مردم خوشبختی می‌خواهند
از پیش معلوم بود جنگ دو کشوری که مرزهای مشترک نداشته و قصدی برای به دست آوردن زمین ندارند چندان طولانی نخواهد بود. آتش‌بس پس از کمتر از ۱۵روز از جنگ رژیم صهیونیستی و ایران همین معنی را نشان می‌دهد.
دست‌کم تا ظهر دیروز که این نوشته آماده می‌شد خبری از شکست آتش‌بس اتفاق‌افتاده نیست؛ آتش‌بس برای جنگی عجیب که در حافظه تاریخی ایرانیان باقی می‌ماند.
جنگ جمهوری اسلامی با کلیت غرب که آمریکایی‌ها با تجهیز نظامی رژیم صهیونیستی پرچمدار آن بود در وضعیتی مبهم ناگهان با آتش‌بس مواجه شده است.
ایرانیان بردبار و مداراجو آرزو دارند در کوتاه‌مدت جنگ یادشده به هر دلیل از سر گرفته نشود و در بلندمدت نیز به سوی خوشبختی از دست‌رفته بروند. واقعیت تلخ این است که راهبرد سیاست خارجی جمهوری اسلامی، سرزمین ایران و ایرانیان را در نبرد بی‌پایان با غرب تعریف کرده است. جنگ تازه به آتش‌بس رسیده بدون تردید دستاورد منفی برای این غرب‌ستیزی است. با این فرض که آتش‌بس ادامه یابد و جنگ از سر گرفته نشود شهروندان می‌خواهند در آینده منابع میهنی و ملی که مال آنهاست به جای اینکه همه آنها برای ساخت و خرید تجهیزات جنگی حتی بازدارنده هزینه شود به توسعه و آبادانی سرزمین منجر شود. ایران به هر دلیل از مسیر توسعه دور مانده و شهروندان ایران طعم خوشبختی را از یاد برده‌اند. نیک می‌دانیم تغییر پارادایم از سیاست بازدارندگی محض به توسعه نیازمند اصلاحات ساختاری به ویژه در سیاست داخلی است. سیاست داخلی باید باز شود تا همه نیروهای شایسته بتوانند در نبرد برای کسب قدرت آزاد باشند. در دهه‌های تازه‌سپری‌شده راه ورود بسیاری از نیروهای شایسته به نهاد‌های تصمیم‌گیری بسته شده و به همین دلیل امکان توسعه کمتر شده است.
مردم ایران نشان دادند مداراجو و خردمندند و شایستگی دارند خوشبخت و شاد باشند.
