28 - 05 - 2020
مقدستر از اسلام نشوید
نادر کریمیجونی- براساس شرع مقدس اسلام امر به معروف و نهی از منکر وظیفه شرعی، عینی و واجب همه مسلمانان است که شیعه بر وجوب این وظیفه بیشتر پای میفشارد. در اینباره مسلمان وظیفه دارد در کلیه امور با چشم باز بنگرد و نسبت به هر نقص و نارسایی هشدار دهد. بخش امر به معروف و نهی از منکر غیرلسانی البته به عهده حکومت و حاکم اسلامی گذاشته شده اما در حد تذکر لسانی و شفاهی این وظیفه و وجوب آن کاملا شناخته شده و رسمیت یافته است.
در این وظیفه و انجام آن، البته هیچ محدودیتی وجود ندارد و مسلمانان بدون توجه به رتبه، مقام و… میتوانند و باید یکدیگر را امر به معروف و نهی از منکر کنند. از این رو است که نه فقط بزرگانی مانند سلمان فارسی و ابوذر غفاری مورد امر به معروف از جانب شهروندان مسلمان زمان خود قرار میگیرند بلکه ائمه هدی(ع) و پیامبر اکرم (ص) نیز در مواردی امر به معروف و نهی از منکر میشوند و البته در مورد روایی این امر به معروف و نهی از منکر به گوینده توضیح میدهند. نکته جالب در این میان آن است که در سیره پیامبر(ص) و ائمه هدی(ع) هیچ نمونه و یا موردی وجود ندارد که امر به معروف و یا نهی از منکرکننده، بعد از ایراد نظر خویش مورد تکفیر و یا تحقیر امام(ع) و پیامبر (ص) قرار گرفته باشد. حتی در مواردی که اطرافیان خشمگین به طرف گوینده هجوم بردهاند، مقام معصوم(ع) اطرافیان را از تعرض بازداشته و گوینده را راهنمایی کرده است. این نشان میدهد که امر به معروف و نهی از منکر هیچ مقامی- حتی مقام معصوم(ع)- در جامعه اسلامی ممنوع نیست.نکته جالب در اینباره آن است که ذات امر به معروف و یا نهی از منکر، وجود اختلافنظر را اثبات میکند چراکه اگر اختلافنظر وجود نداشته باشد آنگاه نه امر به معروف و نه نهی از منکر هیچ کدام توجیه عقلی پیدا نمیکند. این مساله نشان میدهد که اختلافنظر میان مسلمانان چه به صورت افقی و میان اشخاص همرده اجتماعی- سیاسی و چه به صورت عمودی میان اشخاص غیرهمرده اجتماعی- سیاسی از نظر شرع مقدس شیعه مباح است و در صورتی که این اختلافنظر، امر به معروف و یا نهی از منکری را پدید آورد، انجام این وظیفه شرعا لازم و ضروری است.
روشن است که مقدمه بالا در مورد همه آحاد جامعه و از جمله نمایندگان مجلس شورای اسلامی و نسبت به همه آحاد جامعه چه مقامات عالی و ارشد و چه افراد دیگر صدق میکند. در واقع نمایندگان مردم هم براساس وظایف شخصی و هم براساس مسوولیت اجتماعی خویش وظیفه دارند تا نسبت به امر به معروف و نهی از منکر همه آحاد جامعه از رهبری تا شهروندان عادی، اقدام کنند. انجام این وظیفه البته موجب انتساب اتهام یا اعمال تنبیه و مجازات نمیشود چراکه در نمونههای مشابه معصوم(ع) نیز رفتاری منفی نداشته و امر به معروف یا نهی از منکرکننده را تکفیر و مجازات نکرده است.
با این حال علی مطهری نماینده پیشین تهران به طور شفاف اعلام کرده که یکی از دلایل بیان شده برای رد صلاحیت او به اختلافنظرش با مقام معظم رهبری بازمیگردد. اگر این ادعا درست باشد شورای نگهبان حداقل برای نمایندگان دور حاضر مجلس باید روشن کند که مبانی فقهی و عقلی این گونه رد صلاحیتها چیست؟ در واقع وقتی شیعه حتی نهی از منکر امام معصوم(ع) را میپذیرد و علیه آن حکم صادر نمیکند، چگونه شورای نگهبان این رویه را در پیش میگیرد؟ به ویژه آنکه دیروز مقام معظم رهبری در پیام خود برای افتتاح مجلس بر وظایف نظارت و قانونگذاری مجلس تاکید فرمودند و همچون امام(ره) مجلس را در راس امور دانستند. اگر قرار باشد شورای نگهبان به وظیفه خود عمل و فرامین رهبر را همانطور که ایشان میپسندند، اجرا کند در وهله نخست باید واجب شرعی و حقی که بر آن مترتب است را به رسمیت بشناسد و در حالی که شخص مقام معظم رهبری، اختلافنظر افراد را با خودشان مباح دانستهاند، از محدود کردن دایره حقوق شهروندان و نمایندگان دوره کنونی مجلس پرهیز کنند.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد