23 - 12 - 2019
ماجرای دنبالهدار پناهندگی ورزشکاران ایرانی
جهانصنعتنیوز- بررسی سابقه و روند پناهندگی ورزشکاران ایران نشان میدهد که کوچ ورزشکاران آبشخوری عمیقتر از آنچه تصور میشود دارد. در واقع علت کوچ ورزشکاران، به طور خلاصه در یک مساله خلاصه میشود، آنچه پناهندگان به دست میآورند و آن چه که از دست میدهند. هر چند انگیزهها و بهانههای افراد برای انتخاب راه بیبازگشت مهاجرت میتواند متفاوت و گوناگون باشد، اما در یک الگوی کلی و فراگیر زمینههای مشترکی برای تمام مهاجرتها و پناهندگی ما متصور است. مهاجرت مختص ایران نیست و این امر کاملا در یک پروسه جهانی قابل بررسی است اما با توجه به ظرفیتهای کشور ما در مقایسه با کشورهای محروم و پناهندهخیز میتوان گفت که انگیزههای ایرانیها کمی متفاوتتر است. در آخرین نمونه از کیس پناهندگی، عدم بازگشت سعید مولایی جودوکار سرشناس ایرانی به خاطر مسائل و حاشیههایی که در مسابقات اخیر او روی داد عمومیت بیشتری یافت. بدیهی است که برای کاستن از این روند، باید فضای عمومی کشور برای زندگی مردم بهینهسازی شود تا چهرههای سرشناس نیز از زندگی در کشور خود رضایت داشته باشند و به فکر مهاجرت و پناهندگی نباشند. برخی از چهرههای ورزشی و هنری که در سالهای اخیر عطای زندگی در وطن را به لقایش بخشیدهاند به ترتیب الفبایی از این قرار است:
– احسان رجبی، ملیپوش سنگینوزن جودوی ایران و دارنده مدال برنز آسیا در سال ۱۳۸۹ به آمریکا پناهنده شد.
– آرزو معتمدی، در رشته قایقرانی، در المپیک ۲۰۱۲ سهمیه گرفت و سال ۱۳۹۱ به آمریکا مهاجرت کرد.
– انوشیروان نوریان، تنها بوکسور ایرانی که سابقه حضور در سه دوره از بازیهای المپیک را داراست از سال ۱۳۷۹ چندین سال در استرالیا بود.
– ایمان جمالی هندبالیست باشگاه سپاهان اصفهان به عضویت تیم ملی مجارستان درآمده است.
– پوریا پورابراهیم، ملیپوش رشته نجاتغریق، در سال ۱۳۹۳ به فرانسه پناهنده شد.
– پوریا جلالیپور، ورزشکار رشته کمانداری معلولان در سال ۱۳۹۸ برای مسابقه به هلند رفت و دیگر به همراه تیم به ایران بازنگشت.
– پیام زرینپور، ملیپوش کشتی فرنگی و قهرمان سال ۲۰۰۰ آسیا که برای تحصیل به آمریکا رفت و مقیم این کشور شد.
– جمشید خیرآبادی سالهاست در راس کادر فنی آذربایجان است و توانسته است مدالهای زیادی کسب کند.
– درسا درخشانی، عضو سابق تیم ملی شطرنج بانوان تابعیت کشور انگلستان را پذیرفته است.
-راحله آسمانی، تکواندوکار ایرانی که سهمیه المپیک ۲۰۱۶ را زیر پرچم فدراسیون جهانی کسب کرد، او به بلژیک پناهنده شد.
– رضا مهماندوست، بهترین مربی تاریخ رشته تکواندو اکنون با موفقیت برای کشور آذربایجان مربیگری میکند.
– سامان بلاغی، عضو تیم ملی بسکتبال با ویلچر در آلمان از بازگشت استنکاف کرد و در اروپا مانده است.
– سامان طهماسبی، برنده دو مدال برنز کشتی فرنگی جهان و طلای قهرمانی آسیا به آذربایجان رفت و برای تیم ملی این کشور به میدان میرود.
– سعید فضلاولی، عضو تیم ملی قایقرانی ایران و دارنده مدال نقره بازیهای آسیایی اینچئون، به آلمان پناهنده شد.
– سعید مولایی، ملیپوش جودوکار ایرانی بعد از حاشیههای فراوان در مسابقات قهرمانی ژاپن در سال ۱۳۹۸ به آلمان پناهنده شد.
– سینا بهرامی، تکواندوکاری که از اواخر سال ۹۳ برای کشور آذربایجان به میدان میرود.
-شروین پاکدل، ملیپوش قایقران سال ۱۳۹۴ در پرتغال پناهنده شد.
– الشن مرادی، استاد بزرگ شطرنج ایران شاید زیر پرچم آمریکا مسابقات خود را در رشته شطرنج دنبال کند.
– صباح شریعتی از سال ۲۰۱۴ تصمیم گرفت به جای ایران برای کشور آذربایجان کشتی بگیرد.
– عماد خلج در زمان مسابقات لاسوگاس در آمریکا پناهنده شد.
– کیمیا مرادی عضو تیم ملی شطرنج بانوان که به نروژ پناهنده شد.
– محمدحسین ابراهیمی، ورزشکار رشته شمشیربازی در رقابتهای جهانی ۲۰۰۹ ترکیه به فرانسه پناهنده شد.
– محمد رشنونژاد جودوکار شصت کیلوگرم اهل اندیمشک، در سال ۲۰۱۷ که بعد از اعزام به مسابقات گرندپری هلند دیگر به ایران برنگشت و از کشور هلند درخواست پناهندگی کرد.
– محمود زاویه، ملیپوش رشته نجاتغریق، در سال ۱۳۹۳ به فرانسه پناهنده شد.
– مهدی جعفرقلیزاده، عضو تیم ملی کاراته ایران در سال ۱۳۸۷ در آلمان پناهنده شد.
– میلاد بیگی، سهمیه المپیک ۲۰۱۶ تکواندو را برای کشور آذربایجان به دست آورد و از اواخر سال ۹۳ برای کشور آذربایجان به میدان میرود.
– مینا علیزاده عضو سابق تیم ملی قایقرانی ایران در رشته دراگون بوت در سال ۱۳۸۸ که بعد از سفر همراه تیم ملی به ایران بازنگشت و به کشور آلمان پناهنده شد.
– وحید سرلک عضو تیم جودو ایران، با سابقه حضور ۱۴ ساله در تیم ملی جودو، سال ۱۳۸۹ به آلمان پناهنده شد.
با هر بار پناهندگی ورزشکاران ایران، تحلیلها و تفسیرهای متعددی از سوی مدیران و کارشناسان ارائه شود که بیشتر بر افزایش مکانیسمهای کنترلی تاکید دارد. آیا وقت آن نرسیده است که یک بار برای همیشه علل اصلی این مهاجرتها و تلاش برای بهینهسازی شرایط زیست ورزشکاران در کشور خودشان را در دستور کار قرار دهیم؟
اگرچه بخش عمدهای از کسانی که مهاجرت کردهاند به دلایل متعدد از سخن گفتن درباره انگیزههایشان خودداری کردهاند اما برخی نیز به توضیح دلایل خود پرداختهاند. میلاد بیگی خودش به عنوان ورزشکار علت مهاجرتش را آیندهنگری میداند و اینکه چون در آذربایجان تحصیل میکرده بهتر دیده به این کشور مهاجرت کند.
در میان دلایلی که این افراد ذکر میکنند دلایل اقتصادی و برخی دلایل سیاسی مهمترین علل مهاجرت ورزشکاران به سایر کشورهاست. مشکلات بودجه فدراسیونها و حل نشدن برخی منازعات سیاسی، از جمله دلایل این مهاجرتهاست و گویا حل نشدن این مسائل ریشهای میزان این مهاجرتها را بیشتر خواهد کرد.
اگر بخواهیم به صورت میانبخشی به مساله مهاجرت ورزشکاران توجه کنیم باید گفت که اگر برخی مشکلات ساختاری ورزش ایران حل نشود تعداد این مهاجران به طور قطع از این هم بیشتر خواهد شد.
ایمان جمالی مهمترین دلیل برای مهاجرت را مسائل اقتصادی میداند و میگوید: در کشور ما به جز یکی دو رشته به ورزشهای دیگر توجه چندانی نمیشود و به قول ورزشکاران در سایر رشتهها پولی وجود ندارد.
صباح شریعتی یکی دیگر از مهاجران ورزشی، دلایل مهاجرت ورزشکاران ایرانی به خارج از کشور را مشخص میکند: عدم نگاه یکسان به ورزشکاران در زمان ورزش قهرمانی. او میگوید: واقعیت امر این است که در اردوها و اعزامها نگاه یکسانی به ورزشکاران ایرانی وجود ندارد.
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد