرد: در حال زندگی میکنم و چیزی مهمتر از آن وجود ندارد. از آنچه اتفاق میافتد و آنچه باید باشد لذت میبرم.
سرمربی تاتنهام در مورد مربیگری در تیمی مانند رئالمادرید که از بازیکنان بزرگی برخوردار است، گفت: پیش از همه چیز باید هویت فوتبالی یک تیم را پیدا کرد. این موضوع از تاکتیک هم مهمتر است. رهبری یک تیم اهمیت زیادی دارد چون در پیشرفت بازی موثر است.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد