1 - 12 - 2022
من یک بیمار روانیام!
محمد رضا ستوده
من یک بیمار روانی هستم و با بیماری خودم هیچ مشکلی ندارم. نهتنها مشکلی ندارم بلکه از بیماری خودم راضی هستم چراکه حداقل اسکیزوفرنی از اسهال آبرومندتر است! چه از نظر اسمی، چه از نظر کیفی و نحوه درمان. اگر قرار است انسان بیمار شود چه بهتر که مرضی بگیرد که بتواند جلوی دیگران سرش را بالا بگیرد و از بیماری خود بگوید!
من یک بیمار روانی هستم چون روح آدم هم مثل جسم آدم درد میگیرد و باید آن را درمان کرد. گاهی با قرص، گاهی هم با خوابیدن در بیمارستان. بیماری روانی مزایای دیگری هم دارد. مثلا در قیاس بین افسردگی و اسهال، اگر از شما بپرسند کجایت درد میکند، در جواب افسردگی میگویید: سرم ولی در جواب اسهال راهی ندارید جز سکوت!
من اسکیزوفرنی دارم چون این طبیعیترین واکنش در مقابل دلار ۲۸۰۰ تومانی و مام زیر بغل ۱۱هزار تومانی است!
بدترین کار این است که وقتی آدم بیماری روانی دارد آن را انکار کند و بگوید: «من چیزیم نیست». این مثل این است که یک نفر انسداد روده داشته باشد و انکار کند و بگوید: «نه، من چیزیم نیست» و برای درمان خود اقدام نکند.
به نظر شما در این صورت چه اتفاقی برای شخص منسدد میافتد؟
ترکیدگی حداقل اتفاقی است که میافتد و شاید هم حداکثر!
من بیمار روانی هستم چون بیمار روانی بودن خیلی جذاب است. یک حس روشنفکرانه و پستمدرن را به انسان القا میکند و فکر میکنید که برای خودتان کسی هستید. در این دوره و زمانهای که همه از خودشان ناامید هستند اگر آدم فکر کند که حداقل برای خودش کسی است جای خوشحالی دارد.
سرم را بالا میگیرم و فریاد میزنم: من بیمار روانی هستم. از هیچکس هم خجالت نمیکشم. در این شرایط اقتصادی اگر کسی بیمار روانی نباشد باید خجالت بکشد! خجالت را باید آنهایی بکشند که نمیکشند!
ما همه بیمار روانی هستیم. بیایید از هم خجالت نکشیم و دست در دست هم به روانپزشک مراجعه کنیم!
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد