12 - 12 - 2019
لزوم واقع گرایی در سیاستگذاری
مسعود دانشمند*
برنامههای توسعهای دولت در امر تجارت عملا گویای این نکته است که سیاستگذاران بر اساس واقعیات موجود برنامهریزی نمیکنند. ورود به فاز مگاصادرات نیازمند پیشفرضهایی است که در زمان غیرتحریمی در کشور وجود نداشت چه برسد به شرایط تحریمی. در شرایطی که هزینههای تولید در کشور بالا رفته و نمیتوانیم با دنیا مبادلات بانکی داشته باشیم چگونه میتوان از افزایش صادرات سخن گفت؟ میزان صادرات ترکیه به عراق ۱۸میلیارد دلار و ایران ۶میلیارد دلار است. همین اختلاف در میزان درآمد صادراتی کشوری که در همسایگی ما از شرایط یکسان منطقهای استفاده میکند نشان میدهد که بسترهای لازم برای توسعه و رونق تجاری در ایران وجود ندارد. واقعیت اقتصاد کشور این است که ما نمیتوانیم کالای باکیفیت تولید کنیم و پس از حضور در بازارهای صادراتی آنها را حفظ کنیم. دولتمردان در حالی از توسعه سبد صادراتی میگویند که این امر نیازمند گسترش و رونق تولید در کشور است، امری که این روزها حال خوشی ندارد. متاسفانه طی سالیان متمادی وابستگی بودجه نفت باعث شده که دولت تنها در زمانهایی که قادر به فروش نفت نیست به بنگاههای صادراتی روی آورد و پس از رفع مشکلات فروش نفت به کلی آن را فراموش میکند. با ایجاد اشتغال و تولید، رشد اقتصادی به وجود میآید و شاخصهای اقتصادکلان رو به بالا حرکت میکنند در صورتی که با تورم و بیکاری شاخصهای فلاکت روند صعودی به خود میگیرند. دولت باید یاد بگیرد که از دخیل کردن پول نفت در بودجه به مرور زمان دست بکشد و با فراهم کردن بسترهای لازم برای رونق تولید، سیاستهای خود را با هدف افزایش تولید ناخالص کشور و صادرات تدوین و تبیین کند.
* دبیرکل خانه اقتصاد ایران
لطفاً براي ارسال دیدگاه، ابتدا وارد حساب كاربري خود بشويد